Το αποτέλεσμα κι αν δεν εκπλήσσει οφείλει να προβληματίσει. Ερευνα του αμερικανικού ινστιτούτου Pew Research Center, που μετράει την επιρροή των πολιτικών κομμάτων σε 24 χώρες, αποτύπωσε την έντονη δυσπιστία των Ελλήνων στο πολιτικό σύστημα. Για την ακρίβεια, η χώρα μας σημείωσε το πλέον δυσοίωνο ρεκόρ: το 61% δεν είναι ικανοποιημένο ούτε από το κυβερνών κόμμα ούτε από την αξιωματική αντιπολίτευση. Ποσοστό, που δίνει στην Ελλάδα την πρώτη θέση στη λίστα της δυσαρέσκειας.
Παράλληλα, οι πρόσφατες εγχώριες δημοσκοπήσεις, μετά και την εμφάνιση των πολιτικών αρχηγών στη ΔΕΘ, χαρτογραφούν, εδώ και καιρό, την ακινησία. Μικρομετατοπίσεις, μικροκέρδη και μικροζημίες, σταθερά πρώτη η Ν.Δ., σταθερά δεύτερο το ΠΑΣΟΚ, με τη μεταξύ τους απόσταση να κυμαίνεται στις 14 μονάδες (συν-πλην). Η αντιπολίτευση χωρίς δυναμική, η κυβέρνηση δεν ταρακουνιέται από την πρώτη θέση και τριγύρω ένα γαϊτανάκι από ερωτήματα, όπως τι γίνεται με τον χώρο της Κεντροαριστεράς – ποιος μπορεί να τον εκφράσει καλύτερα από τους υπάρχοντες πρωταγωνιστές· ποιος τελικά θα προχωρήσει στη συγκρότηση νέου κόμματος, από τον χώρο της Δεξιάς και του ΣΥΡΙΖΑ· πού καταγράφονται οι κεντρώοι σε μια εποχή ακροτήτων.
Και η δυσπιστία; Ποιος της αποδίδει τη σημασία που έχει για την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας, την εμπιστοσύνη στους θεσμούς, την ενεργό συμμετοχή νέων και «αρίστων» σε ό,τι αποκαλούμε πολιτική; Γίνεται και πώς προσπάθεια για την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας; Εκτός αν τα μέτρα (φορολογικές ελαφρύνσεις και παροχές) που εξαγγέλθηκαν στη ΔΕΘ αντισταθμίζουν τη διάχυτη δυσπιστία. Αν, δηλαδή, το όποιο, ελάχιστο, οικονομικό όφελος για τα νοικοκυριά προσφέρει και υψηλό δείκτη προστασίας για την κυβέρνηση. Αν τα τσιρότα θεραπεύουν τα τραύματα.
Οχι, είναι η απάντηση, και το 61% αποτελεί μια πρώτη, ηχηρή προειδοποίηση. Η δυσπιστία δεν υποχωρεί με τις εξαγγελίες, όποτε και αν αυτές γίνονται. Προεκλογικά, μετεκλογικά, κατά τη διάρκεια. Το «πάγωμα» της κοινωνίας δεν μεταφράζεται σε σταθερότητα. Η αντιπολίτευση που υστερεί δεν κατοχυρώνει την κυβέρνηση. Η απουσία άλλης λύσης δεν σφυρηλατεί τη μόνη λύση.
Το 61% δηλώνει απαξίωση στο πολιτικό σύστημα. Οι παροχές μπορεί και να την εντείνουν αντί να την απομειώνουν. Γιατί αποτελούν και ομολογία της αδυναμίας για ουσιαστικές τομές. Από αυτές που δίνουν στους πολίτες και στη χώρα προοπτική.
