Κάθε νουνεχής άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως το σχέδιο Τραμπ αποτελεί την ύστατη ευκαιρία να τερματιστεί εδώ και τώρα η σύγκρουση στη Γάζα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι τι νόημα δίνουμε στη λέξη «νουνεχής». Το να την ερμηνεύσουμε με αναγωγή στα δύο συνθετικά της (νους-έχω) προφανώς δεν αρκεί, καθώς το ζητούμενο είναι επάνω σε ποιες αξίες είναι εκπαιδευμένος να λειτουργεί ο νους του ανθρώπου.
Δεν θέλω να καταφύγω στην κοινοτοπία πλέον του Διαφωτισμού, αλλά να πω κάτι εντελώς απλό. Η ανθρώπινη ζωή τι θέση κατέχει στο αξιακό μας σύστημα; Αν βάζουμε υπεράνω όλων την προστασία και τη διαφύλαξή της, τότε προσεγγίζουμε τα γεγονότα με τρόπο που ελαχιστοποιεί την πιθανότητα να προσβληθεί αυτό το υπέρτατο αγαθό.
Αν όμως θεωρούμε την ανθρώπινη ύπαρξη το μέσο για να επιτευχθεί ένας ανώτερος σκοπός, είναι λογικό να την περιφρονούμε, αγνοώντας προτάσεις και λύσεις που τη διασφαλίζουν και την περιφρουρούν. Και δεν έχει καμιά σημασία αν αυτός ο ανώτερος σκοπός αναφέρεται σε ένα επίγειο ή επουράνιο παράδεισο. Η θυματοποίηση είναι η προσδοκία του θανάτου, είναι η γλυκιά γεύση του τραύματος. Ο «μάρτυρας», ως ανθρωπότυπος, είναι κάτι το ασύλληπτο για τη σκέψη του ανθρώπου της Δύσης και γι’ αυτόν τον λόγο αδυνατεί να τον αντιμετωπίσει. Πώς να αντιμετωπίσεις κάποιον ζωσμένο με εκρηκτικά που θέλει να πεθάνει παίρνοντας μαζί του και δεκάδες άλλους συνανθρώπους του που δεν τους έχει ξανασυναντήσει στη ζωή του;
Βλέποντας η εναπομείνασα ηγεσία της Χαμάς ότι η διεθνής κοινότητα πιέζει το Ισραήλ, πιθανόν να εκτιμήσει ότι η συνέχιση του πολέ- μου στη Γάζα είναι προτιμότερη από το σχέδιο Τραμπ.
Ετσι, είναι δύσκολο να εκτιμήσω αν η ηγεσία της Χαμάς θα αποδεχθεί ένα σχέδιο το οποίο, αν μη τι άλλο, εξασφαλίζει στην οργάνωση την πολιτική της επιβίωση. Διότι η εναλλακτική είναι η συνέχιση των εχθροπραξιών στη Γάζα μέχρι τελικής πτώσεως των τρομοκρατών και αυτή τη φορά με την πλήρη συγκατάθεση πολλών αραβικών κρατών.
Μήπως όμως αυτό το σενάριο της καταστροφής συνάδει με την κοσμοθεώρηση των ισλαμιστικών οργανώσεων; Μήπως η πορεία των «μαρτύρων» και ο ιστορικός αλυτρωτισμός συντηρεί τον μύθο της Νάκμπα; Διότι χωρίς αυτόν τον ιδρυτικό μύθο της παλαιστινιακής ταυτότητας ακυρώνεται το πρόταγμα «από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα».Συγχρόνως, βλέποντας η εναπομείνασα ηγεσία της Χαμάς ότι η διεθνής κοινότητα αντί να πιέσει αυτήν να απελευθερώσει τους ομήρους, πιέζει το Ισραήλ να παραιτηθεί από το στοιχειώδες καθήκον της προστασίας των πολιτών του, πιθανόν να εκτιμήσει ότι η συνέχιση του πολέμου στη Γάζα είναι προτιμότερη από το σχέδιο Τραμπ. Στο κάτω κάτω, η κατάθεση των όπλων δεν δικαιώνει την 7η Οκτωβρίου 2023.
Συνεπώς, είναι πιθανό το Ισραήλ να λάβει το πράσινο φως να τελειώσει τη δουλειά μόνο του. Σε φανατισμένες ηγεσίες η κριτική σκέψη δεν υφίσταται και η ανάλυση του συσχετισμού των δυνάμεων είναι άγνωστη διαδικασία. Εκτός αν οι προστάτιδες δυνάμεις των τρομοκρατών παρέμβουν δραστικά και αποτελεσματικά.
