Η οργή ίσως είναι ένα από τα πιο σταθερά και «δημοφιλή» αισθήματα στη χώρα μας. Στις κατά καιρούς δημοσκοπήσεις η οργή, η απογοήτευση και ο φόβος καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις των ερωτωμένων. Συγγενή μεταξύ τους και αλληλοτροφοδοτούμενα. Συγκατοικούν με την ανασφάλεια, την έλλειψη προοπτικής, την περιρρέουσα (και διαπιστωμένη) διαφθορά και διαπλοκή. Γενικώς, συνωστισμός αρνητικών αισθημάτων και καταστάσεων στα περιορισμένα τετραγωνικά της χώρας.
Στο κάδρο της ελληνικής επικράτειας πρόσθεσε τη δική της σκοτεινή απόχρωση και η Ευρωπαία γενική εισαγγελέας Λάουρα Κοβέσι. Αναφερόμενη σε ένα από τα ανοιχτά σκάνδαλα (την επιχείρηση «Καλυψώ» με τις τελωνειακές απάτες) χρησιμοποίησε δύο αξιοσημείωτες εκφράσεις: το «εγκληματικό οικοσύστημα» και τη «νέα ήπειρο εγκλήματος». Το πρώτο εδρεύει στο λιμάνι του Πειραιά· η σύνθεση της δεύτερης είναι διεθνής, τα πλοκάμια απλώνονται σε όλον τον κόσμο, φιλοξενούνται σε μεγάλες πόλεις-λιμάνια της Ευρώπης, το προφίλ όσων εμπλέκονται είναι «πολύ σκληρό». Η κ. Κοβέσι είπε χαρακτηριστικά ότι η «Ευρωπαϊκή Εισαγγελία είναι εδώ για να μείνει». Βρισκόμαστε υπό επιτήρηση θα λέγαμε, αν οι συνειρμοί από το πρόσφατο παρελθόν δεν ήταν ακόμη νωποί. Να, όμως, που ούτε τα τραύματα κλείνουν ούτε η απειλή ξορκίζεται με TikTok παρεμβάσεις και αναρτήσεις.
Η διεθνοποίηση του εγκλήματος δεν αποτελεί άλλοθι για την ελληνική πραγματικότητα, που παραμένει αθωράκιστη σε αυτό που συμβαίνει, έχοντας παράλληλα αναπτύξει και το αποκλειστικά εγχώριο εγκληματικό οικοσύστημα (ΟΠΕΚΕΠΕ). Το πρόβλημα δεν θεραπεύεται μόνο με το «νόμος και τάξη», ούτε με τις «αυστηροποιήσεις» ποινών. Οι bypass διαδρομές της διαφθοράς είναι, πλέον, πολλές και ανεξέλεγκτες. Πώς αντιδρά η πολιτική εξουσία όταν τα θεμέλια της κοινωνίας ατροφούν και τα κενά καταλαμβάνουν η βία και η παραβατικότητα; Τι μπορεί να αντιτάξει; Ποια υποδείγματα να αναδείξει;
Μπορεί η άμυνα της χώρας να ενισχύεται με αγορές και παραγγελίες, για τους εξωτερικούς εχθρούς, τους εσωτερικούς, όμως, πώς θα τους αντιμετωπίσει; Οσους ανατρέφονται, ενηλικιώνονται και πορεύονται μέσα στον θυμό και στην οργή, όσους, όχι λίγους πλέον, εμπλέκονται σε κυκλώματα που στήνονται και μακροημερεύουν μέσα στην κρατική μηχανή. Οι μη καταγεγραμμένοι ως εχθροί παραμένουν οι πιο επικίνδυνοι γιατί υπάρχουν παντού, μετασχηματίζονται διαρκώς και επιβιώνουν επιτυχώς.
