«Η πλειονότητα των εγκαυματιών ήταν καμένοι στις οπίσθιες επιφάνειες, έξω από τα καλοκαιρινά τους ρούχα, κάτω από το μανίκι ή το μπατζάκι της βερμούδας. Οι περισσότεροι δεν κάηκαν από τη φλόγα την ίδια, αλλά από το θερμικό της κύμα. Τους κυνηγούσε ο άνεμος από το βουνό ώς τη θάλασσα, ο οποίος έφερνε θερμοκρασίες 400-500 βαθμών Κελσίου».
Στις 23 Ιουλίου 2018, η εικόνα στα επείγοντα του «Ευαγγελισμού» θύμιζε σκηνικό πολέμου. Μέσα σε μία ώρα είχαν φτάσει 45 περιστατικά από το Μάτι. Για τους γιατρούς, όπως μου είχε περιγράψει τότε ο πλαστικός χειρουργός Αντώνης Κυριακόπουλος, αυτή ήταν μια μάχη ενάντια στον χρόνο. Το πρώτο οκτάωρο ήταν και το πιο κρίσιμο, αλλά οι περισσότεροι πυρόπληκτοι είχαν διακομισθεί στο νοσοκομείο αρκετές ώρες μετά την έκθεσή τους.
Μπροστά τους θα είχαν μια επώδυνη πορεία, ακόμη και μετά το εξιτήριο. Είχαν να παλέψουν με τον ήλιο, γιατί δεν έχει προστασία η εγκαυματική επιφάνεια. Είχαν πόνο και δυσκινησία στις αρθρώσεις, ουλές που μπορεί να χειροτέρευαν ανάλογα με την ποιότητα του δέρματος, ακόμη και από το άγχος, και να τους προξενούσαν πόνο και φαγούρα. Επρεπε να προμηθευτούν ειδικές αλοιφές και σιλικονούχα επιθέματα, χρειάζονταν εντατικές φυσιοθεραπείες –εκ των οποίων ελάχιστες καλύπτονταν αρχικά– για να ανακτήσουν την κινητικότητά τους. Κάποιοι έπρεπε να υποβληθούν και σε νέα χειρουργεία γιατί αποκτούσαν ρικνώσεις (μάζεμα του δέρματος).
Ας αφήσουμε στην άκρη το ψυχικό τραύμα. Αθέατο, αλλά υπαρκτό, δύσκολο να το παραβλέψεις. Οι εγκαυματίες από την πολύνεκρη πυρκαγιά της Ανατολικής Αττικής είδαν τη ζωή τους, την καθημερινότητά τους, στο σώμα τους να αλλάζει στα πιο πρακτικά και στοιχειώδη. Επρεπε, πλέον, να μάθουν να πορεύονται διαφορετικά. Το ίδιο και οι συγγενείς τους. Σε κάποιες περιπτώσεις, ελλείψει άλλης ουσιαστικής καθοδήγησης και βοήθειας, ορισμένοι γιατροί χρειάστηκε να απευθυνθούν στους συγγενείς λες και ήταν εκείνοι ειδικευόμενοι. Τους εξήγησαν τι να προσέχουν με την επιστροφή στο σπίτι, τι να περιμένουν από την εικόνα των μοσχευμάτων, τι χρώμα θα παίρνουν τα πόδια όταν τα κατεβάζει ο εγκαυματίας από το κρεβάτι.
Χρειάστηκαν οι επίμονες παρεμβάσεις εθελοντών και η δική τους πίεση προς την πολιτεία για να γίνουν κάποιες ενέργειες στήριξης των εγκαυματιών, καθώς μέχρι τότε το πλαίσιο κρατικής μέριμνας και φροντίδας ήταν παντελώς ανύπαρκτο. Σήμερα συμπληρώνονται επτά χρόνια από την πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, από εκείνη την ημέρα που τόσοι συμπολίτες μας αφέθηκαν να δώσουν μια άνιση μάχη.
