Είναι όντως ασυγκράτητος ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Μετά τη θριαμβική εμφάνισή του στο Σαρμ ελ Σέιχ της Αιγύπτου, όπου επευφημούμενος από είκοσι ηγέτες ανακοίνωσε την υπογραφή καταπαύσεως του πυρός μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, δεν στάθηκε να πάρει μια ανάσα.
Τρεις ημέρες αργότερα, την περασμένη Πέμπτη, παραμονή της συναντήσεώς του με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που μετέβη στην Ουάσιγκτον αιτούμενος την παροχή αμερικανικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, ο κ. Τραμπ ανακοίνωσε τηλεφωνική επικοινωνία διαρκείας δύο ωρών με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν, «η οποία ήταν πολύ παραγωγική».
«Ο πρόεδρος Πούτιν και εγώ θα συναντηθούμε σε έναν συμφωνημένο τόπο, στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας, για να δούμε αν μπορούμε να θέσουμε τέλος σε αυτόν τον «άδοξο» πόλεμο», είπε, αφού προηγουμένως διευκρίνισε ότι είχαν αφιερώσει «πολύ χρόνο συζητώντας για το εμπόριο μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών όταν τελειώσει ο πόλεμος».
Εάν αυτά δεν συνιστούν πλήρη ανατροπή του κλίματος που επικρατούσε πριν από λίγες μόνον ημέρες, τότε αναζητείται η λέξη που να αποδίδει τις τελευταίες εξελίξεις. Η αρμόδια πενταμελής νορβηγική επιτροπή δεν τον επέλεγε στις 10 Οκτωβρίου για το Βραβείο Νομπέλ Ειρήνης του 2025. Μόνος του πήρε τον τίτλο του ειρηνοποιού.
Ουδείς, επίσης, τον αναγνώρισε ως «παγκόσμιο ηγέτη». Αυτοανακηρύχθηκε «αυτοκράτωρ», όπως ο Ναπολέων Βοναπάρτης, όταν το 1804 σήκωσε με τα χέρια του από την Αγία Τράπεζα της Παναγίας των Παρισίων το «σιδηρούν στέμμα της Λομβαρδίας», που είχε μεταφέρει από τη Ρώμη ο Πάπας Πίος Ζ΄, και το επέθεσε επί της κεφαλής του, έγραφε ο Βρετανός ιστορικός, καθηγητής Ρόμπερτ Τομπς αυτές τις ημέρες.
Και συνεχίζοντας τη σύγκριση των δύο ανδρών ανέφερε πως η διαφορά τους είναι ότι ενώ ο Ναπολέων δεν μπορούσε να διοικήσει δίχως να διεξάγει διαρκώς πολέμους, προτεραιότητα του κ. Τραμπ είναι η σύναψη επικερδών εμπορικών συμφωνιών. Τις εμπορικές σχέσεις ΗΠΑ και Ρωσίας συζήτησαν οι κ. Τραμπ και Πούτιν, μετά το τέλος του ουκρανικού πολέμου.
Είναι απολύτως προφανές ότι ο πρόεδρος Τραμπ διακαώς επιθυμεί να τιμηθεί με το Βραβείο Νομπέλ Ειρήνης, που είχε απονεμηθεί το 1919 στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Τόμας Γούντροου Ουίλσον όταν μετά το τέλος του Ευρωπαϊκού Πολέμου είχε πρωτοστατήσει στην ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών.
Αλλά η ειρήνη του Ουίλσον αποδείχθηκε βραχύβια. Ο ιδεαλιστής εκείνος Δημοκρατικός πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έζησε για να δει το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1929, την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη συνέχεια. Εάν ο πραγματιστής και ειρηνοποιός Ντόναλντ Τραμπ πετύχει εκεί όπου απέτυχε ο ιδεαλιστής Ουίλσον, είναι ένα θέμα που πάντες εύχονται αλλά μόνον ο καιρός θα δείξει.
