Πριν από λίγες ημέρες ήλθε στην επιφάνεια ο τρόμος που αισθάνονται οι Δανοί, καθώς έχουν ανακαλύψει ότι Αμερικανοί πράκτορες δρουν στη Γροιλανδία με σκοπό να διευρύνουν τα υφιστάμενα «ρήγματα» του αρκτικού νησιού από την Κοπεγχάγη. Λίγο μετά οι ηγέτες Γαλλίας και Γερμανίας συμφώνησαν ότι πρέπει να κάνουν περισσότερα για την ασφάλεια της Ευρώπης. Ολα αυτά ενώ και οι δύο αντιμετωπίζουν την απροθυμία των ψηφοφόρων τους να δεχτούν μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν τις χώρες τους πιο κοντά στις σημερινές συνθήκες. Μόλις χθες το αεροπλάνο που μετέφερε την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στη Σόφια, την επικεφαλής της Ε.Ε. υπό μια θεσμική έννοια, δέχθηκε παρεμβολές. Είτε οφείλονται στους Ρώσους –όπως ισχυρίζονται κάποιοι– είτε σε κάποια άλλη αιτία, η σκέψη άθελα ταξιδεύει στο Air Force One που μεταφέρει τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Κάτι τέτοιο θα συνέβαινε στο Air Force One, μάλιστα εν καιρώ ειρήνης; Μάλλον όχι.
Η Ευρώπη αδυνατεί να επηρεάσει έστω και κατ’ ελάχιστον τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, τη Λιβύη (ναι και εκεί πόλεμος γίνεται δι’ αντιπροσώπων), ενώ στα ανατολικά του ίδιου της του εδάφους, στην Ουκρανία, ακολουθεί δεύτερη και καταϊδρωμένη.
Εκείνο που σίγουρα προκαλεί εφιάλτες στους Ευρωπαίους είναι το τι μπορεί να συζήτησαν στην πραγματικότητα ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν στην Αλάσκα τον Δεκαπενταύγουστο. Το παιχνίδι του προέδρου των ΗΠΑ έχει στην απέναντι πλευρά της σκακιέρας την Κίνα – ούτε τη Γερμανία ούτε τη Γαλλία, πολύ περισσότερο την Ε.Ε. Και –έως τώρα τουλάχιστον– έχει δείξει ότι άπαντες είναι αναλώσιμοι αν αυτό εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα. Υπό μια έννοια κάτι τέτοιο είναι απολύτως λογικό, αποτελεί βασική αρχή ύπαρξης κάθε κρατικής οντότητας και αν οι Ευρωπαίοι πίστεψαν ποτέ το αντίθετο, τότε είναι απλά αφελείς.
Το ερώτημα είναι τι ακολουθεί σε αυτή τη μεγάλη παρτίδα σκακιού από εδώ και πέρα. Η κατάρρευση μιας διεθνούς τάξης, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να γίνει αναίμακτα και, φυσικά, δεν είναι δυνατόν να εξελιχθεί χωρίς αλλαγή συνόρων ή άλλες προσαρμογές. Εν ολίγοις, το σημερινό στάτους κβο, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα υποστεί «διορθώσεις», ώστε να ταιριάζει στη νέα εποχή, όποια κι αν καταλήξει να είναι αυτή. Δεδομένου ότι μια σύγκρουση ανάμεσα σε πυρηνικές δυνάμεις είναι αδιανόητη, θα πρέπει να είμαστε σε διαρκή εγρήγορση, καθώς το ενδεχόμενο να αναδυθούν πολλές περιφερειακές συγκρούσεις με τα χαρακτηριστικά του ρωσοουκρανικού πολέμου, είναι πιο ορατό από ποτέ.
