Η είδηση: Ιδρύεται στο ΑΠΘ κατόπιν αποφάσεως της Συγκλήτου, τμήμα σπουδών για τον Μέγα Αλέξανδρο, το οποίο χρηματοδοτούν ιδιωτικοί φορείς της Θεσσαλονίκης. Προσωπικά δεν βλέπω κάτι το μεμπτό σε αυτή την είδηση, απεναντίας, θα έλεγα, δίνεται η δυνατότητα μιας εις βάθος επιστημονικής έρευνας για τον μεγάλο αυτόν Ελληνα. Γνωρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις, λόγω της πολιτικής μου διαδρομής, ήμουν σίγουρος πως θα ακούγονταν επικριτικές φωνές προερχόμενες από την Αριστερά για αυτήν την απόφαση. Ηταν αναμενόμενες για δύο λόγους: πρώτον, διότι η χρηματοδότηση του τμήματος σπουδών γίνεται με ιδιωτικά κεφάλαια και δεύτερον, διότι ο Μέγας Αλέξανδρος αποτελεί μια απαγορευμένη περιοχή για τους διανοουμένους της Αριστεράς. Οι περισσότεροι δεν την ακουμπούν.
Ως προς την πρώτη αιτίαση έχω να πω ότι επί συγκυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, το 2017, ιδρύθηκε στο ΑΠΘ, με πανηγυρικό τρόπο, τμήμα Ποντιακών Σπουδών που το χρηματοδοτεί ο Ιβάν Σαββίδης. Τότε, αν θυμάμαι καλά, δεν ακούστηκε καμιά διαμαρτυρία και καλώς δεν ακούστηκε. Το ζουμί όμως βρίσκεται στη δεύτερη αιτίαση. Στον ίδιο τον Μέγα Αλέξανδρο και πώς τον προσέγγιζε και τον προσεγγίζει η Αριστερά. Οσοι έχουν ασχοληθεί με το έργο και την προσωπικότητά του, έχοντας ως αναλυτικό εργαλείο τη μαρξιστική θεωρία, τον θεωρούν έναν ιμπεριαλιστή, έναν κατακτητή που θέλησε με τη βία να «εκπολιτίσει» τους βαρβάρους. Μια προσέγγιση λίγο-πολύ γνωστή.
Η Ιστορία και η ιδεολογία είναι πανταχού παρούσες. Ακόμη και στην ίδρυση ενός πανεπιστημιακού τμήματος.
Ομως ο κύριος λόγος που στέκονται απέναντί του αφορά τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία και την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος. Η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, υποστηρίζει πως αυτό το ζήτημα έχει γίνει η σημαία των εθνικιστικών κύκλων και ως εκ τούτου το πολεμάει σε όλες τις πτυχές του. Φυσικά δεν διερωτάται γιατί συμβαίνει αυτό –αν όντως συμβαίνει–, όμως εδώ θα ξύσουμε παλιές πληγές και δεν υπάρχει λόγος. Απλώς, ανοίγοντας παρένθεση, να σχολιάσω πως δεν μπορεί τα εκατομμύρια των Ελλήνων που συμμετείχαν αυθόρμητα στις συγκεντρώσεις του 2018 για τη Μακεδονία να ήταν όλοι εθνικιστές, με την απαξιωτική σημασία που δίνει στη λέξη η Αριστερά.
Γράφοντας αυτές τις γραμμές θυμήθηκα την αγωνία της για τον τάφο της Αμφίπολης. Αγωνιούσαν μήπως η αρχαιολογική έρευνα δείξει ότι ήταν ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και για αυτό έκαναν τα πάντα για να την υπονομεύσουν. Διότι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αμφίπολη θα δημιουργούσε κλίμα ανεπιθύμητο στην Αριστερά. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η Ιστορία και η ιδεολογία είναι πανταχού παρούσες. Ακόμη και στην ίδρυση ενός πανεπιστημιακού τμήματος. Ακόμη και αν πρόκειται για μια προσωπικότητα παγκοσμίου κύρους, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος. Ιδίως αν πρόκειται για αυτόν, θα έλεγα.
