Σε μια χώρα που έχει θλιβερές μνήμες από την εμπλοκή του στρατού στα κοινά και σε μια εποχή που κάθε δημοκράτης φρίττει βλέποντας την Εθνοφρουρά στους δρόμους της κοιτίδας του φιλελευθερισμού, στο Μαξίμου είχαν μια φαεινή ιδέα, την οποία μπουμπούνισε κυριακάτικα ο πρωθυπουργός. Η κυβέρνηση, έγραψε, «με νομοθετική ρύθμιση αναθέτει την αποκλειστική ευθύνη για την προστασία και σωστή λειτουργία του Αγνώστου Στρατιώτη εκεί όπου ανήκει: στο Υπουργείο Εθνικής Αμυνας» (Facebook, 12.10.2025).
Συμβολικό το κακό, θα πει κάποιος, αλλά πρώτον, όλη η φασαρία για τον Αγνωστο Στρατιώτη είναι μάχη συμβόλων και δεύτερον, το μόνο που σηματοδοτεί η απόφαση είναι η κυβερνητική τσαπατσουλιά. Μετά τις αντιδράσεις διαγράφτηκε το απόσπασμα της ανάρτησης του πρωθυπουργού περί «αποκλειστικής ευθύνης (του ΥΕΘΑ) για την προστασία του Αγνώστου Στρατιώτη». Κυβερνητικές πηγές ξεκαθάρισαν ότι «τα μέτρα τάξης παραμένουν αρμοδιότητα της ΕΛ.ΑΣ.». Την Τετάρτη διαγράφτηκε και η αγγαρεία της φασίνας που είχε ανατεθεί στον κ. Νίκο Δένδια. «Εμείς δεν (…) θα πάμε αύριομεθαύριο, την άλλη βδομάδα, να σβήσουμε τα ονόματα» δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Πρόσθεσε και το ψεύδος ότι η προστασία του μνημείου «έχει να κάνει με την Αστυνομία και όχι με τον Στρατό που λέει, εντελώς νομίζω τεχνηέντως και ψευδώς η αντιπολίτευση. Ποτέ δεν το είπαμε αυτό». (ΑΝΤ1, 15.10.2025).
Μπάχαλο χωρίς λόγο, εξαιτίας της επίδειξης τραμπισμού (από τα πανέρια), στον οποίο σέρνουν την κυβέρνηση διάφοροι εντός κι εκτός αυτής. Τα ονόματα και τα καντηλέρια, για τα οποία ξεκίνησε η φασαρία, παραμένουν και θα ψηφιστεί μια άχρηστη τροπολογία με την οποία «δεν θα επιτρέπεται καμία νέα αναγραφή ονομάτων, κανένα σπρέι, κανένα πανό» (Μαρινάκης, 16.10.2025). Λέμε «άχρηστη», διότι η αναγραφή –είτε με σπρέι είτε με πινέλο– συνθημάτων, ονομάτων κ.λπ. απαγορεύεται σε όλη την επικράτεια, σε κάθε τοίχο, σε κάθε πεζοδρόμιο και όχι μόνο πέριξ των «ιερών χώρων».
Το πρόβλημα είναι η αισθητική του κοινού μας χώρου, είτε αυτή αφορά το πεζοδρόμιο μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, είτε τα συνθήματα σε δύο δρόμους παρακάτω, είτε το άγαλμα του μικρομεσαίου στο Πεδίον του Αρεως.
«Το μνημείο ενώνει τους Ελληνες, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για ευτελή παιχνίδια από την αντιπολίτευση», πρόσθεσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κι έθεσε το ερώτημα: «Θα συμφωνήσει (ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης) και το κόμμα του στο να διαφυλαχθεί ο ιερός συμβολισμός του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη μακριά από διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες;». Προφανώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν θυμάται ότι σε αυτόν τον χώρο διαδήλωνε με τους «Μένουμε Ευρώπη» ο πρωθυπουργός, πολλοί νυν υπουργοί –πιθανώς και ο ίδιος– στις 18 Ιουνίου 2015. Οι φωτογραφίες εκείνης της ημέρας δείχνουν διαμαρτυρόμενους όχι μόνο στο πεζοδρόμιο όπου είναι γραμμένα τα ονόματα, αλλά πάνω στον χώρο του μνημείου και ακόμη πιο πάνω, μέσα στον χώρο της Βουλής. Εκτός αυτού, η χωροταξία κάθε διαδήλωσης ορίζεται κάθε φορά με διατάξεις της ΕΛ.ΑΣ., δεν ψηφίζονται τροπολογίες.
Δεν θα ασχοληθούμε με τον «ιερό συμβολισμό του μνημείου», που οψίμως ανακάλυψε η κυβέρνηση. Είναι ιερός ο Αγνωστος Στρατιώτης, ιερή η μνήμη των θυμάτων στα Τέμπη, και με τους «ιερούς πολέμους» δεν βγάζει κανείς άκρη. Το πρόβλημα είναι η αισθητική του κοινού μας χώρου, είτε αυτή αφορά το πεζοδρόμιο μπροστά στο μνημείο, είτε τα συνθήματα σε δύο δρόμους παρακάτω, είτε το άγαλμα του μικρομεσαίου που αποκάλυψε δόξη και τιμή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Επί τη ευκαιρία: το Πεδίον του Αρεως σχεδιάστηκε για να τιμηθούν οι Ηρωες της Επανάστασης του ’21. Τι δουλειά έχει «το catering, τα ιχθυοπωλεία και τα κρεοπωλεία» κ.λπ., που αναγράφονται στον (επίσης) «ιερό χώρο»;
Ετσι, με συμβολικούς πολέμους για ένα πεζοδρόμιο μπροστά σε ένα μνημείο ξεχνάμε το βασικό πρόβλημα όλων των πόλεων, ήτοι την παντελή έλλειψη σεβασμού για κάθε δημόσιο χώρο –«ιερό» και μη– τον οποίο κάποιοι μαγαρίζουν με σπρέι και κάποιοι άλλοι με ξεκούδουνα αγάλματα.
