Για να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα και διχαστικά, πρέπει να σημειώσουμε μια στιγμή συναίνεσης μεταξύ των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή. Αφορά το «επικοινωνιακό χάρισμα» του Ανδρέα Παπανδρέου, που –όπως σημείωσε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης– δεν έχει ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης.
Συμφώνησε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. «Εγώ δεν έχω το ταλέντο του Ανδρέα Παπανδρέου και αυτό είναι ένα μειονέκτημα, αλλά έχω ένα τεράστιο πλεονέκτημα: δεν έχω και το ταλέντο το δικό σας να εμπλέκομαι συνεχώς σε υποθέσεις διαφθοράς και συνεχώς να καλύπτω τα “γαλάζια” παιδιά του περιβάλλοντός σας, μη επιτρέποντας στην ελληνική Δικαιοσύνη να τα αξιολογήσει για τις πράξεις τους» (29.7.2025).
Ομως, το μεγαλύτερο ταλέντο του κ. Μητσοτάκη στην πολιτική αντιπαράθεση είναι άλλο. Πέρα από την ευγλωττία, έχει μάθει την τακτική ζίου ζίτσου. Σημείωση: η αρχαία αυτή ιαπωνική πολεμική τέχνη χρησιμοποιεί την ορμή του αντιπάλου για να τον νικήσει ή να τον αφοπλίσει. Ετσι και ο κ. Μητσοτάκης παίρνει τα επιχειρήματα του αντιπάλου, τα διαστρέφει ελαφρώς (τόσο που να μην προκαλούν) και στέλνει τον αντίπαλο στο καναβάτσο.
Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός θύμισε στη Βουλή «εκείνες τις ωραίες “πράσινες συσκέψεις κλεφτών”, όπως τις αποκαλούσε ο πολύ ειλικρινής, κατά τα άλλα, Θεόδωρος Πάγκαλος, σε αυτές που ζητούσε τότε, οι σύντροφοί σας, τα κομματικά στελέχη, να δηλώνουν διπλάσια παραγωγή, αλλά όχι τετραπλάσια». Απάντησε ο κ. Ανδρουλάκης: «Ο πρωθυπουργός θυμήθηκε τον αείμνηστο Θεόδωρο Πάγκαλο. Τον πατέρα σας γιατί δεν τον θυμηθήκατε τον αείμνηστο και τι είχε πει για το ρουσφέτι;». Αμέσως παραπονέθηκε ο κ. Μητσοτάκης: «Κύριε Ανδρουλάκη, είναι αρκετά άκομψο να αναφέρεστε σε συγγενικά πρόσωπα τα οποία δεν είναι παρόντα και δεν μπορούν να απαντήσουν σε αυτήν τη διαδικασία». «Ο Πάγκαλος είναι παρών;», ρώτησε χωρίς να ακουστεί ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Mε την αριστοτεχνική αυτή λαβή θάφτηκε η ουσία του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Μια άλλη ωραία πολεμική λαβή του κ. Μητσοτάκη αφορούσε την απόκρυψη της ουσίας του τρέχοντος σκανδάλου. «Υπήρχαν με τις επιδοτήσεις διαχρονικές παθογένειες», είπε ο κ. Ανδρουλάκης, «αλλά υπάρχει μια διαφορά. Αλλο είναι ένας ελαιοπαραγωγός της Κρήτης ή ένας κτηνοτρόφος της Θεσσαλίας να δηλώνει κάτι παραπάνω. Κακώς το κάνει, αλλά τα παίρνει ο ίδιος (…) Η παθογένεια που δεν έπρεπε να υπάρχει, ήταν το να πηγαίνουν οι ίδιοι οι παραγωγοί και να κάνουν ψευδείς δηλώσεις για παραπάνω παραγωγικό κεφάλαιο». Μετά τα μπουρδούκλωσε για να καταλήξει ότι «εδώ μιλάμε για μια εγκληματική οργάνωση που έπαιρνε παραπάνω, όχι για τους κτηνοτρόφους και τους αγρότες, αλλά για να μοιράσει μαύρο πολιτικό χρήμα».
Ηταν μια καλή πάσα στον κ. Μητσοτάκη. Αποσιώπησε το «κακώς» και απάντησε: «Τι μας είπατε με απλά λόγια; Νομίζω ότι το κατάλαβα πολύ καλά και το αντελήφθησαν και όλοι οι συνάδελφοι. “Είναι ΟΚ, βρε παιδί μου, ένας αγρότης ή ένας κτηνοτρόφος να γράψει και κάτι παραπάνω, δεν υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτό. Το πρόβλημα είναι όταν αυτό γίνεται οργανωμένα από μία εγκληματική οργάνωση”. Αυτό ακριβώς είπατε!».
Ετσι, με την αριστοτεχνική αυτή λαβή, θάφτηκε η ουσία του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η ευρωπαϊκή Εισαγγελία δεν ενδιαφέρεται πρωτίστως για τον μικροαγρότη που είχε 30 στρέμματα και δήλωσε 40. Διαπίστωσε οργάνωση της διάχυτης παραβατικότητας στις επιδοτήσεις, προς όφελος λίγων. Βρήκε κυκλώματα με εταιρείες και διάφορους πολιτικούς και τοπικούς παράγοντες σε ρόλο μεσάζοντα. Αυτοί έβαζαν αγρότες να κάνουν παντελώς ψευδείς δηλώσεις και οι εταιρείες κρατούσαν τη μερίδα του λέοντος: για επιδοτήσεις έως 5.000 ευρώ οι μεσάζοντες κρατούσαν το 60%, για επιδοτήσεις από 5.000-15.000 ευρώ το 70%, και 80% για επιδοτήσεις άνω των 15.000 ευρώ!
Κάποιος με το επικοινωνιακό χάρισμα του Ανδρέα Παπανδρέου, ή έστω του Κυριάκου Μητσoτάκη, θα το εξηγούσε καλύτερα.
