Τι μπορεί να σημαίνει για ένα οργανωμένο κράτος «αδήλωτες κυψέλες μελισσών, εντός έκτασης της Πανεπιστημιούπολης του ΕΚΠΑ»; Χρειαζόταν να διαπιστωθεί ότι εκεί κοντά «ήταν η αρχική εστία της φωτιάς που εκδηλώθηκε στις 28 Ιουλίου στους πρόποδες του Υμηττού», εξαιτίας καπνίσματος των μελισσιών, όπως αποκαλύπτει το χθεσινό ρεπορτάζ της «Κ»;
Δηλαδή αν δεν είχε συμβεί η καταστροφή, αν δεν είχε κινδυνεύσει ο αστικός ιστός, αν δεν είχαν επιχειρήσει την ημέρα εκείνη 110 πυροσβέστες με 5 ομάδες πεζοπόρων, 30 οχήματα, 11 αεροσκάφη και 8 ελικόπτερα, οι αδήλωτοι μελισσοκόμοι θα συνέχιζαν απερίσπαστοι και αμέριμνοι τη συγκομιδή τους; Και μάλιστα υπό την υψηλή προστασία του ΕΚΠΑ, είτε ο πρύτανης είχε πληροφορηθεί τη δραστηριότητα αυτή είτε όχι; Το δεύτερο, λίγο δύσκολο, καθώς κυψέλες υπήρχαν εκεί τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστον, ένας δε εκ των διαχειριστών τους είναι επιστάτης πανεπιστημιακής σχολής.
Βεβαίως, πρόστιμο, εκτός από τους μελισσοκόμους, επιβλήθηκε και στον νέο (από το 2023) πρύτανη του ΕΚΠΑ, γιατί μετά την αυτοψία των αρμόδιων υπηρεσιών της Πυροσβεστικής εντοπίστηκαν απορρίμματα, γυαλιά, πλαστικά, μοτοποδήλατα, μηχανάκια και άλλα αντικείμενα που θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν την επέκταση μιας πυρκαγιάς…
Εκ των υστέρων όλα. Τα ελληνικά πανεπιστήμια μοιάζουν –όχι όλα, ούτε παντού– αχαρτογράφητες περιοχές. Ανάλογα με την εκάστοτε κρίση έρχεται στο φως και μια «δραστηριότητα». Πριν από χρόνια «προκάλεσε αίσθηση», όπως γράφτηκε, η φυτεία κάνναβης σε έκταση του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο, ενώ το 2021 εξαρθρώθηκε εγκληματική οργάνωση, τα μέλη της οποίας κατείχαν, αποθήκευαν και διακινούσαν συστηματικά ναρκωτικά στις φοιτητικές εστίες στου Ζωγράφου.
Υπάρχουν, άραγε, στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα πρωτόκολλα ασφαλείας, προσδιορισμένες θέσεις ευθύνης, κατανομή αρμοδιοτήτων για διαχείριση έκτακτων καταστάσεων, φυσικών καταστροφών ή άλλων περιστατικών, κανονισμοί λειτουργίας τέλος πάντων; Ο πρύτανης δεν μπορεί, είναι αλήθεια, να κάνει περιπολίες για να διαπιστώνει τις ανομίες. Εχει το γενικό πρόσταγμα, αλλά οφείλει να είναι στην κορυφή μιας «πυραμίδας» οργανωμένης και αποτελεσματικής. Ποιος φροντίζει ώστε να συντηρείται καθαρή από σκουπίδια, για παράδειγμα, η έκταση της Πανεπιστημιούπολης;
Προβλήματα εγκατεστημένα και εκτεταμένα, χρόνια τώρα, αντιμετωπίζονται περιστασιακά και με τη βοήθεια της τύχης. Σε μια χώρα όπου το μεν παρόν παραμένει αδήλωτο, το δε μέλλον άδηλο.
