Ο Τιμ Μάρσαλ στο «Αιχμάλωτοι της γεωγραφίας» (μτφρ. Σπυρίδων Κατσούλας, εκδ. Διόπτρα) μιλάει αρκετά για το Ιράν, ειδικά σε συνάρτηση με τη συζήτηση περί Ισραήλ, Χαμάς κτλ.
«Η γεωγραφία προστατεύει το Ιράν», λέει, «περιβάλλοντάς το με βουνά από τρεις πλευρές και με βαλτότοπους και θάλασσα από την τέταρτη πλευρά. Οι Μογγόλοι ήταν η τελευταία δύναμη που κατάφερε να επικρατήσει στην περιοχή γύρω στο 1221».
Ακόμα και οι πανίσχυροι Αμερικανοί, στον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου το 2003, απέφυγαν το Ιράν. «Ο αμερικανικός στρατός είχε ένα σύνθημα τότε: “Κάνουμε για ερήμους, όχι για βουνά”».
Το Ιράν έχει πολλές ιδιαιτερότητες: είναι η δέκατη έβδομη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο («μεγαθήριο» τη χαρακτηρίζει ο Μάρσαλ· το Ισραήλ μοιάζει όντως με νάνο μπροστά του) αλλά συγκριτικά με άλλες μεγάλες χώρες έχει μικρότερο πληθυσμό (89 εκατομμύρια). «Η μορφολογία του εδάφους του Ιράν καθιστά δύσκολη τη δημιουργία μιας διασυνδεδεμένης οικονομίας, ενώ διευκολύνει την ύπαρξη πολλών μειονοτήτων. (…) Η Τεχεράνη γνωρίζει ότι οι εχθρικές δυνάμεις μπορούν να εκμεταλλευτούν τις μειονότητές της για να σπείρουν διχόνοια στη χώρα και να θέσουν σε κίνδυνο την Ισλαμική Επανάσταση».
Ως γνωστόν, το Ιράν διαθέτει και πυρηνική βιομηχανία, στοιχείο που έχει προκαλέσει πολύ θόρυβο διεθνώς – και μεγάλο άγχος στο Ισραήλ. Αλλά μιλάμε –προς το παρόν– για βιομηχανία, όχι για εξοπλισμό. «Δεν είναι μόνο εξαιτίας της δυνατότητας του Ιράν να αφανίσει το Ισραήλ από προσώπου γης με μία μόνο βόμβα: εάν το Ιράν αποκτούσε πυρηνικά, τότε ορισμένες αραβικές χώρες θα πανικοβάλλονταν και θα επιχειρούσαν να αποκτήσουν κι εκείνες».
Για το Ισραήλ οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν παραμένουν, ως γνωστόν, ένας διαρκής στόχος. Ομως και για τους Ιρανούς, η γειτονική τους Σαουδική Αραβία είναι ένα πρόβλημα. Οι δύο χώρες, μετά την πτώση του Σαντάμ, έχασαν ένα ανάχωμα ασφαλείας μεταξύ τους. Αυτή τη στιγμή, το Ιράν εξοπλίζει τους αντάρτες Χούθι στον εμφύλιο της Υεμένης, ενώ η Σαουδική Αραβία την κυβέρνηση.
Αγνοούμε στην Ελλάδα, αν όχι στην Ευρώπη ολόκληρη, τι αιματοχυσία είναι ο εμφύλιος της Υεμένης. Στην πραγματικότητα, το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι κάπου εκεί μαίνεται ένας πόλεμος. Ο οποίος όμως ξεκίνησε το 2011 και συνεχίζεται ακόμη(!) έχοντας διώξει από τις εστίες τους σχεδόν 5 εκατομμύρια ανθρώπους κι έχοντας στείλει στον τάφο έως και 380.000 ανθρώπους. Ποιος διαδήλωσε ποτέ για αυτούς τους νεκρούς ή τα παιδιά της Υεμένης; Κανένας μας.
