Το πρώτο παράδοξο είναι το θεσμικό: η νομική πραγματικότητα που προβλέπει ότι για τη διερεύνηση ενδεχόμενων ποινικών αδικημάτων Βορίδη και Αυγενάκη πρέπει πρακτικά να συναινέσει με την ψήφο της η κοινοβουλευτική ομάδα της παράταξής τους. Το ότι ο ελεγχόμενος είναι παράλληλα και ελέγχων, και μάλιστα στο γνωστό για τον αγρίως μεροληπτικό κομματισμό του, ελληνικό πολιτικό περιβάλλον, είναι ενδεικτικό της ποιότητας του ελέγχου. Το δεύτερο παράδοξο είναι η αντιθεσμικότητα που επιδεικνύει το κυβερνών κόμμα μέσα στο ούτως ή άλλως ευνοϊκό για την κυβέρνηση θεσμικό πλαίσιο. Η Ν.Δ. ήξερε βέβαια προκαταβολικά ότι οι πρώην υπουργοί της θα παραμείνουν ασφαλείς κι ανέλεγκτοι, από τη στιγμή που η παράταξη είχε αποφασίσει να μη συμβάλει στη συγκρότηση επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης. Δεν θα εφαρμοζόταν καν το λεγόμενο μοντέλο Τριαντόπουλου. Ποιος ο λόγος να μετατραπεί μια ψηφοφορία με προβλέψιμο αποτέλεσμα, σε παράσταση αντικοινοβουλευτικών τακτικισμών αμφιβόλου συνταγματικότητος; Από τη μη τήρηση της απαιτούμενης πλειοψηφίας μέχρι την κατάχρηση της επιστολικής ψήφου, το σκηνικό της ψηφοφορίας έμοιαζε με σκηνοθετημένο σόου περιφρόνησης της διαδικασίας. Η αλαζονεία που συστηματικά καταλογίζεται στην κυβέρνηση δεν φαίνεται τόσο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η κυβέρνηση διατρέχει πραγματικό κίνδυνο, όσο σε άλλες, όπου αυτό που διακυβεύεται είναι ο εγωισμός της. Δεν της αρκεί τότε να παίξει το παιχνίδι σωστά· θέλει να βγει κι από πάνω.
Τρύπα στο νερό
Φίλοι και εχθροί της Ν.Δ. συμφωνούν σε ένα πράγμα: το πρόβλημα δεν είναι με τους έξω, αλλά με τους μέσα. Η κυβέρνηση θέλησε να αποφύγει τη μυστική ψηφοφορία για τη συγκρότηση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, φοβούμενη τις διαρροές. Κάποιοι εντός της παράταξης μπορεί να επιθυμούν τη δίωξη Βορίδη και Αυγενάκη (ή ενός εξ αυτών), είτε επειδή πιστεύουν ότι οι πρώην υπουργοί συμμετείχαν στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, είτε επειδή δεν θέλουν να γίνονται οι ίδιοι αποδέκτες κοινωνικού θυμού για ένα ζήτημα που δεν τους αφορά άμεσα. Αν πρέπει να «θυσιαστεί» κάποιος, ας θυσιαστούν οι εμπλεκόμενοι, λέει αυτό το σκεπτικό. Ακόμη κι αν υπήρχαν διαρροές, όμως, και πάλι δεν φαίνεται ιδιαίτερα πιθανό το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας να άλλαζε κάτι για τον Μάκη Βορίδη και τον Λευτέρη Αυγενάκη. Οι αριθμοί θα παρέμεναν υπέρ τους. Ευλόγως, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς για ποιον λόγο απαρνήθηκε η Ν.Δ. με τόσο κραυγαλέο τρόπο τις συμβάσεις της κοινοβουλευτικής κανονικότητας. Από ανησυχία μήπως τα συναδελφικά χτυπήματα δώσουν την εντύπωση ενός ραγισμένου εσωκομματικού μετώπου; Μα το εσωκομματικό μέτωπο φαίνεται (και είναι) ραγισμένο ανεξάρτητα από τη σχετική ψηφοφορία. Η παράταξη δεν κέρδισε συνοχή από τα αντιθεσμικά μαγειρέματα· έχασε αξιοπιστία.
Αρρητη απειλή
Ισως δεν ήταν η προστασία της κομματικής εικόνας από εμφυλιοπολεμικές κηλίδες ο στόχος της πρόσφατης κοινοβουλευτικής συμπεριφοράς της Ν.Δ. Ισως ο σκοπός ήταν η προστασία του κόμματος από τα άτομα που μπορούν να προκαλέσουν κανονικό εμφύλιο. Το ότι ο βαριά εκτεθειμένος Κώστας Αχ. Καραμανλής δέχθηκε να υποστεί τη βάσανο της δικαστικής διερεύνησης, υπό την αφόρητη πίεση της εκτεταμένης κοινωνικής αποδοκιμασίας, δεν σημαίνει ότι οι Βορίδης και Αυγενάκης αισθάνονται την ίδια υποχρέωση. Οι περιπτώσεις, άλλωστε, διαφέρουν. Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είχε νεκρούς· κανείς δεν έχασε το παιδί του, κανείς δεν φοβάται ότι θα το χάσει. Από επικοινωνιακής άποψης, το σκάνδαλο αυτό έχει ένα χαρακτήρα που κλίνει περισσότερο προς το ευτράπελο παρά προς το δραματικό. Πιστεύοντας, λοιπόν, οι πρώην υπουργοί ότι δεν συνέβη και τίποτα τρομερό (δεν υπάρχει έγκλημα, φαντάζονται – παρά μόνον συνέχιση μιας υπερκομματικής πελατειακής πολιτικής), αξιώνουν από τους συναδέλφους τους αλληλεγγύη εν είδει ομερτά. Η διάρρηξη της αλληλεγγύης σε ένα κόμμα του οποίου οι παλαιοδεξιές συνιστώσες αισθάνονται εδώ και καιρό να ασφυκτιούν θα μπορούσε να έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες για την ηγεσία. Τι θα γινόταν, για παράδειγμα, αν ο Μάκης Βορίδης απέσυρε τη στήριξή του στον πρόεδρο; Πόσους δυσαρεστημένους υπερδεξιούς μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να τιθασεύσει ταυτόχρονα;
