Η Μολδαβία είναι μια φτωχή πρώην σοβιετική δημοκρατία ανάμεσα στην Ουκρανία και στη Ρουμανία με πληθυσμό σχεδόν δυόμισι εκατομμυρίων, χώρα σχεδόν άγνωστη διεθνώς.
Επί Σοβιετικής Ενωσης ήταν επιφορτισμένη με το να τροφοδοτεί κόκκινα κρασιά τους ηγέτες του Κρεμλίνου και την υψηλή νομενκλατούρα, καθώς διαθέτει από τα μεγαλύτερα «κελάρια» στην Ευρώπη, κάποια εξ αυτών μέσα σε ορυχεία. Και στους Ελληνες έχει συνδεθεί –ως Μολδοβλαχία τότε– με την αφύπνιση της Επανάστασης του Ελληνικού Εθνους.
Ισως κανείς να μην έδινε σημασία στη «Σταχτοπούτα των Καρπαθίων», αν το 1990 ένα κομμάτι της επικράτειας στα ανατολικά, γνωστό ως Υπερδνειστερία, δεν αποσχιζόταν, με υποκίνηση από τη Ρωσία και με όχημα μερίδα του ρωσόφωνου πληθυσμού της. Μάλιστα η Μόσχα, μολονότι δεν συνορεύει με τη Μολδαβία, υπό το πρόσχημα της προστασίας απαρχαιωμένου συμβατικού οπλισμού που είχε απομείνει από την εποχή της Σοβιετικής Ενωσης, εγκατέστησε στην Υπερδνειστερία στρατιωτική δύναμη και ταυτόχρονα όπλισε παραστρατιωτικές ομάδες ρωσόφωνων.
Εκείνη την περίοδο η «ρωσική σφήνα», μεταξύ Μολδαβίας και Ουκρανίας, δεν ανησύχησε ιδιαίτερα τους Δυτικούς, δεδομένης της τότε ανυποληψίας της Ρωσίας ως ισχυρού γεωπολιτικού παίκτη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία όμως έβαλε τη Μολδαβία, με επίκεντρο την Υπερδνειστερία, στην ψυχροπολεμική διελκυστίνδα Ρωσίας – Δύσης.
Στην Ευρώπη βλέπουν εν εξελίξει σχέδια της Μόσχας να θέσει υπό την επιρροή της τη Μολδαβία και να την αποκόψει από την ευρωπαϊκή τροχιά στην οποία την έχει θέσει η σημερινή ηγεσία της υπό τη φιλοδυτική πρόεδρο Μάγια Σάντου και το κόμμα της. Εξ ου και το υπερβολικά αυξημένο ενδιαφέρον των Ευρωπαίων για τις εκλογές της περασμένης Κυριακής.
Η επικράτηση με ποσοστό άνω του 50% του φιλοευρωπαϊκού μπλοκ προκάλεσε ανακούφιση στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και αντιδράσεις στη Μόσχα, που δεν αναγνώρισε το αποτέλεσμα, ενώ το κόμμα που φέρεται να υποστήριζε υπογείως έσπευσε να αυτοανακηρυχθεί νικητής.
Ενδεχόμενη νίκη του θεωρούμενου φιλορωσικού κόμματος εκτιμάται ότι θα καθιστούσε τη Μολδαβία «σημείο επαφής» με τη Ρωσία και ως εκ τούτου εστία κινδύνου για την περιφερειακή ασφάλεια και σταθερότητα.
Τι θα μπορούσε να συμβεί και να ηλεκτρίσει την πολιτική ατμόσφαιρα; Τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών, βεβαίως, να επαναληφθεί το φαινόμενο του φιλορώσου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς στην Ουκρανία, ο οποίος με το που ανέλαβε, κατάργησε τις συμφωνίες σύνδεσης με την Ε.Ε. και έστρεψε το γεωπολιτικό «πηδάλιο» προς τη Μόσχα, προκαλώντας οξύτατες λαϊκές αντιδράσεις που οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς στην πλατεία Μαϊντάν, με τις γνωστές εξελίξεις. Είναι αυτός κυρίως ο λόγος που κορυφαίοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έκαναν προεκλογικά τη διαδρομή Βρυξέλλες – Κισινάου να μοιάζει με «Κολιάτσου – Παγκράτι».
