Στο Πεκίνο άρχισε χθες η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, στην οποία ο πρόεδρος της χώρας και γενικός γραμματέας της Κ.Ε., Σι Τζινπίνγκ, παρουσίασε τις προτάσεις του για το 15ο πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης (2026-2030).
«Κινέζοι και ξένοι ειδικοί σημειώνουν πως οι μοναδικές αρετές του κινεζικού συστήματος διακυβέρνησης και η σταθερότητα της Κίνας θα συνεχίσουν να παρέχουν βεβαιότητα σε έναν ολοένα πιο ρευστό κόσμο», έγραψε η κρατική αγγλόφωνη εφημερίδα Global Times. Το πρακτορείο ειδήσεων Xinhua περιέγραψε τον κεντρικό στόχο του προγράμματος ως υψηλής ποιότητας ανάπτυξη, τεχνολογική καινοτομία, βελτιώσεις στην καθημερινότητα των πολιτών και διάφορες μεταρρυθμίσεις. Τα κρατικά μέσα δεν είχαν ανάγκη να αναφερθούν στη μεγάλη εκστρατεία εξοπλισμών και στις συμμαχίες με το «αντιδυτικό» μπλοκ, που ήταν ολοφάνερες στη μεγάλη παρέλαση για την 80ή επέτειο της λήξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις αρχές Σεπτεμβρίου. Πίσω από τις γραφειοκρατικές κοινοτοπίες είναι σαφές ότι η Κίνα βρίσκεται σε άμεση αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες (συγκεκριμένα) και με τη Δύση (γενικώς). Και ο ανταγωνισμός δεν είναι μόνο στην οικονομία και στο εμπόριο, αλλά και στην πολιτική και στη διπλωματία, όπου οι ΗΠΑ διαλύουν συμμαχίες τους και ωθούν δυνάμεις, όπως η Ινδία, προς την Κίνα.
Οι ΗΠΑ του Τραμπ παραχωρούν στην Κίνα ολοένα «περισσότερο έδαφος» στη διεθνή διαμάχη για επιρροή.
Η αναφορά στις «αρετές του κινεζικού συστήματος διακυβέρνησης» και στη «σταθερότητα» της Κίνας υπογραμμίζει ότι το Πεκίνο παραθέτει το δικό του πολιτικό και οικονομικό μοντέλο ως επιλογή για άλλες χώρες. Στην εποχή που η φιλελεύθερη δημοκρατία απειλείται και εντός των ΗΠΑ, που η χρήση των δασμών ως προσωπικό όπλο του Αμερικανού προέδρου κλονίζει την ελεύθερη αγορά, η «βεβαιότητα» που προβάλλει η Κίνα δεν περνάει απαρατήρητη – θολώνει την εικόνα της δημοκρατίας και ενθαρρύνει αυταρχικές ηγεσίες παντού. Επιπλέον, από την 1η Οκτωβρίου, η εσωτερική πολιτική διαμάχη στις ΗΠΑ έχει παραλύσει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, παρέχοντας την ευκαιρία στον πρόεδρο να αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο την κρατική δομή. Ετσι, το συγκεντρωτικό κινεζικό μοντέλο και η σταθερότητα που επιβάλλει εμφανίζονται ως παράδειγμα προς μίμηση. Οι ΗΠΑ του Τραμπ παραχωρούν στην Κίνα ολοένα «περισσότερο έδαφος» στη διεθνή διαμάχη για επιρροή.
Ο Τραμπ (είτε το καταλαβαίνει είτε όχι) φαίνεται να θέλει να μετατρέψει τις ΗΠΑ σε κάτι που μοιάζει πολύ με την Κίνα – όπου μια μικρή ηγετική ομάδα αποφασίζει τα πάντα και οι υπόλοιποι επικροτούν, όπου το κράτος ελέγχει ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπου κυριαρχεί ο προστατευτισμός. Οι ΗΠΑ, όμως, πολύ δύσκολα θα κέρδιζαν εμπορικό πόλεμο. Λίγα στοιχεία αρκούν για να φανεί αυτό: η Κίνα σχεδόν μονοπωλεί την επεξεργασία σπανίων γαιών, επενδύει τεράστια ποσά στην τεχνητή νοημοσύνη, οι κινεζικοί μισθοί στην παραγωγή είναι το 1/4 των αμερικανικών, ενώ το 55% των βιομηχανικών ρομπότ «εργάζεται» στην Κίνα. Θα επανέλθουμε με περισσότερες παραμέτρους της αντιπαράθεσης και πώς αφορά κι εμάς.
