Οταν περπατάς με καύσωνα στα πεζοδρόμια της πυρωμένης πόλης, τη νιώθεις εκείνη την παραπανίσια ζέστη, το καυτερό χνώτο που ξερνούν τα κλιματιστικά καταπρόσωπο στους περαστικούς. Η ξερή κάψα τους κόβει την ανάσα, καίει το δέρμα, διεισδύει εντός σου μέχρι τις ρίζες της ύπαρξης. Ωστόσο τα ρυάκια του ιδρώτα, που μετατρέπουν ετσιθελικά το σώμα σε κοίτη τους, είναι –στο απροφύλακτο σήμερα– το αναπόδραστο αντίτιμο της ανθρώπινης σωτηρίας. Ο κλιματισμός αποτρέπει τουλάχιστον 200.000 πρόωρους θανάτους τον χρόνο.
Τα κλιματιστικά απορροφούν το 7% της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας και προκαλούν το 3,2% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (2,5 δισ. τόνοι CO2 και ψυκτικών φθοριούχων αερίων). Εως το 2050 θα ευθύνονται για το 25% της υπερθέρμανσης του πλανήτη και θα είναι η υπ’ αριθμόν μία αιτία για τη συνεχιζόμενη άνοδο της ενεργειακής ζήτησης, δοκιμάζοντας τις αντοχές των δικτύων ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς οι κλιματιστικές μονάδες θα αυξηθούν, από 2 δισ. σήμερα, σε 5,5 δισ. σε 25 χρόνια.
Η εφεύρεση του κλιματιστικού (από τον Γουίλις Κάριερ το 1902, αρχικά για χρήση σε εργοστάσιο εκτύπωσης) και η είσοδός του σε κατοικίες (το 1931 στις ΗΠΑ), χώρους εργασίας, κοινόχρηστα περιβάλλοντα, μέσα μεταφοράς, άλλαξαν τη θερινή ζωή των ανθρώπων. Στην Ελλάδα, το πρώτο κύμα αγοράς κλιματιστικών έσκασε μετά τον φονικό καύσωνα του 1987. Στη βορειοδυτική Ευρώπη, όπου τα ποσοστά χρήσης air condition είναι ακόμη χαμηλά παρά τους πρόσφατους οδυνηρούς καύσωνες, πολιτικοί εξαγγέλλουν επιδόματα για την αγορά τους ή υπόσχονται, όπως η Λεπέν, θηριώδη προγράμματα κλιματισμού των οικιών, εξοργίζοντας τους οικολόγους, που απαριθμούν όλα του τα μειονεκτήματα, τα οποία οι νέες –ακριβότερες– τεχνολογίες ψύξης ακόμη πλήρως δεν πολεμούν. Οσοι δεν διαθέτουν ακόμη, από οικονομική στενότητα, κλιματιστικό, όσοι την ώρα που ανεβαίνει το άγριο μεσημέρι δεν έχουν τρόπο, στην τόση λάβρα, στην τόση ακινησία, να γεμίσουν δροσιά, θα επιλέξουν τα ενεργοβόρα και ρυπογόνα φθηνά. Θα σώσουν εαυτούς θερμαίνοντας την πόλη. Μοιάζει συνθήκη αναπότρεπτη όσο εχθρευόμαστε ή παραμελούμε τις πράσινες στρατηγικές ψύξης των άστεων. Οταν σπιθίζει στον ασάλευτο αέρα της τσιμεντοπολιτείας το λιοπύρι και οι επιφανειακές θερμοκρασίες δρόμων και ταρατσών αγγίζουν τους 80 βαθμούς Κελσίου, τα αθωράκιστα ενεργειακά σπίτια βράζουν για μέρες και οι άλλοτε σωτήριοι ανεμιστήρες πια δεν επαρκούν. Τα κλιματιστικά πανηγυρικά νικούν.
