Η υπερήφανη μεταναστευτική (μη) πολιτική της κυβέρνησης δέχθηκε ένα ηχηρό χαστούκι, που δυστυχώς δεν ακούστηκε στην Ελλάδα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) εξέδωσε ασφαλιστικά μέτρα απαγορεύοντας την απέλαση οκτώ Σουδανών προσφύγων, η οποία θα γινόταν με βάση τη φαεινή ιδέα για τρίμηνη αναστολή εξέτασης των αιτήσεων ασύλου. Το δικαστήριο επί της ουσίας εφάρμοσε την οικουμενική αρχή του habeas corpus, σύμφωνα με την οποία σε κανέναν άνθρωπο δεν εφαρμόζονται περιοριστικά μέτρα χωρίς νόμιμη διαδικασία.
Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν στον τόπο καταγωγής του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών έφτασαν μερικές καραβιές μεταναστών από τη Λιβύη. Με την ανοχή τού εκ Κρήτης επίσης καταγόμενου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη (ψήφισε «παρών»), η κυβέρνηση αποφάσισε να εφαρμόσει τα συνήθη επικοινωνιακά μέτρα. Ανακοίνωσε το «πάγωμα» της διαδικασίας που ξεχωρίζει τους πρόσφυγες από τους μετανάστες· οι πρώτοι, συμφώνως με το διεθνές δίκαιο που διαρκώς επικαλούμαστε, έχουν δικαίωμα προστασίας.
Η εκ Κρήτης επίσης ορμώμενη υφυπουργός Μετανάστευσης Σέβη Βολουδάκη ήταν αφοπλιστικώς ειλικρινής για την επικοινωνιακή στόχευση της κυβέρνησης, που εξέθεσε διεθνώς τη χώρα. «Ναι, πήραμε αυτό το ρίσκο. Υπήρχαν και άνθρωποι οι οποίοι θα μπορούσαν να υποβάλουν αίτηση για άσυλο και ίσως η αίτηση αυτή τύχαινε θετικής αντιμετώπισης. Ομως έπρεπε κι εμείς ως κυβέρνηση να βάλουμε στη ζυγαριά αυτές τις ανεξέλεγκτες ροές (…) και το δικαίωμα όλων των Ελλήνων πολιτών που έβλεπαν αυτό το πράγμα να γίνεται» (ΣΚΑΪ, 20.8.2025). Πώς είχε πει ο απεσταλμένος του Πάπα όταν ρωτήθηκε πώς θα ξεχωρίσουν τους αιρετικούς από τους πιστούς καθολικούς; «Σφάξτε τους όλους! Ο Θεός θα ξεχωρίσει τους δικούς του». Ετσι και η κυβέρνηση αποκρίθηκε «απελάστε τους όλους. Οι Σουδανοί πολέμαρχοι θα ξεχωρίσουν ποιοι δεν είναι δικοί τους για να τους σφάξουν».
Στην Ευρώπη μόνο δύο χώρες έχουν βάλει έτσι στο στόχαστρο τις ΜΚΟ. Η Ρωσία του Πούτιν και η Ουγγαρία του Ορμπαν.
Κατόπιν άρχισε να λειτουργεί ο νόμος των αθέλητων συνεπειών. Στο Μαξίμου (νομικά) γράμματα γνωρίζουν. Το υπολογισμένο «ρίσκο» που ανέφερε η κ. Βολουδάκη ήταν ότι όσο η φαεινή ιδέα περί αναστολής εξέτασης αιτήσεων ασύλου παρέμενε σε διακηρυκτικό επίπεδο, η ζημιά θα ήταν περιορισμένη. Θα άκουγαν μερικά φωνήεντα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις οργανώσεις προάσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου –το ΠΑΣΟΚ είναι αλλού ‘ντ αλλού– αλλά θα «έκαναν και τις κορδελίτσες τους» (κατά πως έλεγε η Τζένη Καρέζη στην ταινία «Δεσποινίς Διευθυντής») στο ακροδεξιό ακροατήριο.
Δεν υπολόγισαν όμως τη «δόξα του Τραμπ», που τόσο ζηλεύει ο Αθανάσιος Πλεύρης· ίσως να μην του είπαν ότι όλο αυτό γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Ετσι, αποφάσισε να ξεκινήσει απελάσεις εκθέτοντας την Ελλάδα, ως μια χώρα που είναι ενάντια στο διεθνές δίκαιο και στην ανθρωπιά.
Το χειρότερο είναι ότι μετά το ηχηρό χαστούκι του ΕΔΔΑ, ο τραμπικός κατήφορος έγινε ακόμη πιο ολισθηρός. Οπως ο Αμερικανός πρόεδρος αποφάσισε διαχειριστικό έλεγχο στο «Σμισθόνιαν» γιατί δεν του αρέσουν τα εκθέματά του ή τον αποκλεισμό Μέσων Ενημέρωσης από τον Λευκό Οίκο διότι δεν του αρέσουν τα λεγόμενά τους, έτσι «τη διαγραφή από τα επίσημα μητρώα των ΜΚΟ που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντιστρατεύονται την κυβερνητική πολιτική στο μεταναστευτικό προωθεί το αμέσως επόμενο διάστημα μέσω νομοθετικής πρωτοβουλίας ο αρμόδιος υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Θάνος Πλεύρης (…) Διαγραφή από τα επίσημα μητρώα σημαίνει τερματισμός της πρόσβασης στις δομές όπου βρίσκονται οι μετανάστες (…) Το υπουργείο ξεκινάει παράλληλα διαχειριστικό έλεγχο (…) καθώς θα υπάρξουν έκτακτοι έλεγχοι σε ΜΚΟ που βρίσκονται στο μητρώο του υπουργείου» («Καθημερινή», 21.8.2025).
Να σημειωθεί ότι στην Ευρώπη μόνο δύο χώρες έχουν βάλει έτσι στο στόχαστρο τις ΜΚΟ. Η Ρωσία του Πούτιν και η Ουγγαρία του Ορμπαν. Οπότε ας ευχηθούμε και μη χειρότερα…
