Αυτός ήταν ο τίτλος του ωραιότατου και πολυδιαβασμένου μυθιστορήματος του Στέφαν Τσβάιχ. Ενας νέος, δραστήριος, γερός και με καριέρα ανοιχτή εμπρός του, συγκινείται από τη δυστυχία μιας κοπελίτσας που τα πόδια της έχουν παραλύσει, και της κάνει λίγο συντροφιά. Εκείνη ερμηνεύει τη συμπόνια του ως αγάπη, τον ερωτεύεται, κι εκείνος όταν το καταλαβαίνει πανικοβάλλεται. Τα όσα ακολουθούν αποτελούν τραγωδία. Γιατί η συμπόνια, όπως και όλα τα αισθήματα ανεξαιρέτως, γίνονται επικίνδυνα όταν δεν τα χειραγωγεί η λογική και το μέτρο.
Πριν από λίγες μέρες σπάραξε η καρδιά εκατομμυρίων ανά τον κόσμο, όταν κυκλοφόρησαν οι New York Times με πρωτοσέλιδο τη φωτογραφία μιας όμορφης νέας γυναίκας, που κρατάει στην αγκαλιά της ένα φρικτά υποσιτισμένο μωρό. Οι κόμποι της ραχοκοκαλίτσας του Μοχάμεντ Ζακαρία και οι μικρές του ωμοπλάτες προβάλλουν τραγικά καλυμμένες από σκέτο πετσί και ξεχωρίζεις ακόμη και τα κόκαλα του κεφαλιού του ένα ένα. Νά, περίτρανη απόδειξη των κακουργημάτων του Ισραήλ στη Γάζα!
Ομως, δυο μέρες αργότερα οι New York Times –όχι βέβαια σε πρωτοσέλιδο, αλλά σε κάποιο παρακλάδι της ιστοσελίδας τους– δημοσίευσαν ότι ο Μοχάμεντ Ζακαρία είχε γεννηθεί με εγκεφαλική παράλυση, υποξαιμία και σοβαρή γενετική διαταραχή και είχε νοσηλευθεί σε νοσοκομεία. Το δε ανεξάρτητο Honest Reporting κυκλοφόρησε την ίδια αυτή τραγική φωτογραφία, όπου όμως φαίνεται δίπλα και ο αδελφός του Μοχάμεντ, ένα καθόλου υποσιτισμένο κανονικό παιδάκι.
Συμπέρασμα: οι πληροφορίες για γενοκτονία του πληθυσμού στη Γάζα μάς έρχονται διανθισμένες με διάφορα fake news και άρα πρέπει να έχουμε μέτρο στη συμπόνια μας.
Προχθές η Χαμάς δημοσίευσε κι αυτή φωτογραφίες δυο Ισραηλινών ομήρων, που κρατάει ακόμη. Αυτοί είναι τα απομεινάρια των 249 που άρπαξαν κατά την αιφνιδιαστική και φονικότατη επίθεσή τους στις 7 Οκτωβρίου 2023 στη διάρκεια ενός ειρηνικού φεστιβάλ. Η κατάσταση των δύο Ισραηλινών είναι αξιοθρήνητη και οι εκπρόσωποι της Χαμάς μάς καλούν να θαυμάσουμε πόσο καλά τους τιμωρούν, ως αντίποινα –λένε– προς το Ισραήλ.
Δηλαδή η Χαμάς δηλώνει ότι τελικός σκοπός της είναι η εξαφάνιση του Ισραήλ από τον χάρτη – αυτό σημαίνει το «από τον Ποταμό (τον Ιορδάνη) μέχρι τη Θάλασσα να απελευθερωθεί η Παλαιστίνη». Με τον σκοπό αυτό οι προκάτοχοί της έχουν ήδη δολοφονήσει αμέτρητους Ισραηλινούς ανά τον κόσμο, αρχίζοντας από το 1972 στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου. Πιο πρόσφαταΠαιασασασασασασασασασ εγκατέστησαν δικτατορία στη Γάζα και ιδιοποιούμενοι τα δισεκατομμύρια ανθρωπιστικής βοήθειας, μετέτρεψαν τη χώρα σε υπόγεια σφηκοφωλιά. Από εκεί πετάχτηκαν αιφνιδιαστικά στις 7 Οκτωβρίου 2023, πετσόκοψαν 1.200 Ισραηλινούς και άρπαξαν 251 ομήρους, τους οποίους κακομεταχειρίστηκαν απάνθρωπα.
Και τώρα διαμαρτύρονται γιατί το Ισραήλ αντεπετέθη και καταστρέφει αυτό το πολύπλοκο σύστημα οχυρώσεών τους, ιδίως κάτω από σχολεία και νοσοκομεία. Επίσης αρνούνται να τερματίσουν τον πόλεμο, παραδίδοντας τους υπόλοιπους ομήρους, τους οποίους, μας λένε τώρα, τους υποσιτίζουν για να τιμωρήσουν το Ισραήλ! Αλλά τόσο χαμηλή είναι πλέον η αξιοπιστία της Χαμάς, ώστε ακόμη και ο ηγέτης της Παλαιστινιακής Αρχής, ο Μαχμούτ Αμπάς, τους ζητάει: «Να αφήσετε ελεύθερους όλους τους ομήρους και να φύγετε από τη Γάζα».
Εμείς οι Ελληνες, όμως, πού μπλεκόμαστε σ’ αυτή την ιστορία; Πουθενά. Διότι ως άτομα, όσοι θέλουν, μπορούν να πάνε να πολεμήσουν στις τάξεις της Χαμάς. Κανείς δεν τους εμποδίζει. Οι υπόλοιποι, εμείς όμως, άλλος λίγο άλλος πολύ, κερδίζουμε το ψωμάκι μας από τον τουρισμό. Και εκεί οι Ροδίτες μάς έδειξαν τον σωστό δρόμο, όταν μια μακρά σειρά από επαγγελματικούς συλλόγους και σωματεία δήλωσαν: «Η στοχοποίηση επισκεπτών λόγω εθνικότητας είναι πράξη βαθιά αντιδημοκρατική και επικίνδυνη. Κανείς μας δεν είναι υπέρ οποιουδήποτε πολέμου, όμως είμαστε σε θέση να μπορούμε να διακρίνουμε τις πράξεις των κυβερνήσεων από τους λαούς τους. Η οικονομία του νησιού μας βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμό και τη φιλοξενία που προσφέρουμε. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να θέσει σε αμφισβήτηση όσα με τόσο κόπο έχουμε χτίσει και υπηρετήσει όλοι τόσα χρόνια. Η Ρόδος δεν είναι νησί του φανατισμού… Ο τουρισμός δεν είναι πεδίο για μικροπολιτικά παιχνίδια και άσκηση εξωτερικής πολιτικής χαμηλού επιπέδου στην πλάτη του τουρισμού και της οικονομικής μας επιβίωσης, με πρόσχημα την επιλεκτική ευαισθησία κάποιων ομάδων, που η πραγματική τους δουλειά είναι να υπηρετούν τον πολίτη».
Ως κράτος δε, χαράσσουμε εξωτερική πολιτική που υπαγορεύεται από την κρίσιμη γεωπολιτική μας θέση, τον επεκτατισμό του Ερντογάν, προστάτη και χρηματοδότη της Χαμάς, την αρπακτικότητα όλων των βορείων γειτόνων μας και την πλαδαρότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με αυτά τα δεδομένα, στρατηγικός μας σύμμαχος και μάλιστα ο ισχυρότερος είναι το Ισραήλ.
Aς μας πουν οι κύριοι των δήμων, με ποιον προτείνουν να το αντικαταστήσουμε;
*Η κ. Αθηνά Κακούρη είναι συγγραφέας.
