Με ποιο τρόπο κάποιοι που στήριξαν με 41% την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 2023, και τώρα δηλώνουν απογοητευμένοι και αναποφάσιστοι, μπορεί να επιστρέψουν στη Ν.Δ.; Πρέπει η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που θα δυσαρεστήσουν όμως κάποιους ή μήπως πρέπει να ροκανίσει τον χρόνο ώς τις εκλογές χωρίς ρήξεις με συμφέροντα που θα προκαλέσουν νέα δυσαρέσκεια;
Με ερωτήματα σαν κι αυτά ασχολείται το κυβερνητικό επιτελείο, που βλέπει τη δημοτικότητα της κυβέρνησης να πέφτει σημαντικά μετά τη φθορά των έξι ετών διακυβέρνησης και τις μαύρες τρύπες της οικτρής διαχείρισης της τραγωδίας στα Τέμπη αλλά και του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Στόχος του Μεγάρου Μαξίμου είναι με τις παροχές της ΔΕΘ, που βάζουν στο επίκεντρο τη μεσαία τάξη και την οικογένεια, να μπορέσει να ανακάμψει δημοσκοπικά και να προσεγγίσει το 28,3% των ευρωεκλογών του Ιουνίου.
Ωστόσο, όποιο θετικό δημοσκοπικό αποτέλεσμα κι αν έχει η ΔΕΘ, αυτό θα είναι πρόσκαιρο. Επί της ουσίας τα μεγάλα προβλήματα παραμένουν αμετάβλητα. Η ακρίβεια, η οικονομική ανασφάλεια, οι μικροί μισθοί, η διαφθορά. Κι αν συνεχίσει η κυβέρνηση να μην κάνει τολμηρές κινήσεις για να χτυπήσει τα προβλήματα στη ρίζα τους, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να περνάει κάτω από τον πήχυ των προσδοκιών της κοινής γνώμης.
Πρόβλημα πρώτον, από τα κορυφαία στην ελληνική κοινωνία σήμερα: οι εξωφρενικά υψηλές τιμές των ακινήτων. Οταν ένα νέο ζευγάρι φτάνει να πληρώνει ακόμη και το 40% των μηνιαίων εισοδημάτων του για να μείνει σε ένα αξιοπρεπές σπίτι και τα χρήματα που μένουν το αναγκάζουν να κόβει από παντού, είναι επόμενο να ζει μέσα στην ανασφάλεια και να δυσκολεύεται να πάρει απόφαση να κάνει οικογένεια.
Πρόσφατη έρευνα διεθνούς εταιρείας συμβούλων κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η Αθήνα είναι η δεύτερη ακριβότερη πόλη στην Ευρώπη (μετά το Αμστερνταμ) για την αγορά ακινήτου. Για να αποκτήσει κάποιος ένα διαμέρισμα 70 τ.μ. χρειάζεται τους μισθούς 15,4 ετών! Για αυτή τη «φούσκα» των ακινήτων σημαντικό ρόλο έχει παίξει η επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη, αλλά μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι αποφάσεις της κυβέρνησης. Πρώτα με την άκριτη υιοθέτηση της «χρυσής βίζας» αλλά και με την εξάπλωση παντού των ενοικιάσεων προσωρινής μίσθωσης, δύο μέτρα που απέσυραν ακίνητα από την αγορά και αύξησαν τις τιμές πώλησης ακόμη και υποβαθμισμένων ιδιοκτησιών. Την τάση αυτή ενίσχυσαν και τα προγράμματα «Σπίτι μου Ι, ΙΙ, ΙΙΙ», αν και μέσω αυτών κάποιες χιλιάδες πολιτών αγόρασαν διαμέρισμα.
Μοναδικός τρόπος για να προσγειωθούν οι τιμές είναι η αύξηση της προσφοράς σπιτιών στην αγορά. Κι αυτό μπορεί να γίνει είτε με σοβαρά κίνητρα που θα αναγκάζουν τους ιδιοκτήτες να ανοίξουν τα κλειστά διαμερίσματά τους είτε με σκληρές φορολογικές επιβαρύνσεις στα κλειστά διαμερίσματα. Κάποια μέτρα θα ληφθούν τώρα αλλά έχουν ήδη περάσει έξι χρόνια.
Πρόβλημα δεύτερον: η ακρίβεια. Η εβδομαδιαία επίσκεψη στα σούπερ μάρκετ παραμένει η μεγάλη οικονομική δοκιμασία κάθε οικογένειας. Το κόστος των τροφίμων και των καθαριστικών του σπιτιού εξακολουθεί (σε συνδυασμό με τις υψηλές τιμές της ενέργειας) να προκαλεί έμφραγμα στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Η κυβέρνηση έκανε κάποιες προσπάθειες να κρατήσει χαμηλές τις τιμές των τροφίμων με τα «καλάθια της νοικοκυράς» και επιδότησε την ενέργεια των σπιτιών όταν εκτινασσόταν στα ύψη. Τα αποσπασματικά μέτρα, όμως, δεν λύνουν το πρόβλημα. Μόλις κάποιος συγκρίνει τις τιμές στα προϊόντα των ελληνικών σούπερ μάρκετ με τις χαμηλότερες τιμές στα σούπερ μάρκετ άλλων ευρωπαϊκών χωρών αντιλαμβάνεται ότι μια κυβέρνηση πρέπει να έχει τη βούληση να συγκρουσθεί πραγματικά με τα κακώς κείμενα – τα καρτέλ της ελληνικής αγοράς και τις πολυεθνικές που επιβάλλουν με το έτσι θέλω την τιμολογιακή πολιτική τους. Η κυβέρνηση και σ’ αυτόν τον τομέα δεν θέλησε να «σπάσει αυγά».
Κανείς δεν μπορεί να πει, ασφαλώς, ότι δεν έγιναν σημαντικά βήματα στην οικονομία στα έξι χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Η χώρα επέστρεψε στην κανονικότητα και απέκτησε επενδυτική βαθμίδα. Η ανάπτυξη ήταν πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, ενώ 500.000 άνεργοι πολίτες βρήκαν δουλειά. Eγιναν επίσης σημαντικές μειώσεις εισφορών, φοροελαφρύνσεις και ενισχύσεις για τους περισσότερο ευάλωτους. Ωστόσο, ο κόσμος περίμενε περισσότερα έπειτα από δέκα χρόνια με μνημονιακές θυσίες. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που γονάτισαν τα χρόνια της ύφεσης και εξακολουθούν σε ποσοστό 60% να ζουν με καθαρό εισόδημα μεταξύ 1.000 και 1.200 ευρώ. Τα μέτρα της ΔΕΘ μπορεί να βελτιώνουν λίγο την κατάσταση, αλλά χρειάζονται επιπλέον στήριξη.
