Μαζί με το πρωτάθλημα αρχίζει και η φθινοπωρινή πολιτική σεζόν, ίσως η πιο ενδιαφέρουσα των τελευταίων ετών, καθώς αρκετά ζητήματα της διεθνούς πολιτικής και της εγχώριας βρίσκονται σε εξέλιξη στον έκτο χρόνο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό το επισημαίνω διότι τυχόν άστοχοι κυβερνητικοί χειρισμοί θα λειτουργήσουν εκθετικά, επικαθήμενοι στην ήδη υπάρχουσα φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης. Αλλιώς ξεπερνιούνται δυσκολίες στα πρώτα χρόνια μιας κυβερνητικής θητείας και αλλιώς στο μέσον μιας δεύτερης τετραετίας. Για τον λόγο αυτό τα λάθη κοστίζουν.
Μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα υπό διαμόρφωση πολιτικό τοπίο; Και ναι και όχι. Ναι, διότι τα ανοικτά μέτωπα είναι πολλά και, ως εκ τούτου, ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει τι αντίκτυπο θα έχουν στην εσωτερική πολιτική σκηνή και, όχι, διότι η κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται μέχρι στιγμής αδιαμφισβήτητη. Ισως σε αυτό το τοπίο της σχετικής ρευστότητας να συμβάλλει και η φημολογία για την ίδρυση νέων κομμάτων, μια εξέλιξη που θα επηρεάσει συνολικά το πολιτικό σύστημα.
Το πολιτικό κλίμα θα διαμορφωθεί από το αν τα δημοσκοπικά ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας θα αφήνουν ένα παράθυρο ανοικτό στην προοπτική αυτοδυναμίας στις δεύτερες εκλογές.
Θυμάμαι τα τελευταία χρόνια, κάθε φθινόπωρο η κυβέρνηση να μπαίνει λαβωμένη στη νέα πολιτική σεζόν, αλλά πολύ γρήγορα να ανακάμπτει. Πυρκαγιές και υποκλοπές την πλήγωσαν, αλλά διέθετε αντοχές και ξεπερνούσε αυτές τις δυσκολίες. Μέχρι το 2023 –ημερομηνία-τομή, διότι μετά τις εθνικές εκλογές η ριζοσπαστική Αριστερά έπαψε να αποτελεί την κυβερνώσα Αριστερά– το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο υφίστατο με στόχο πλέον να μην επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Αυτή η κατάσταση συνέβαλε στη συσπείρωση γύρω από τη Νέα Δημοκρατία, κάτι που καταγράφηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα του 2023.
Σήμερα, υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση αναζητούν τα πατήματά τους ώστε να εισέλθουν σε μια χρονιά, που ενδεχομένως θα είναι εκλογική, από τις καλύτερες δυνατόν θέσεις. Δεν είναι εύκολο, καθώς παρατηρείται μια επιφυλακτικότητα και μια δυσπιστία προς την πολιτική τάξη γενικότερα, διότι η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιμετωπίσει πρωτίστως την ακρίβεια και η αντιπολίτευση να παρουσιάσει μια πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Συγχρόνως, ο υφέρπων αντισυστημισμός βοηθά στην εξάπλωση του ισοπεδωτικού «όλοι ίδιοι είναι», κάτι που ενδεχομένως να οδηγήσει την αποχή στις εκλογές σε υψηλά επίπεδα.
Και οι κυβερνητικές παροχές στη ΔΕΘ; Δεν θα βοηθήσουν την κυβέρνηση να ανακάμψει; Το ζητούμενο δεν είναι αν θα ανακάμψει, αλλά εάν αυτή η ανάκαμψη θα αποτελέσει μόνιμο στοιχείο και καθοριστικό της πολιτικής ζωής ή θα είναι μια προσωρινή κατάσταση που θα εξαφανιστεί στην πρώτη αστοχία της κυβέρνησης. Διότι το πολιτικό κλίμα θα διαμορφωθεί από το αν τα δημοσκοπικά ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας θα αφήνουν ένα παράθυρο ανοικτό στην προοπτική αυτοδυναμίας στις δεύτερες εκλογές. Σε αυτό το σημείο θα παιχθεί το παιχνίδι και για τον λόγο αυτόν ο υπολειπόμενος πολιτικός χρόνος θα έχει τα χαρακτηριστικά ενός αγώνα τριών χιλιομέτρων στιπλ και όχι 100 μέτρων.
