Η Κίνα είναι πλέον αναμφισβήτητα η δεύτερη βασική υπερδύναμη στον κόσμο και ο κύριος αντίπαλος των ΗΠΑ. Είναι άλλωστε το μόνο θέμα στο οποίο συμφωνούν όλοι στην Ουάσιγκτον, η αντιμετώπιση της κινεζικής απειλής. Ο πρόεδρος Σι προέβαλε με καθαρό τρόπο τη γεωπολιτική ισχύ της χώρας του και ταυτόχρονα έδειξε ποιοι είναι οι εταίροι του στη μεγάλη αντιμαερικανική συμμαχία που έχει σφυρηλατήσει. Ο Τραμπ του έκανε αψυχολόγητα δώρο την Ινδία, τη μία χώρα που οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να κρατήσουν ανεξάρτητη ή να φέρουν κοντά τους. Συνειδητοποίησε ταυτόχρονα πόσο αφελές ήταν το όνειρό του να αποσπάσει τη Μόσχα από τον σφιχτό εναγκαλισμό με το Πεκίνο.
Το ερώτημα είναι πόσο ισχυρή είναι στην πράξη η αντιαμερικανική συμμαχία. Στην περίπτωση του Ιράν, δεν μπόρεσε να το βοηθήσει σε τίποτα όταν δέχθηκε επίθεση από τις ΗΠΑ. Αξιόπιστο εναλλακτικό σύστημα διεθνών πληρωμών που να απειλεί το δολάριο και το Swift κτίζεται, αλλά ακόμη είναι περιθωριακό.
Εχουμε όμως έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο και δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Το επόμενο επεισόδιο που όλοι περιμένουν είναι μια αμερικανοκινεζική σύγκρουση με αφορμή την Ταϊβάν. Το επικρατέστερο σενάριο είναι ότι μέχρι το 2027 ο πρόεδρος Σι, για λόγους υστεροφημίας και όχι μόνον, θα επιχειρήσει να εισβάλει στην Ταϊβάν ή να την ενσωματώσει διά της βίας.
Μία αμερικανοκινεζική σύγκρουση με αφορμή την Ταϊβάν θα είναι η στιγμή της αλήθειας για το πόσο στιβαρή είναι η ηγεμονία των ΗΠΑ στον υπόλοιπο κόσμο.
Θα είναι η στιγμή της αλήθειας για το πόσο στιβαρή είναι η ηγεμονία των ΗΠΑ στον υπόλοιπο κόσμο, στην Ευρώπη και στην Ασία. Ο Τραμπ θα πολεμήσει για την Ταϊβάν ή θα τη θυσιάσει με αντάλλαγμα κάποια εμπορική ή επενδυτική συμφωνία; Οι Αμερικανοί θα τα βγάλουν πέρα στο πεδίο μιας σύγκρουσης ή θα αιφνιδιαστούν από την κινεζική ευρηματικότητα και τη χρήση υψηλής τεχνολογίας;
Και το κυριότερο: Οι σημερινοί σύμμαχοι των ΗΠΑ θα σταθούν στο πλευρό τους, είτε πολεμώντας είτε με άλλους τρόπους, ή θα τραβήξουν τον δικό τους δρόμο;
Δύσκολες οι απαντήσεις. Εχουν έλθει τόσο πολύ τα πάνω κάτω το τελευταίο εξάμηνο, που χρειάζεται γεωπολιτικό μέντιουμ για να προβλέψει τι θα συμβεί. Ο Τραμπ κερδίζει σχεδόν κάθε μάχη με τους εταίρους του, αλλά την ίδια στιγμή ροκανίζει τους πυλώνες των συμμαχιών που δημιούργησαν οι προκάτοχοί του τα τελευταία 80 χρόνια. Είναι πολύ πιθανό «τη στιγμή της αλήθειας» οι Ευρωπαίοι να νιώθουν μεν πιο κοντά στις ΗΠΑ πολιτισμικά, αλλά να έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους και να τραβήξουν ένα μεσοβέζικο δρόμο έναντι της Κίνας. Ο Τραμπ στερεί, άλλωστε, από την Αμερική το κύριο πλεονέκτημα που διέθετε στον τελευταίο Ψυχρό Πόλεμο, την έλξη που ασκούσε στον δυτικό κόσμο ως κοινωνία, κουλτούρα και αξιακό πρότυπο.
Ευρωπαίοι, Ιάπωνες, Νοτιοκορεάτες και άλλοι ηγέτες τρέχουν τώρα στον Λευκό Οίκο να υποβάλουν τα σέβη τους και να βεβαιωθούν ότι ο Τραμπ δεν εγκαταλείπει τις πάγιες υποχρεώσεις των ΗΠΑ έναντι του ΝΑΤΟ και των συμμαχιών τους στην Ασία. Δεν το κάνουν «εθελοντικά» ή με ενθουσιασμό, αλλά από φόβο και καταναγκασμό. Οι συμμαχίες δοκιμάζονται σε συνθήκες πραγματικής κρίσης. Το μέλλον της «Δύσης» θα κριθεί αν και όταν ο νέος Ψυχρός Πόλεμος γίνει θερμός.
