Δεν θα πρέπει να ήταν πολλοί όσοι παρακολούθησαν τη διήμερη συζήτηση στη Βουλή για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι περισσότεροι είναι απορροφημένοι από τα προβλήματα της καθημερινότητας, επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις, τις διακοπές ή την οικονομική αδυναμία για διακοπές, είναι αδιάφοροι για τα κοινά, αηδιασμένοι από την πολιτική ή και τα δύο μαζί.
Ελάχιστοι, πέρα από τους επαγγελματίες παρατηρητές της πολιτικής ζωής, έχουν τον χρόνο και την ενέργεια για να παρακολουθήσουν κουραστικές, προβλέψιμες κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις και μάλλον όχι μέχρι τα ξημερώματα, όταν ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία για την Προανακριτική, ίσως χωρίς να καταλάβουν ακριβώς τι συνέβη, αφού ούτε καν για τα δεδομένα δεν υπάρχει σαφής εικόνα:
Πόσοι και ποιοι βουλευτές της Ν.Δ. ψήφισαν επιστολικά (χωρίς να λείπουν σε αποστολή και χωρίς πρόβλημα υγείας ή εγκυμοσύνη, όπως προβλέπεται), συμπλήρωσαν ιδιοχείρως το ψηφοδέλτιο, σφράγισαν τον φάκελο και τον έδωσαν σε υπάλληλο της Βουλής, όπως ορίζει ο Κανονισμός;
Γιατί δεν ήταν παρών ο ΠτΒ στην αίθουσα της Ολομέλειας την ώρα που η αντιπολίτευση ζητούσε ακύρωση της διαδικασίας και γιατί δεν ψήφισε;
Το πολιτικό σύστημα ούτε οραματίζεται ούτε σχεδιάζει για το μέλλον, ούτε έχει ένα μεγάλο αφήγημα.
Απαντήσεις δεν δίνονται γιατί η ασυναρτησία είναι μέθοδος. Για παράδειγμα, η Ν.Δ. απαξίωνε τις Εξεταστικές ως αναποτελεσματικές και, τελικά, πρότεινε Εξεταστική για τις αγροτικές επιδοτήσεις, ενώ ο Λ. Αυγενάκης κατέθεσε στα πρακτικά φωτογραφία από καρναβάλι για να υποστηρίξει ότι πρώην πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
Και η συσκότιση είναι μέθοδος. Γι’ αυτό δεν σχολιάζεται από την πλειοψηφία ότι υπέρ της παραπομπής Αυγενάκη βρέθηκαν δύο περισσότερες ψήφοι απ’ όσες υπέρ της παραπομπής Βορίδη. Πόσο μάλλον δεν διατυπώνεται κάποιο επιχείρημα για την επιλογή της επιστολικής ψήφου (που αποτρέπει τις διαρροές σε μια μυστική ψηφοφορία) πέρα από το ότι το έχουν κάνει στο παρελθόν άλλα κόμματα περισσότερες φορές από όσες η Ν.Δ. – κάτι απολύτως άσχετο με το θέμα.
Λίγοι διάβασαν την ανάρτηση του Ευ. Βενιζέλου με την οποία εξηγεί γιατί «παραβιάστηκε το Σύνταγμα», «ευτελίστηκαν οι θεσμοί» και «διασύρθηκε το Κοινοβούλιο». Πολλοί, όμως, αντιλαμβάνονται ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Γιατί το πολιτικό σύστημα είναι εγκλωβισμένο στη συγκυρία και ούτε οραματίζεται, ούτε σχεδιάζει για το μέλλον, ούτε έχει ένα μεγάλο αφήγημα, ούτε μπορεί να εμπνεύσει. Γιατί θα έρθουν νέες δικογραφίες από τις Βρυξέλλες και το Κοινοβούλιο θα κατέβει και άλλα σκαλιά. Γιατί δεν υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα για να αποτρέψουν την κατάντια της Βουλής.
Γιατί το «μην γκαρίζετε», «είστε φασίστες», «θα παίξει μαζικός κωδικός κατούρημα» που ακούστηκαν στη Βουλή, με διαφορετικό βάρος κάθε ατάκα αλλά με τον ίδιο συμβολισμό φτήνιας, είναι όψεις του ίδιου νομίσματος που σε καμία περίπτωση δεν είναι ευρώ.
