Ο Πούτιν το έχει δηλώσει καθαρά. Στόχος του είναι να διορθώσει την Ιστορία. Την Ιστορία η οποία έκανε το μεγάλο λάθος να διαλύσει τη Σοβιετική Ενωση το 1991. Με μία διαφορά. Η Σοβιετική Ενωση και η αυτοκρατορία της που δημιουργήθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ηττήθηκε στρατιωτικά. Ηττήθηκε πολιτικά και κοινωνικά, επειδή οι δομές της δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της παγκοσμιότητας που είχε δημιουργηθεί. Δεν υπήρξε κάποιο Υποκείμενο που την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στην κατάρρευση του Σιδηρού Παραπετάσματος. Ο Πούτιν θέλει τώρα να παίξει τον ρόλο του Ιστορικού Υποκειμένου, αυτού που θα διαμορφώσει τον κόσμο έτσι όπως τον θέλει αυτός. Κλασικό αντανακλαστικό ενός ηγέτη ο οποίος γαλουχήθηκε από τον βολονταρισμό του μαρξισμού – λενινισμού και πριν τον χρίσει ηγέτη ο αλκοολικός προκάτοχός του Γέλτσιν υπηρέτησε στην πιο σκοτεινή πλευρά του σοβιετικού καθεστώτος, την KGB. Η αρχή έγινε με τη Γεωργία. Ακολούθησε η τραγωδία της Ουκρανίας, η οποία παραμένει ακόμη και σήμερα μια ανοιχτή πληγή. Οι πύλες του πολέμου άνοιξαν σε μια Ευρώπη η οποία τον είχε ξεχάσει και θεωρούσε πως η Ιστορία είναι καταδικασμένη να οδεύει ανενόχλητη προς τη δημοκρατία και την ειρήνη. Αφέλεια η οποία υποστηριζόταν από τη βεβαιότητα ότι στην περίπτωση του απευκταίου η Αμερική, που την έσωσε δύο φορές τον 20ό αιώνα από την καταστροφή, την προστάτευε με το οπλοστάσιό της και την πολεμική της πείρα.
Επί τρία χρόνια ακούμε διαφόρους να μας διαβεβαιώνουν ότι στόχος του Πούτιν είναι ο αφανισμός ενός έθνους το οποίο για τον ίδιο δεν υπάρχει. Είναι η Ουκρανία. Κι όταν πετύχει τον στόχο του, θα επιστρέψει στη μοναξιά του Κρεμλίνου. Επί τρία χρόνια ακούμε διαφόρους να μας διαβεβαιώνουν ότι ο Πούτιν δεν θα τολμήσει να χτυπήσει χώρα του ΝΑΤΟ, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, ο πρόεδρος Μακρόν ο ατυχήσας το είχε χαρακτηρίσει εγκεφαλικά νεκρό. Ωσπου προχθές έγινε το «ατύχημα», όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν οι Ρώσοι. Drones που εκτοξεύθηκαν από ρωσικές βάσεις στη Λευκορωσία χτύπησαν την Πολωνία, μια χώρα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Δεν θέλαμε να δούμε τόσα χρόνια ότι στο μυαλό του Πούτιν, εκτός από την Ουκρανία, δεν υπάρχει ούτε η Ευρώπη με τις εκφυλισμένες δημοκρατίες της. Ποιο θα είναι το επόμενο «ατύχημα»; Τον Πούτιν δεν τον ενδιαφέρει η Ευρώπη. Τον ενδιαφέρει η Αμερική και δοκιμάζει την υπομονή της. Ως ποιο σημείο ο Τραμπ θα ανεχθεί το θράσος του φίλου του, ο οποίος, μέχρι στιγμής, του έχει δείξει ότι οι διαπραγματεύσεις και οι συμφωνίες είναι προσχήματα για να κερδίσει χρόνο ώς το επόμενο «ατύχημα»;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν διορθώσει το λάθος που έκανε η Ιστορία διαλύοντας την ΕΣΣΔ το 1991. Και μέχρι στιγμής κανείς δεν φαίνεται να έχει βρει τον τρόπο για να τον σταματήσει.
