Ο κατακερματισμός της Κεντροαριστεράς δεν εξυπηρετεί κανέναν. Πλήττει προφανώς τον συγκεκριμένο χώρο, αλλά όχι μόνον αυτόν. Επηρεάζει αρνητικά και την κυβέρνηση και, τελικά, ζημιώνει τη χώρα.
Είναι φυσικά θέμα εύρυθμης λειτουργίας της δημοκρατίας, αλλά και πρακτικό ζήτημα που αφορά στην ποιότητα της διακυβέρνησης.
Επειδή ακούγεται οξύμωρο ο διχασμός της αντιπολίτευσης να επηρεάζει αρνητικά την κυβέρνηση, τολμώ να το θέσω με ποδοσφαιρικούς όρους: όταν μια ομάδα κερδίζει 5-0 επαναπαύεται και θεωρεί ότι δεν είναι απαραίτητο να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να μη δεχθεί γκολ. Η νίκη, και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο θρίαμβος, είναι δεδομένη.
Αν, όμως, το σκορ είναι 2-1, το σκηνικό αλλάζει. Και η ομάδα που προηγείται, καλείται να βγάλει τον καλύτερο εαυτό της, καθώς αν δεχθεί γκολ, αυτό θα της στερήσει τη νίκη.
Δεν θα υπεισέλθω στο ποιος μπορεί να είναι η καλύτερη αντιπολίτευση –το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το εκκολαπτόμενο κόμμα Τσίπρα ή κάποιος άλλος–, αλλά το βέβαιο είναι πως η χώρα έχει ανάγκη την παρουσία μιας ισχυρής αντιπολίτευσης, η οποία να είναι σε θέση να ασκεί ουσιαστικά και αποτελεσματικά τον ελεγκτικό ρόλο της που απορρέει από το Σύνταγμα και, ταυτόχρονα, να προσφέρει μια πειστική εναλλακτική διακυβέρνησης.
Το πώς η χώρα θα αποκτήσει ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί πολύ πιο έντονα από ό,τι φαίνεται να συμβαίνει αυτή τη στιγμή τα υφιστάμενα κόμματα του χώρου. Γιατί αν τα απασχολούσε θα περνούσαν σε δεύτερη μοίρα οι προσωπικοί εγωισμοί και η αναζήτηση κοινού τόπου θα γινόταν ο κύριος στόχος.
Αν απασχολούσε τα υφιστάμενα κόμματα του χώρου το πώς θα την αποκτήσουν, οι προσωπικοί εγωισμοί θα περνούσαν σε δεύτερη μοίρα.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πώς θα εξελιχθεί το σκηνικό, αν θα προκύψουν νέοι σχηματισμοί ή αν θα εμφανισθούν νέα πρόσωπα στο προσκήνιο.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα το ΠΑΣΟΚ, όντως η βελόνα πρέπει να κινηθεί σύντομα, καθώς οι εκλογές, ακόμη και αν διεξαχθούν την άνοιξη του 2027, δεν είναι μακριά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επιστρέψει στον παλαιό πρωταγωνιστικό ρόλο του, ενώ οι υπόλοιποι, από την Πλεύση Ελευθερίας έως το Κίνημα Δημοκρατίας, το ΜέΡΑ25 και τη Νέα Αριστερά, δεν δείχνουν σε θέση να επηρεάσουν.
Οταν ο Αλέξης Τσίπρας –ο οποίος στο πλαίσιο του rebranding μιλάει αύριο στη Σορβόννη– εκδώσει το βιβλίο του και ιδρύσει το κόμμα του, προφανώς το σκηνικό θα αλλάξει. Πόσο και προς ποια κατεύθυνση, θα φανεί στην πορεία.
Το ζήτημα αφορά την Κεντροαριστερά, αλλά δεν περιορίζεται σε αυτήν. Η κυβέρνηση θα είναι καλύτερη αν αισθάνεται ότι απειλείται από έναν σοβαρό πολιτικό αντίπαλο, κάτι που δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Και αν είναι καλύτερη θα ωφεληθεί ο τόπος, που είναι, ή πρέπει να είναι, το ζητούμενο.
Παράλληλα και η ίδια θα έχει περισσότερες πιθανότητες να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της και να αυξήσει τα ποσοστά της.
Στην οικονομία, ο ανταγωνισμός ωφελεί τον καταναλωτή. Στην πολιτική, τον πολίτη.
