Αποστομωτική απάντηση έδωσε τις προάλλες η αστυνομία σε όσους ισχυρίζονται ότι δεν έχει τα αντανακλαστικά για την προστασία του δημόσιου χώρου. Αυτήν τη φορά έδρασε αμέσως και αποτελεσματικά. Αναφέρομαι στην υπόθεση εκείνου του τολμηρού κυρίου, ο οποίος έκοψε ένα κλαράκι δεντρολίβανο από τον κήπο ενός νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη. Το άγρυπνο μάτι του φύλακα αντελήφθη την κακοποίηση του φυτού, ειδοποίησε την αστυνομία, η οποία έφτασε σε χρόνο ρεκόρ στον τόπο του εγκλήματος – φαντάζομαι περιπολικό με σειρήνα και γαλάζιους προβολείς. Κατάσχεσε υποθέτω το τεκμήριο, το έβαλε σε ειδικό πλαστικό σακουλάκι και συνέλαβε τον παραβάτη. Ευτυχώς εκείνος δεν αντιστάθηκε. Οδηγήθηκε στο τμήμα, όπου και κρατήθηκε επτά ώρες ώσπου ο εισαγγελέας, αφού σχημάτισε τη δικογραφία, έδωσε εντολή να τον αφήσουν ελεύθερο. Δεν ξέρω τι έγινε το κλαράκι του δεντρολίβανου. Σας παρακαλώ, μη γελάτε. Ετσι ξεκινούν οι εγκληματίες. Κόβουν ένα κλαράκι δεντρολίβανο και μετά από χρόνια φτάνουν να διαρρήξουν το Λούβρο και να πάρουν την τιάρα της αυτοκράτειρας Ευγενίας. Ειρήσθω εν παρόδω, η γερμανική εταιρεία, κατασκευάστρια του ανυψωτικού μηχανήματος που χρησιμοποιήθηκε για τη διάρρηξη του μουσείου, το αξιοποίησε σε διαφήμισή της: «Για μια γρήγορη και αποτελεσματική μετακόμιση». Και τώρα, ας σοβαρευτούμε. Καλά ο «σεκιουριτάς». Αυτός ανήκει σε ιδιωτική εταιρεία, οπότε αρμόδιοι για να κρίνουν τον ζήλο του είναι οι προϊστάμενοί του. Εμάς μας αφορά η αστυνομία η οποία, υποτίθεται, πως είναι δημόσιο αγαθό.
Υπολογίσατε τον εργάσιμο χρόνο που σπαταλήθηκε για όλη αυτήν την υπόθεση. Ενα περιπολικό, με δύο ή τρεις αστυνομικούς, η κράτηση του κακούργου επί επτά ώρες και η παρέμβαση του εισαγγελέα, ο οποίος υποθέτω θα τον ανέκρινε προσπαθώντας να εξιχνιάσει τα κίνητρα του εγκλήματος πριν τον αφήσει να πάει σπίτι του. Την ίδια στιγμή, υποθέτω, στη μεγαλούπολη γινόταν το σύνηθες χάος. Αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε πεζοδρόμια, άλλα που περνούν με κόκκινο, πεζοί που κινδυνεύουν, δίτροχα που κάνουν σλάλομ, βαριά τραυματίες, αλλά και νεκροί. Οπως λένε, δεν μπορείς να έχεις έναν αστυνομικό για κάθε πολίτη. Η αντιμετώπιση της παραβατικότητας είναι θέμα προτεραιοτήτων. Και στην περίπτωση οι δαιμόνιοι φύλακες της δημόσιας τάξης έκριναν ότι προέχει το δεντρολίβανο. Τι μυαλό έχουν και πώς λειτουργεί αυτό το μυαλό που έχουν. Αυτοί ανήκουν στην ίδια υπηρεσία που δεν μπορεί να ελέγχει όσα καταστήματα πουλάνε ποτά σε ανηλίκους. Απόδειξη ότι από τη δημόσια διοίκηση λείπει το μυαλό; Και όσοι επενδύουν στην τεχνητή νοημοσύνη ας μη βαυκαλίζονται ότι αυτή θα θεραπεύσει τη διοίκηση από τη φυσική ανοησία. Αυτή, ως γνωστόν, είναι ακατανίκητη.
