Ηταν το βήμα της χήνας που για να είμαι ειλικρινής το βρίσκω ένα από τα πιο γκροτέσκα ευρήματα των παραστάσεων του ολοκληρωτισμού. Ηταν και η επίδειξη των υπερόπλων, των υποβρύχιων ντρόουν και των βαλλιστικών πυραύλων που αποκαθιστούσαν τη σχέση της τελετής με την πραγματικότητα του κόσμου μας. Αυτά, ας πούμε ότι τα έχουμε συνηθίσει και ενδιαφέρουν μόνον όσες υπηρεσίες ασχολούνται με την εξέλιξη της πολεμικής τεχνολογίας. Τρομακτικό, αλλά ο ρεαλισμός πάντα τρομάζει. Και το ρεαλιστικό αφήγημα είναι ότι η πραγματικότητα του κόσμου μας είναι ο πόλεμος, από την εποχή του γέροντα Θουκυδίδη. Η ειρήνη είναι ένα διάλειμμα ανάμεσα στον προηγούμενο και τον επόμενο πόλεμο. Και ο Ειρηνικός ωκεανός όπως και η θάλασσα της Κίνας είναι στην άλλη άκρη του κόσμου για εμάς τους Ελληνες, έτσι όπως μάθαμε στη γεωγραφία των σχολικών θρανίων. Ολ’ αυτά είναι γνωστά και έχουν καταντήσει σχεδόν κοινότοπα. Αυτό που εντέλει μένει από τη μεγάλη παρέλαση του Πεκίνου είναι η συνεύρεση των τριών δικτατόρων της Ευρασίας. Το τρίο Στούτζες του τρόμου. Εμεινε και ο διάλογος ανάμεσα στον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ και τον Πούτιν. Εβδομηντάρηδες και οι δύο συμφώνησαν ότι είναι ακόμη νέοι και ότι η επιστήμη μπορεί να επεκτείνει τη ζωή ώς τα 150. Διάλογος ο οποίος, πέρα από την καλή ψυχική υγεία των ηγετών, αποκαλύπτει και την ουσιαστική νοοτροπία του ολοκληρωτισμού. Στόχος του ολοκληρωτισμού είναι να σταματήσει το πέρασμα του χρόνου. Και γι’ αυτό πολεμάει την ανθρώπινη φύση.
Η συνεύρεση των τριών μού θύμισε τα νιάτα μου. Τότε που η νεολαία, στην οποίαν ανήκα, είχε τη βεβαιότητα ότι θα αλλάξει τον κόσμο. Υπήρχαν οι θαυμαστές της Σοβιετίας, αυτοί υπάρχουν ακόμη. Υπήρχαν και οι Μαοϊκοί. Αυτοί θαύμαζαν τον πρόεδρο Μάο που κολυμπούσε στον Κίτρινο Ποταμό, δεν πλενόταν ποτέ, είχε κάνει την πολιτιστική επανάσταση και με το Μεγάλο Αλμα προς τα μπρος είχε προκαλέσει έναν λιμό με 26 εκατομμύρια νεκρούς. Τον Μάο, ειρήσθω εν παρόδω, τον θαύμαζε και ο μέγας Σαρτρ. Αυτός πλενόταν και έπινε κάθε βράδυ το ουισκάκι του στο Deux Magots. Υπήρχαν και οι ευρωκομμουνιστές της λεγόμενης ανανεωτικής αριστεράς. Αυτοί διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με τη Βόρειο Κορέα και μοίραζαν δωρεάν στα μέλη τους τα άπαντα του Κιμ Ιλ Σουνγκ. Οι τρεις ηγέτες που συναντήθηκαν στο Πεκίνο για να επιδείξουν τη δύναμή τους απέναντι στη Δύση είναι η μετεξέλιξη του καιρού εκείνου. Βλέποντάς τους σκέφτηκα πόσο τυχεροί είμαστε οι Ελληνες που ανήκουμε στην Ευρώπη. Οσες αντιρρήσεις κι αν έχουμε, όσες επιφυλάξεις κι αν διατηρούμε για την εξέλιξή της, όσο κι αν μας σπάει τα νεύρα η γραφειοκρατία της βλέποντας τη σύναξη των ηγετών του τρόμου δεν δικαιούμεθα να λέμε ότι δεν ξέρουμε ποια είναι η εναλλακτική. Ευρώπη και πάλι Ευρώπη.
