Αν δεν είχε προηγηθεί η χρεοκοπία, θα είχαν πλάκα τα κυβερνητικά ρουσφέτια, σε νομοσχέδια που πλέον δεν ονομάζονται «σκούπα», αλλά «ερανιστικά», δηλαδή είναι συμμαζώματα.
Ενα από αυτά είναι το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας με τίτλο «Ρυθμίσεις για την ενίσχυση της Δημόσιας Υγείας…» κ.λπ. Ανάμεσα σε πολλά –222 σελίδες είχε το κατατεθέν!– υπάρχει πρόβλεψη για την «παράταση του χρόνου παραμονής στην υπηρεσία ιατρών κλάδου Εθνικού Συστήματος Υγείας (…) για τα έτη 2026 και 2027».
Το άρθρο 56 του «ερανιστικού» προβλέπει ότι «με απόφαση υπουργού» μπορεί να παραταθεί η υπηρεσία κάποιου ιατρού και μετά το 67ο έτος της ηλικίας του. Αυτό, δεδομένων των κενών στο ΕΣΥ, είναι λογικό. Βεβαίως, το αρχικό νομοσχέδιο προέβλεπε ότι η παράταση θητείας γίνεται «με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του υπουργείου», αλλά ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης το διόρθωσε. Ετσι, «δουλειά δεν είχε ο υπουργός», θα ασχολείται και θα αποφασίζει αν ο χ ακτινολόγος του Κιλκίς μπορεί να δουλέψει ένα χρόνο παραπάνω στο ΕΣΥ. Αυτό είναι αποτέλεσμα του γνωστού «ρουσφετογενούς συγκεντρωτισμού». Ο υπουργός θα πρέπει –τουλάχιστον– να δείξει ότι «κατόπιν ενεργειών μου…».
Αυτό όμως δεν είναι καν το χειρότερο. Στο ίδιο άρθρο προβλέπεται ότι όσοι πάρουν παράταση θητείας δεν θα μπορούν να ασκούν διευθυντικά καθήκοντα· δυσνόητος ο λόγος, αλλά μάλλον επειδή περιμένουν κι άλλοι στη σειρά. Ολοι δεν θα μπορούν; Οχι βέβαια. Συμφώνως με το άρθρο 57 «κατ’ εξαίρεσιν της παρ. 1 του παρόντος, και του άρθρου 6 του νόμου 5161/2024 (σ.σ.: που πέρασε πάλι ο ίδιος υπουργός) τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων συνδικαλιστικών οργανώσεων νοσοκομειακών ιατρών» όχι μόνο «παραμένουν αυτοδικαίως στην υπηρεσία τους», αλλά επίσης «δεν εξαιρούνται από την άσκηση διοικητικών και διευθυντικών καθηκόντων». Κοίτα να δεις πόση αγάπη έχει για τους συνδικαλιστές ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης! Ομολογουμένως, δεν του το ‘χαμε…
Βεβαίως, η ιατρική πιάτσα βοά και όλοι υποπτευόμαστε τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια. Υπάρχει μία (αριθμητικώς: 1) συνδικαλίστρια γιατρός που είναι να βγει στη σύνταξη. Αν και η κοινοβουλευτική ιστορία βρίθει φωτογραφικών διατάξεων –πώς νομίζετε ότι αποκτήσαμε το πιο δαιδαλώδες νομοθετικό πλαίσιο του δυτικού κόσμου, όπου χάνει ο επενδυτής το δικαστήριο και ο πολίτης το δίκιο του;– πρέπει να είναι η πρώτη φορά που ψηφίζεται κοτζάμ διάταξη για ένα μόνο άτομο. Πρέπει να είναι η πιο φωτογραφική διάταξη όλων των εποχών και το ερώτημα είναι ως τι τους είναι τόσο πολύτιμη στο ΕΣΥ η συγκεκριμένη λειτουργός. Ως γιατρός; Ως διευθύντρια; Ως συνδικαλίστρια ή ως τηλεπερσόνα;
