Ο Σάντρο Ματσόλα και ο Τζιάνι Ριβέρα ήταν ο σταθερός πονοκέφαλος του εκάστοτε προπονητή της Εθνικής Ιταλίας. Και οι δύο ήταν επιτελικοί μέσοι, αυτό που λέμε μπαλαντέρ, δηλαδή αυτοί που έφτιαχναν το παιχνίδι της ομάδας τους. Παίκτης της Ιντερ ο πρώτος, της Μίλαν ο δεύτερος, τον οποίο λόγω της αριστοκρατικής φινέτσας του τον αποκαλούσαν το «χρυσό παιδί» του ιταλικού ποδοσφαίρου. Ο Ματσόλα γνώρισε στα επτά χρόνια του την οικογενειακή τραγωδία. Ο πατέρας του, Βαλεντίνο Ματσόλα, ήταν ο αρχηγός της μεγάλης ομάδας της Τορίνο. Σκοτώθηκε στο αεροπορικό δυστύχημα του 1949, στο οποίο χάθηκε σχεδόν ολόκληρη η ομάδα.
Ο Ανδρέας ήταν άλλης πάστας παίκτης· κτυπούσε κόρνερ κι έτρεχε και έβαζε γκολ με κεφαλιά. Αν δεν ξέρεις από ποδόσφαιρο, άσε κατά μέρος την πολιτική.
Στον αγωνιστικό χώρο και οι δύο ήρθαν κι έδεσαν με το κατενάτσιο του Χελένιο Χερέρα, ένα σύστημα που απαιτούσε έναν επιτελικό παίκτη κλάσεως και τον ανάλογο σέντερ φορ. Τόσο η Ιντερ όσο και η Μίλαν διέπρεψαν στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα αγωνιζόμενες με σφιχτές άμυνες και φαρμακερές αντεπιθέσεις. Τα προβλήματα προέκυπταν στην εθνική ομάδα τους καθώς δύο επιτελικοί μέσοι δεν χωρούσαν. Ηταν τόσο θέμα συνεργασίας όσο και ζήτημα αμυντικής λειτουργίας. Οι μεγάλοι μπαλαντέρ δεν μάρκαραν. Ετσι, ο Ιταλός ομοσπονδιακός προπονητής έπρεπε συνεχώς να τηρεί τις ισορροπίες στη σύνθεση της ενδεκάδας, διότι και οι δύο αγωνίζονταν σε ομάδες με πανίσχυρη επιρροή στα ΜΜΕ. Η μη συμμετοχή του ενός προκαλούσε τις διαμαρτυρίες και τα δυσμενή σχόλια των οπαδών της άλλης ομάδας. Συμμετείχαν αμφότεροι στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1966, του 1970 και του 1974, ενώ ο Ριβέρα έπαιξε και σε αυτό της Χιλής του 1962. Σήμερα και οι δύο διάγουν την όγδοη δεκαετία της ζωής τους.
Τώρα, γιατί τα έγραψα όλα αυτά; Για να πω εκεί στο ΠΑΣΟΚ ότι σε κάθε σοβαρή ομάδα ένας παίκτης κάνει το παιχνίδι. Οι υπόλοιποι έχουν τον ρόλο τους. Δεν μπορεί όλοι να θέλουν να είναι μπαλαντέρ, πολύ δε περισσότερο όταν ουδείς εξ αυτών έχει τα χαρίσματα ενός Ματσόλα και ενός Ριβέρα. Ο Ανδρέας ήταν άλλης πάστας παίκτης, Οπως λέγαμε τότε, κτυπούσε κόρνερ κι έτρεχε και έβαζε γκολ με κεφαλιά. Και συμπληρώνω, αν δεν ξέρεις από ποδόσφαιρο, άσε κατά μέρος την πολιτική.
