Σε μια περίοδο κατά την οποία ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει προωθήσει σχέδιο επιβολής «ειρήνης διά της ισχύος» για μία ριζοσπαστική αναδιαμόρφωση της καταστάσεως που επικρατούσε επί δεκαετίες στη Μέση Ανατολή, δεν ήταν δυνατόν να επιτρέψει τη διαιώνιση μιας οχληρής εκκρεμότητος –για την Ουάσιγκτον εξυπακούεται– όπως η αντιπαράθεση Ελλάδος και Τουρκίας στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Κυπριακό.
Στη διάρκεια μισού αιώνα, διάδοχες πρωτοβουλίες των γενικών γραμματέων του ΟΗΕ για επίλυση του Κυπριακού εις ουδέν απέληξαν. Στην ίδια χρονική περίοδο οι σχέσεις δύο συμμάχων κρατών του ΝΑΤΟ πέρασαν από επικίνδυνες διακυμάνσεις, αμφισβητήσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, τη δημιουργία της τουρκικής στρατιάς του Αιγαίου, την οχύρωση των νήσων, την κρίση των Ιμίων, και στις ημέρες μας το δόγμα περί της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Ο πρόεδρος Τραμπ δεν διακατέχεται ασφαλώς από ανθελληνικά αισθήματα και δεν προτίθεται να υπαγάγει την Ελλάδα στην εποπτεία της Aγκυρας. Ούτε και ανακήρυξε τον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν ύπατο αρμοστή των συμφερόντων της Ουάσιγκτον εις την περιοχή. Απλώς αξιοποιεί τον κ. Ερντογάν ως τον μόνο μουσουλμάνο ηγέτη χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ και επικριτή του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου, προκειμένου να «τιθασεύσει» τη Χαμάς ώστε να μη διακινδυνεύσει το σχέδιο ειρηνεύσεως της Γάζας.
Η διαφορά με τους προκατόχους του είναι ότι ο κ. Τραμπ ως πρόεδρος και ηγεμών της Δύσεως δεν ανέχεται την «αταξία» στο πλαίσιο της «απλουστευτικής» του αντιλήψεως περί εξωτερικής πολιτικής, που προκαλεί δυσανεξία στους παραδοσιακούς Ευρωπαίους συμμάχους της Ουάσιγκτον. Το δίλημμα που θέτει είναι απλό. «Μετ’ εμού ή κατ’ εμού». Τόσο απλά. Τόσο αμερικάνικα.
Αυτό δημιουργεί, βεβαίως, ανησυχία και προβληματισμό εις την Αθήνα και όχι μόνον. Αλλά υπάρχει και η κλασική προσέγγιση του θέματος, κατά την οποία έρχεται μια στιγμή που ένα χρονίζον πρόβλημα εξωτερικής πολιτικής φτάνει σε ένα σημείο «ωριμάνσεως», οπότε η επίλυσή του καθίσταται αναγκαία.
Συνέβη στην Ελλάδα με το Μακεδονικό, που έπειτα από δεκαετίες «επελύθη» με την περίφημη συμφωνία των Πρεσπών κατόπιν παρεμβάσεως των ΗΠΑ. «Πάντοτε βρίσκεται κατάλληλος κανείς», έγραφε ο Αλεξανδρινός μας ποιητής. Και αναμένουμε απλώς τις εξελίξεις, εάν φυσικά υπάρξουν.
