Αυτά που συμβαίνουν δεν υπάρχουν. Δεν έχουν προηγούμενο και δεν έχουν απευθείας ιστορικό αντίστοιχο σε καμία άλλη χώρα και σε καμία περίοδο της ιστορίας. Οι παραλληλισμοί με τη Γερμανία του Χίτλερ ή τη Ρωσία του Πούτιν προσφέρονται για να γίνεται κουβέντα ή για να υπογραμμίζουμε το μέγεθος, την κλίμακα και τη σοβαρότητα του φαινομένου, αλλά έχουν μεγάλα κενά, και οι διαφορές είναι τεράστιες. Αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ τους τελευταίους 10 μήνες είναι πρωτοφανές. Ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς και τα μάτια μας έχουνε δει πολλά, αλλά η σαρωτική άλωση μιας υποτίθεται ισχυρής δημοκρατίας από ένα προσωποκεντρικό πολιτικό κίνημα με τα χαρακτηριστικά θρησκευτικού τύπου αίρεσης είναι κάτι το αδιανόητο. Και καθώς συμβαίνει, το κανονικοποιούμε. Το κατεβάζουμε στο επίπεδο της κανονικότητας που έχουμε συνηθίσει, το συζητάμε με τους όρους που συζητάγαμε παλιά, στον προ-2016 κόσμο, για την πολιτική, για τη διπλωματία και για τη δημοκρατία. Επειδή μόνο έτσι ξέρουμε να συζητάμε. Αλλά οι όροι αυτοί δεν φτάνουν. Τίποτε από αυτά που συμβαίνουν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού δεν είναι κανονικό.
Τα ερείπια του Λευκού Οίκου είναι από τις πιο συμβολικές εικόνες της εποχής μας. Λίγες ημέρες μετά τις γιγάντιες διαδηλώσεις σε όλες τις γωνιές της Αμερικής εναντίον του, χωρίς έγκριση από το Κογκρέσο ή τις αρμόδιες αρχές που επιβλέπουν τα ιστορικά κτίρια της πόλης, χωρίς οποιαδήποτε διαβούλευση ή οποιαδήποτε προειδοποίηση, ο Τραμπ γκρεμίζει μια ολόκληρη πτέρυγα του ιστορικού κτιρίου για να χτίσει μια δικιάς του έμπνευσης φαραωνική αίθουσα εκδηλώσεων, διπλάσια σε μέγεθος από το ίδιο το κυρίως κτίριο του Λευκού Οίκου (και, λένε, με ένα νέο υπόγειο μπούνκερ), χωρίς καν να έχει εξασφαλίσει τις απαραίτητες οικοδομικές άδειες.
Και σαν να μην έφτανε αυτό: την ίδια ημέρα ανακοινώνει ότι θα διεκδικήσει προσωπικά, ως άτομο, αποζημίωση $230 εκατομμυρίων από το Υπουργείο Δικαιοσύνης της ίδιας του της κυβέρνησης, επειδή κατά τη γνώμη του στο παρελθόν οι υπηρεσίες του υπουργείου είχαν προχωρήσει νομικές υποθέσεις για εγκλήματα που είχε διαπράξει ο ίδιος. Οι υποθέσεις έκλεισαν και ξεχάστηκαν με το που εξελέγη και κανένας δεν θυμάται πια ότι ο Τραμπ όδευε κατευθείαν προς τη φυλακή για πολύ συγκεκριμένα και στέρεα αδικήματα -για κάποια από τα οποία είχε ήδη καταδικαστεί πρωτόδικα. Τώρα θέλει να του πληρώσουν και αποζημίωση από πάνω. Η ίδια του η κυβέρνηση. Λεφτά από τις τσέπες των φορολογούμενων, κατευθείαν στη δικιά του τσέπη.
Συνειδητοποιείτε τι σημαίνουν οι λέξεις που διαβάζετε εδώ; Είναι δύσκολο αυτά τα πράγματα να χωρέσουν στο μυαλό ανθρώπων που έχουν μεγαλώσει σε μια συνταγματική, προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Πάρτε λίγα λεπτά να τις ξαναδιαβάσετε για να το χωνέψετε. Ο Πρόεδρος αυτός, που ποστάρει αποκρουστικά ΑΙ slop βιντεάκια, που βγαίνει στην τηλεόραση σήμερα, εν ενεργεία Πρόεδρος, και πρωταγωνιστεί σε διαφημίσεις τελεμάρκετινγκ πουλώντας ρολόγια με το όνομά του απάνω, ο άνθρωπος που διαθέτει αυτή τη στιγμή που μιλάμε ένα κρυπτονόμισμα ώστε όποιος θέλει (κράτη, επιχειρήσεις, φυλακισμένοι που θέλουν χάρη) να έχει έναν εύκολο τρόπο να του δώσει απευθείας λεφτά, ο άνθρωπος που έλαβε για προσωπικό δώρο ένα ολόκληρο αεροπλάνο αξίας $1 δισ από ένα ξένο κράτος ως εν ενεργεία Πρόεδρος, τώρα ανακοινώνει ότι θέλει και $230 εκατομμύρια απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό στην τσέπη του.
Κανένας δεν τα έχει κάνει αυτά. Ούτε ο Πούτιν, ούτε ο Όρμπαν, ούτε ο Ερντογάν, ούτε ο Χίτλερ. Γνωρίζουμε φυσικά ότι όλοι οι λαϊκιστές και οι δικτάτορες του κόσμου είναι βαθιά διεφθαρμένοι. Αλλά αν έχετε παρατηρήσει, έχουν όλοι και ένα κοινό χαρακτηριστικό: το κρύβουν με λύσσα. Τους ενδιαφέρει να μην φαίνεται. Ο Όρμπαν ωρύεται και κλείνει κανάλια όποτε κάποιος τολμά να ψελίσσει ότι οι προσωπικοί του φίλοι ρουφάνε όλα τα ευρωπαϊκά κονδύλια στην Ουγγαρία. Ο Πούτιν βγάζει προς τα έξω την εικόνα του ολιγαρκή, σκληρά εργαζόμενου ασκητή -και βεβαίως όποιος τολμήσει να βγάλει στο YouTube τα κρυφά του παλάτια καταλήγει δολοφονημένος σε κάποια φυλακή. Οι άνθρωποι αυτοί τα παίρνουν από παντού, αλλά κάνουν συνειδητή προσπάθεια ο λαός να μην το μαθαίνει. Ο Τραμπ τα κάνει όλα ανοιχτά. Φόρα παρτίδα, μπροστά σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με τον Τραμπ, η νέα πτέρυγα του Λευκού Οίκου θα κοστίσει $300 εκατομμύρια δολάρια. Βεβαίως, προηγουμένως είχε δηλώσει ότι θα κοστίσει $200 εκατομμύρια, και ότι η προϋπάρχουσα Ανατολική Πτέρυγα, αυτή που τώρα γκρεμίζεται, δεν θα αγγιχτεί. Κανείς δεν πιστεύει οτιδήποτε από όσα λέει, πια. Και ο περισσότερος κόσμος μοιάζει σαν αποσβωλομένος, παραιτημένος, να παρακολουθεί όσα γίνονται χωρίς καν μια υποψία για το πώς μπορούν όλα αυτά να σταματήσουν, χωρίς καν να μπορούν να συλλάβουν το πού οδηγούν. Ποιος ξεκινά να χτίζει μια ολοκαίνουργια χρυσοποίκιλτη αίθουσα τελετών με υπόγειο μπούνκερ για τον εαυτό του, αν όντως υπολογίζει να φύγει στη λήξη της θητείας του, σε τρία χρόνια;
Κι εμείς ακόμα μιλάμε για όλα αυτά σαν να πρόκειται απλά για έναν κανονικό Πρόεδρο ή μια κανονική δημοκρατία, με το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε τη Γαλλία, ξέρω γω, ή τον Καναδά. Ή την Ελλάδα. Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε αλλιώς για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που μετατρέπονται σοκαριστικά γρήγορα στη μεγαλύτερη κλεπτοκρατία που έχει δει ποτέ ο κόσμος μας.
