Τι θα γινόταν αν ένας κοινός θνητός τράκαρε τρία σταθμευμένα αυτοκίνητα και μία γκαραζόπορτα, κι έπειτα σηκωνόταν κι έφευγε για να πάει να κοιμηθεί; Τι θα γινόταν αν αυτό συνέβαινε ξημερώματα, στη Φιλοθέη, έπειτα από ένα κρητικό γλέντι; Αν, την επόμενη μέρα, ο ίδιος άνθρωπος έκανε πρώτα μια επίσκεψη σε κάποια φίλη και μετά στην αστυνομία, που τον έψαχνε; Οι περισσότεροι θα έλεγαν ότι πρόκειται για ανεύθυνο και επικίνδυνο άτομο, και ότι ο χρόνος που μεσολάβησε ανάμεσα στην πράξη του και στην επαφή του με τις Αρχές είναι ύποπτος: κρίσιμα στοιχεία σχετικά με την ενέργειά του και τις συνθήκες που τον οδήγησαν σε αυτή θα μπορούσαν να έχουν χαθεί. Στην περίπτωση του ηθοποιού Βασίλη Μπισμπίκη, κάποιοι είπαν όσα θα έλεγαν και για έναν κοινό θνητό. Πολλοί, όμως, κατέληξαν αβίαστα σε άλλες, ευνοϊκότερες ερμηνείες: Και τι έκανε στο κάτω κάτω; Σιγά το πράγμα! Ο Μπισμπίκης είναι λεβέντης!
Κατασκευάζοντας μεροληψίες
Η λογική των δύο μέτρων και δύο σταθμών δεν είναι, βέβαια, καινούργια, ειδικά για την ελληνική κοινή γνώμη· ο τρόπος που βλέπουν οι Ελληνες τα δημόσια πράγματα είναι τις περισσότερες φορές ακραία προκατειλημμένος (θετικά ή αρνητικά). Το πρόσφατο περιστατικό στο οποίο εμπλέκεται ο ηθοποιός, όμως, αναδεικνύει ένα είδος προσωποποιημένα κατασκευασμένης μεροληψίας. Η γενναιόδωρη στήριξή του από κάθε πιθανό πολιτιστικό κανάλι και η διαρκής προβολή του από τα Μέσα έχουν συνθέσει ένα αφήγημα προώθησης που συνδυάζει στοιχεία ακαταμάχητα: ο Μπισμπίκης είναι και πλάσμα της τέχνης και λαϊκός τύπος· και ντοστογιεφσκικός και του ζεϊμπέκικου· είναι και της θεατρικής κουλτούρας αλλά και της τηλεοπτικής· είναι αριστερής ιδεολογίας και παράλληλα τόσο μπρουτάλ, ώστε να πείθει ότι η μαγκιά του είναι το μόνο πράγμα στο οποίο πιστεύει. Ενα μοντέλο ανθρώπου φτιαγμένο για να το συμπαθούν όλοι, είναι ένα μοντέλο στο οποίο συγχωρούνται πράξεις που δεν θα έπρεπε.
Εκπαίδευση στη βαρβατίλα
Σε ατυχήματα είμαστε επιρρεπείς όλοι. Δεν είναι σκανδαλώδες ότι ενεπλάκη σε ένα από αυτά κάποιο διάσημο άτομο. Είναι άλλο, όμως, να εμπλέκεσαι σε ένα ατύχημα και άλλο να αφήνεσαι σε αυτό. Οι περιστάσεις προδίδουν κάτι που, από την πλευρά του Μπισμπίκη, μοιάζει με προκλητική άσκηση προνομίου. Δεν είναι μόνο το μπουφόνικο τρακάρισμα, λοιπόν. Είναι ότι μάλλον αυτό θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, αλλά δεν αποφεύχθηκε επειδή ο ηθοποιός θεώρησε ότι η περσόνα του υπέρκειται της κοινής λογικής. Είναι ότι ο ηθοποιός έφυγε από το σημείο (γιατί άραγε;) κι ενώ οι Αρχές τον αναζητούσαν, επέλεξε να βγει απροβλημάτιστος σε τηλεοπτική εκπομπή και να μιλήσει για τον εαυτό του. Οι κανόνες δεν ισχύουν για τους «βαρβάτους» άνδρες, ιδίως όταν στη βαρβατίλα έρχεται να προστεθεί η ειδική μεταχείριση που πολλοί επιφυλάσσουν στον ηθοποιό, εκπαιδεύοντάς τον να νιώθει μοναδικός.
Αυτογκόλ
Ο Βασίλης Μπισμπίκης θα μπορούσε να κάνει κάτι έξυπνο. Να παραδεχτεί το λάθος του, να ψέξει τον εαυτό του και να αναγάγει τη συμπεριφορά του σε παράδειγμα προς αποφυγήν. Ενας γνήσια λαϊκός άνθρωπος δεν θα φοβόταν να τσαλακωθεί (ειδικά μετά το de facto τσαλάκωμά του) επ’ αγαθώ των ανθρώπων που τον θαυμάζουν. Ούτε κι ένας γνήσιος πνευματικός άνθρωπος θα φοβόταν να εκθέσει με ευθύτητα τα ηθικά του παραπτώματα. Με μια απλή κίνηση ειλικρίνειας, ο ηθοποιός θα μπορούσε να δικαιώσει όλες τις ιδιότητες που του έχει επιμελώς φορέσει η «curated» διασημότητά του. Αντ’ αυτού, επέλεξε να αρνηθεί εν μέρει αυτό που έκανε και να κουνήσει επιπλέον το δάχτυλο στα Μέσα που κατέγραψαν το περιστατικό (τα ίδια Μέσα που συνήθως τον εκθειάζουν). Μακάρι, τους είπε, να επιδείκνυαν τον ίδιο ζήλο στην κάλυψη της τέχνης και του πολιτισμού. Μακάρι να επεδείκνυε και ο ίδιος λιγότερο ζήλο στη διατύπωση υποδείξεων και περισσότερο στη βελτίωση του εαυτού του.
Σύντροφος στην εξίσωση
Υπάρχει και η αντίδραση του άλλου άκρου. Των ανθρώπων που είτε συμπαθούν είτε αντιπαθούν κάποιον (διάσημο ή μη), ηδονίζονται από το θέαμα της πτώσης του. Αν και η καλή φήμη του ηθοποιού λειτούργησε εν πολλοίς ως ασπίδα υπέρ του (τα πάθη των αρρενωπών ειδώλων απλώς συμπληρώνουν τον ήδη κολακευτικό μύθο τους), ο Μπισμπίκης δεν μπόρεσε να γλιτώσει από τη μνησικακία ορισμένων. Αυτοί δεν εξοργίστηκαν με το ατύχημα και τη διαχείρισή του τόσο, όσο χάρηκαν με το γεγονός ότι ένας άνθρωπος που ζει καλύτερα από εκείνους έπεσε για λίγο από το σύννεφο της επίζηλης καλοπέρασής του. Ας μην παραπονιέται πάντως ο ηθοποιός. Ακόμη και τις μομφές εναντίον του κάποιος άλλος τις απορρόφησε: η διασημότερη από εκείνον σύντροφός του. Αλλο ένα προνόμιο που απολαμβάνει μόνο ο αρρενωπός ανθρωπότυπος: όχι μόνο του καταλογίζονται πολύ λιγότερα απ’ όσα του αναλογούν, αλλά ακόμη κι αυτά που του καταλογίζονται, φιλτράρονται μέσα από τη σχέση του με μια γυναίκα. Γιατί τόσες αναφορές (σε memes, άρθρα και αναρτήσεις) στη σύντροφο; Επειδή αυτή είναι η φτιαξιά των τεχνητών ειδώλων: τεράστια χωρητικότητα για κολακείες, ελάχιστη για ευθύνες.
