Η εκπομπή του Τζίμι Κίμελ δεν κόπηκε λόγω χαμηλής τηλεθέασης. Δεν κόπηκε επειδή οι ιθύνοντες του σταθμού έκριναν, για τους δικούς τους εμπορικούς λόγους, πως είχε έρθει η ώρα της να τελειώσει και να αντικατασταθεί από κάτι επικερδέστερο. Το επ’ αόριστον «πάγωμά» της από το ABC έχει ξεκάθαρο πολιτικό χαρακτήρα και αποτελεί προϊόν πίεσης: ο διορισμένος από τον Τραμπ επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Επικοινωνιών, Μπρένταν Καρ, και η Nexstar Media, ιδιοκτήτρια μεγάλου αριθμού τηλεοπτικών σταθμών υπεύθυνων για τη διανομή της εκπομπής του Κίμελ σε ολόκληρη τη χώρα, απείλησαν εν χορώ το ABC με νομικές ενέργειες και διακοπή της συνεργασίας τους αντίστοιχα, εξωθώντας το τηλεοπτικό δίκτυο στην απόσυρση του προγράμματος. Εν τω μεταξύ, τα επίμαχα σχόλια του Τζίμι Κίμελ για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ, τα οποία υποτίθεται ότι ερέθισαν τους οπαδούς του τελευταίου και οδήγησαν στον τερματισμό της εκπομπής του πρώτου, δεν ήταν καν αιχμηρά. Ούτε εναντίον του νεκρού μίλησε ο παρουσιαστής ούτε πανηγύρισε για τον θάνατό του. Σατίρισε όμως τον Ντόναλντ Τραμπ κι αυτό φαίνεται πως ήταν το λάθος του. Η αντίδραση του Τραμπ (διά των πρόθυμων αχυρανθρώπων του) επιβεβαιώνει τη σάτιρα του Κίμελ: ο πρόεδρος χρησιμοποιεί τη δολοφονία ως εργαλείο για να πατάξει τους εχθρούς του. Ο,τι δυσκολευόταν να κάνει προηγουμένως ευθέως, το επιδιώκει τώρα πλαγίως.
Οι ενοχλητικοί επιδραστικοί
Το περιστατικό είναι πιο επικίνδυνο απ’ ό,τι ίσως φαίνεται. Εκπομπές σαν του Τζίμι Κίμελ, ποπ, φιλελεύθερου προσανατολισμού, με πρόσβαση σε επιδραστικές προσωπικότητες και νεανικά κοινά, είναι ένας φάρος αντίστασης στη ρητορική παραλογισμού και μίσους που σιγά σιγά διαβρώνει τον δημόσιο λόγο στην Αμερική. Αν στην πρώτη του θητεία ο Ντόναλντ Τραμπ θέλησε να συσπειρώσει το MAGA ακροατήριο γύρω από την ιδέα του αμερικανικού εξαιρετισμού και του τραμπικού μεγαλείου, στη δεύτερη θέλει να αφαιρέσει από τους αντιπάλους του τη δυνατότητα να απευθυνθούν στο δικό τους ακροατήριο. Πόσο ακόμα να επιστήσει την προσοχή των Αμερικανών πολιτών στους κινδύνους της «woke κουλτούρας»; Πόσο ακόμα να στοχοποιήσει τα δημόσια πρόσωπα που θεωρεί φορείς της κουλτούρας αυτής; Αυτό που επιχειρεί και σε μεγάλο βαθμό πετυχαίνει τώρα ο Ντόναλντ Τραμπ είναι να εξουδετερώσει τον αντίλογο εντελώς. Αρκετά συγκρούστηκε με τους πολεμίους του· τώρα θέλει απλώς να μην ακούγονται. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ ανταποκρίνεται στα αρνητικά στερεότυπα που τον συνοδεύουν σε όλη του την καριέρα: δεν του αρέσει να τον κοροϊδεύουν, δεν του αρέσει να του λένε όχι, δεν του αρέσει να «παίζει» επί ίσοις όροις. Πρέπει πάντα να έχει το πλεονέκτημα που, αν δεν του δοθεί ειρηνικά, δεν έχει πρόβλημα να το αποσπάσει με κάθε άλλο μέσο.
Πολιτική του επιχειρηματία
Οι πανηγυρισμοί του Τραμπ μόλις ανακοινώθηκε το «πάγωμα» της εκπομπής του Τζίμι Κίμελ προκάλεσαν σε πολλούς εντύπωση. Ο ίδιος Τραμπ που τα τελευταία χρόνια επισείει αδιάκοπα την απειλή του «δικαιωματισμού» για την ελευθερία του λόγου, βρίσκει τώρα «υπέροχα νέα» τη διακοπή ενός τηλεοπτικού σόου επειδή διατυπώθηκε σ’ αυτό η λάθος άποψη; Οποιος σοκάρεται από τη διαφαινόμενη αντίφαση, μάλλον δεν είχε καταλάβει εξαρχής ποιος είναι ο Τραμπ και σε τι συνίσταται η προεδρία του. Η «woke κουλτούρα» για τον πρόεδρο δεν ήταν ποτέ πρόβλημα προς επίλυση, αλλά ευκαιρία για ανέλιξη. Και η πολιτική, πέρα από υποκριτικούς ιδεαλισμούς, προέκυψε ως πλατφόρμα για τη διευκόλυνση των επιχειρηματικών σκοπών της οικογένειάς του. Η αλήθεια είναι ότι ο Τραμπ δεν δίνει δεκάρα για όσα λέει ο Κίμελ στην εκπομπή του, όπως δεν τον νοιάζει καθόλου η δολοφονία του δεξιού ακτιβιστή. Δεν θα τον ένοιαζε αν ο κομμένος Κίμελ ήταν δεξιός κήρυκας, ούτε αν ο δολοφονημένος Κερκ ήταν antifa. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο τρόπος που επιδρούν στο συμφέρον του όσοι έχουν φωνή. Οποιος δεν πάει με τα νερά του πρέπει να σιωπήσει. Δεν είναι κάτι προσωπικό· είναι απλώς μπίζνες.
