Αναφέρομαι στον Αλέξη Τσίπρα. Κάποιοι τον θεωρούν χαρισματικό, κάποιοι άλλοι, με ειρωνική διάθεση, τον αποκαλούν «άχαστο» λόγω των αλλεπάλληλων ηττών από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σημασία έχει πως με την επανεμφάνισή του τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικής. Εκτιμώ πως η παρουσία του δεν κατακερματίζει έτι περαιτέρω το πολιτικό μας σκηνικό· απεναντίας, θα λειτουργήσει σταθεροποιητικά. Γιατί θα συμβεί αυτό; Διότι θα αποσπάσει δυνάμεις από τα μικρά κόμματα της Αριστεράς τα οποία, από το όριο εισόδου στη Βουλή, θα τα στείλει στο περιθώριο. Συγχρόνως, και αυτό έχει τη σημασία του, θα αναδειχθεί σε προσωπικό επίπεδο στον βασικό αντίπαλο του πρωθυπουργού, λόγω του φορτίου που φέρει και του ιστορικού ειδικού βάρους του.
Συνεπώς, όπως εύστοχα κατά τη γνώμη μου σημείωσε ο κ. Ευτύχης Βαρδουλάκης, ο Αλ. Τσίπρας «θέλει να εμφανιστεί ως αξιόπιστος διαχειριστής». Το κρίσιμο ζήτημα γι’ αυτόν είναι πλέον η αξιοπιστία του, ένα προτέρημα το οποίο έχει χάσει από την εποχή της πρωθυπουργίας του και με το rebranding επιδιώκει να το επαναποκτήσει. Προσπάθεια δύσκολη, διότι το παρελθόν, όσο και να θέλουμε να το απωθήσουμε, υπάρχει και λειτουργεί ανεξαρτήτως των προθέσεών μας. Η συγκεκριμένη αποστολή του Αλ. Τσίπρα θα αποτύχει πανηγυρικά αν αναζητήσει τη χαμένη αξιοπιστία του στη δικαίωση του παρελθόντος του. Σε αυτήν την περίπτωση είναι «σφαγμένος από χέρι». Η μόνη επικοινωνιακή στρατηγική που μπορεί να πετύχει τον προσδοκώμενο στόχο, είναι ο λόγος του να αναφέρεται με τρόπο πειστικό, χωρίς τις λαϊκιστικές κορώνες που θυμίζουν τον παλιό Τσίπρα, χωρίς τις αριστερές του πομφόλυγες, σε ένα εγγύτατο μέλλον χωρίς κραδασμούς, χωρίς σοκ, χωρίς διχαστικές πολιτικές. Αν κρίνω από την πρώτη του συνέντευξη, «δεν το έχει».
Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να θέλει να εμφανιστεί ως «αξιόπιστος διαχειριστής», αλλά να μην μπορεί να το δείξει.
Φαίνεται πως παραμένει δέσμιος ενός λόγου ο οποίος αποτελεί δομικό στοιχείο της πολιτικής του προσωπικότητας. Είναι δέσμιος απόψεων και αντιλήψεων που διαμόρφωσαν τον τρόπο με τον οποίον αντιλαμβάνεται την ίδια την πολιτική. Συνεπώς, μπορεί να θέλει να εμφανιστεί ως «αξιόπιστος διαχειριστής», αλλά να μην μπορεί να το δείξει. Το ριζοσπαστικό στοιχείο που κουβαλάει μέσα του να μην του το επιτρέπει. Και αυτό επιτείνει το διαφαινόμενο έλλειμμα στρατηγικής που διακρίνει τις κινήσεις του. Ελλειμμα στρατηγικής ως προς τους ιδεολογικούς άξονες της επανεμφάνισής του, έλλειμμα στρατηγικής ως προς το μέσον με το οποίο θα πετύχει τους στόχους του. Πιθανόν όλα αυτά να βρίσκονται στο στάδιο της επεξεργασίας, όμως είναι οι καθοριστικές παράμετροι της προσπάθειάς του. Αν δεν καταστεί σαφές τι θέλει να κάνει και με ποιους θα το κάνει, το όλο του εγχείρημα θα καρκινοβατεί. Τα βιβλία που συγγράφουν πολιτικοί ηγέτες μερικές φορές επωάζουν καταστάσεις, αλλά αυτό προφανώς δεν αρκεί αν η συνέχεια δεν προσφέρει πειστικές θέσεις.
Εννοείται πως η πορεία του Αλ. Τσίπρα θα θέσει και τα όρια της ανασυγκρότησης του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
