Στη διάρκεια της κρίσης χρέους ένα από τα πιο ενοχλητικά στοιχεία ήταν ο διδακτισμός των Ευρωπαίων. «Οι Ελληνες ζούσαν πάνω από τις δυνάμεις τους», έλεγε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. «Η Ελλάδα πρέπει να κάνει τα μαθήματά της», έδειχνε με το δάχτυλο ο συμπατριώτης του Γιούργκεν Σταρκ της ΕΚΤ. «Δεν μπορείτε να δαπανάτε όλα τα χρήματά σας σε ποτά και γυναίκες και μετά να έρχεστε να ζητάτε βοήθεια», έλεγε ο Ολλανδός επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ.
Ολη αυτή η ηθικολογία ήταν φυσικό να πληγώσει τον εθνικό εγωισμό μας. Μας ενοχλούσε η αίσθηση της «επιτροπείας», ότι μια ομάδα, δηλαδή, ερχόταν κάθε τρεις και λίγο στο «Χίλτον» για να επιβάλει στην κυβέρνηση μέτρα που ξέραμε όλοι ότι είναι απαραίτητα για να ορθοποδήσει η χώρα, αλλά παρ’ όλα αυτά λαμβάνονταν μόνο όταν μας τα υπαγόρευαν οι Βρυξέλλες. Σε αντίποινα, συχνά προσποιούμασταν ότι εφαρμόζουμε το πρόγραμμα για τα μάτια του κόσμου και κατ’ ιδίαν μονολογούσαμε με χαιρεκακία: «Τους τη φέραμε πάλι».
Γιατί λοιπόν μια δεκαετία μετά το δημοψήφισμα υπάρχει πάλι η ίδια αντίληψη για την Ευρώπη; Οτι θα την κοροϊδεύουμε, θα παριστάνουμε ότι είμαστε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα με θεσμούς, κράτος δικαίου σε πλήρη λειτουργία κι αν μας τσακώσει στα πράσα και την πατήσουμε θα πληρώσουμε τα σχετικά πρόστιμα, θα κινήσουμε τις σχετικές διαδικασίες και θα αναζητήσουμε το επόμενο κόλπο γκρόσο; Ανύπαρκτα αιγοπρόβατα, ανολοκλήρωτες συμβάσεις, τελωνειακές απάτες, πανάκριβα «σπιτάκια» που ανακυκλώνουν. Από χθες βρίσκεται στη χώρα ο νέος ευρωπαϊκός μπαμπούλας, η εισαγγελέας Λάουρα Κοβέσι, η οποία είχε επαφές με πολλούς Ελληνες υπουργούς, ανάμεσά τους κι εκείνους που την είχαν αμφισβητήσει στο παρελθόν. Θα ήθελα να ήμουν μια μύγα στους τοίχους των υπουργείων πριν πατήσει το πόδι της στο κτίριο η διάδοχος της πάλαι ποτέ «Δρακουλέσκου», όπως αποκαλούσε τότε το αντιμνημονιακό στρατόπεδο την επίσης Ρουμάνα οικονομολόγο του ΔΝΤ, Ντέλια Βελκουλέσκου.
Η εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών στη Δικαιοσύνη βρίσκεται στα Τάρταρα. Σύμφωνα με την Public issue (Μάρτιος 2025), το 74% μάλλον δεν την εμπιστεύεται. Αν λοιπόν ο λαός περιμένει να έρθει η «Δρακουλέσκου» για να βρει το δίκιο του, κάπως έτσι εκτρέφεται ο αντισυστημισμός. Οι συνωμοσιολόγοι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Οι πλατείες δεν γεμίζουν από μόνες τους.
