Θέλω να συγχαρώ όσους προέκριναν τον κατευνασμό της Μόσχας για την αισιοδοξία τους ότι ο αποκλεισμός της δεν φέρνει αποτελέσματα και άρα θα πρέπει να ενσωματώσουμε εκ νέου τη Ρωσία στη διεθνή πολιτική σκηνή. Καλά πήγε αυτό. Στην Αλάσκα ο Ντόναλντ Τραμπ υποδέχθηκε τον Βλαντιμίρ Πούτιν σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να μην έχει εισβάλει σε ευρωπαϊκή χώρα και σκοτώνει στρατιώτες και αμάχους καθημερινά, σαν να μην εξοντώνει τους πολιτικούς αντιπάλους του με «εκπαραθυρώσεις» και εικονικές αυτοκτονίες, σαν να είναι ένας κανονικός ηγέτης, λίγο παραπάνω αυταρχικός απ’ ό,τι προβλέπεται, αλλά ώς εκεί. Του έστρωσε το κόκκινο χαλί, τον έβαλε στο αυτοκίνητό του, ενώ ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που έχει διαβάσει τον Πούτιν λίγο καλύτερα, προειδοποιούσε ότι ακριβώς αυτή η στρατηγική θα επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Δεν συμπληρώθηκε μήνας από τη συνάντηση Τραμπ – Πούτιν στην Αλάσκα κι έχουμε τα εξής: σφοδρότερες επιθέσεις από ποτέ εναντίον της Ουκρανίας, ακόμη και εναντίον κυβερνητικών κτιρίων, ενίοτε με θύματα παιδιά, μέτωπο Ρωσίας – Κίνας – Βόρειας Κορέας (με μπαλαντέρ την Ινδία), επιθετικές κοινές ασκήσεις Ρωσίας – Λευκορωσίας, μπαράζ drones στον εναέριο χώρο της Πολωνίας, που υποχρέωσαν τη χώρα να κλείσει αεροδρόμιά της και να ζητήσει ενεργοποίηση του άρθρου 4 του ΝΑΤΟ. Είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο το Κίεβο επέμενε ότι πρέπει να υπάρξει μια πολύ προσεκτική διαδικασία διαλόγου, που δεν θα ενθαρρύνει τον Πούτιν να αποθρασυνθεί. Τώρα ο Ρώσος πρόεδρος περίπου καταγγέλλει για αδιαλλαξία την Ουκρανία, επειδή ο Ζελένσκι αρνείται να μεταβεί στο ουδέτερο έδαφος της… Μόσχας για να συζητήσει την ειρήνευση.
Πάντως, αν και βασικότερος και ισχυρότερος υπέρμαχος της πολιτικής κατευνασμού του Πούτιν, ο Τραμπ δεν είναι μόνος του. Από τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπαν και τον Σλοβάκο Ρόμπερτ Φίτσο μέχρι τον Αμερικανό οικονομολόγο Τζέφρι Σακς και εγχώριους ρωσόφιλους αναλυτές, η επωδός είναι περίπου η ίδια: «Η Ευρώπη πρέπει να αναγνωρίσει ότι ούτε η δική της ασφάλεια ούτε εκείνη της Ουκρανίας προστατεύεται μέσα από μια στρατηγική σύγκρουσης που έχει στόχο να απομονώσει τη Ρωσία». Ωραία, τώρα που δοκιμάσαμε τη στρατηγική που προτείνουν και είδαμε ότι δεν δουλεύει, μήπως να επανέλθουμε σε σκληρότερες κυρώσεις εις βάρος της Μόσχας και να ξεκαθαρίσουμε πόσο αποσυνάγωγος διεθνώς είναι ο Πούτιν;
