Οταν στα τέλη τη δεκαετίας του 1970, ο Ντενγκ Ξιαοπίνγκ ξεκινούσε τη μεγάλη μεταρρύθμιση του ανοίγματος της Κίνας στον υπόλοιπο κόσμο, προσδιόριζε ταυτόχρονα το πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας του ως εξής: «Κρύψε τα δυνατά σου σημεία και περίμενε την κατάλληλη στιγμή».
Πέρασαν πεντέμισι δεκαετίες από τότε, και στις αρχές της περασμένης εβδομάδος ο Σι Τζινπίνγκ, ο ηγέτης της Κίνας επί των ημερών μας, θεώρησε ότι η «κατάλληλη στιγμή» είχε φθάσει. Η επιβλητική παρέλαση στην πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου για τον εορτασμό της 80ής επετείου από τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας μετά τον Β΄ Π.Π. ήταν ένα οπερατικό υπερθέαμα γιγαντιαίων διαστάσεων, απόλυτης ακριβείας και συντονισμού. Αρκούν όμως αυτά για το συγκεκριμένο θέμα.
Στο πρώτο μήνυμά του προς τον Σι στο Χ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, που είχε παρακολουθήσει την παρέλαση από τηλεοράσεως, με σαρκασμό και χιούμορ ιδιότυπο έγραφε τα εξής: «Διαβίβασε, σε παρακαλώ, τους θερμότερους χαιρετισμούς μου στον Βλαντιμίρ Πούτιν και στον Κιμ Γιονγκ Ουν καθώς συνωμοτείτε εναντίον των ΗΠΑ». Μόνον που δεν πρόκειται περί «συνωμοσίας», αλλά για επίδειξη ισχύος. Εξ ου και η τοποθέτηση του Σι ότι το δίλημμα στις μέρες είναι μεταξύ «διαλόγου και συγκρούσεως».
Το 2026 οι ΗΠΑ θα εορτάσουν τα 250 χρόνια από την αποτίναξη του αποικιακού ζυγού. Μοναδική και θαυμαστή η γιγάντωση του νέου κράτους των Αμερικανών σε τόσο σύντομο διάστημα. Μικρός όμως ο χρόνος για τη διεκδίκηση παγκόσμιας ηγεμονίας. Τελείως διαφορετικό το σύστημα αναφοράς του Σι που υποστηρίζει ότι «η Κίνα έπρεπε να επιστρέψει στην ιστορική κανονικότητα», να καταστεί εκ νέου «το οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο του κόσμου, όπως υπήρξε επί 18 αιώνες», γράφει στα απομνημονεύματά της η πρώην καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ.
Εκείνο που σκανδάλισε τη Δύση ήταν η συμμετοχή στη σύνοδο του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης του πρωθυπουργού της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι, ο οποίος δεν παρακολούθησε, όπως και ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, τη στρατιωτική παρέλαση με τους υπόλοιπους 23 ηγέτες κρατών και πρωθυπουργών. Ωστόσο, η προσπάθεια της Δύσεως για ένταξη της Ινδίας στη συμμαχία Αυστραλίας, Βρετανίας και ΗΠΑ –AUKUS– για την αντιμετώπιση της κινεζικής στρατιωτικής ισχύος δοκιμάζεται επικίνδυνα. Το ίδιο συμβαίνει και με το σχέδιο δημιουργίας άξονος οικονομικής συνεργασίας, που θα αρχίζει από την Ινδία και θα καταλήγει στο Ισραήλ στη Μεσόγειο, με προοπτική συμμετοχής και της Ελλάδος προς αντιστάθμιση του «Δρόμου του Μεταξιού» της Κίνας.
Σε αντίθεση με τη Δύση, η Κίνα του Σι έχει απεκδυθεί την ιδεολογική επικάλυψη των οικονομικών συνεργασιών που επιδιώκει. Ή, εν πάση περιπτώσει, αυτό δείχνει τουλάχιστον. Ετσι, απευθυνόμενος στον κ. Μόντι, αφού εξέθεσε το πλαίσιο της συνεργασίας κατά την συνάντησή τους, ο κ. Σι είπε απλώς «είναι καιρός ο ελέφαντας και ο δράκος να χορέψουνε μαζί». Ο ελέφαντας είναι η Κίνα και η Ινδία ο δράκος, το μόνο ζωντανό που μπορεί να τον σκοτώσει. Αρχίζει ο μεγάλος τζόγος. Καιρός ήταν…
