Απέναντι στο μνημείο

Αριστερά, όπως κοιτάς τον ύπτιο οπλίτη, έχουν χαραχθεί οι τόποι «Πίνδος, Μόροβα, Κορυτσά…». Δεξιά, όποιος έχει μάτια να δει το μνημείο διαβάζει «Κλεισούρα, Πρεμετή, Ρούπελ». Η μεθαυριανή επέτειος είναι μια ευκαιρία να ξαναδούμε αυτά τα τοπωνύμια. Να ξανασκεφτούμε την ιστορία πίσω τους, που δίνει στο μνημείο την άυλη, αλλά απροσμέτρητη αξία του. Οι απειλές και προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις και εθνική συνεννόηση. Οταν αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε καν για το Εθνικό μας Μνημείο, θα πρέπει να ανησυχούμε βαθιά. Ισως είναι η στιγμή να κάνουν όλοι, και πρώτες οι φωνασκούσες πολιτικές ηγεσίες, ένα βήμα πίσω. Να μετρήσουν εαυτούς –και τους παραπολιτικούς υπολογισμούς τους– απέναντι σε αυτά τα χαράγματα: «Κρήτη. Ελ Αλαμέιν. Ρίμινι».