Τι γίνεται σε μια ευρωπαϊκή χώρα όταν υπάρχουν ενδείξεις ότι τελέστηκε κάποιο σοβαρό αδίκημα; Ενεργοποιείται η ανακριτική διαδικασία για να διακριβωθεί αν πράγματι τελέστηκε και, σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί, ακολουθεί ο καταλογισμός ευθυνών και η επιβολή των προβλεπόμενων ποινών.
Αυτά γίνονται σε ένα κράτος δικαίου. Καθ’ ημάς, την περασμένη Τετάρτη για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ αποφασίστηκε να γίνει μια φιλολογικού χαρακτήρα συζήτηση στη Βουλή για τις «παθογένειες» που ευθύνονται για το σκάνδαλο. Κι όμως, ενδείξεις για ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων υπάρχουν.
Πρώτον: «Κατά τη διάρκεια της έρευνας προέκυψαν πληροφορίες για πιθανή εμπλοκή δύο πρώην υπουργών στην υποβοήθηση και υποκίνηση της υπεξαίρεσης κονδυλίων της Ε.Ε.», ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Και έστειλε τη δικογραφία στη Βουλή, για να πράξει τα δέοντα όσον αφορά τους 2 από τους 4 που διετέλεσαν υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης την επίμαχη περίοδο, τον Μ. Βορίδη και τον Λ. Αυγενάκη. Δεν επιρρίπτει ευθύνες ούτε στον Σπ. Λιβανό ούτε στον Γ. Γεωργαντά, δεν τσουβαλιάζει όποιον έτυχε να βρει στον δρόμο, είναι συγκεκριμένη.
Δεύτερον: Οι ενδείξεις είναι πολλές, τίποτα δεν αναχαίτιζε την απληστία ενός θεσμού που θεωρεί ότι το κράτος είναι το λάφυρο των εκλογών. Η υπάλληλος που πρωτοανίχνευσε την απάτη πήρε δυσμενή μετάθεση. Ο πρώτος πρόεδρος του Οργανισμού που εντόπισε ότι κάτι δεν πάει καλά, ο Γρ. Βάρρας, επίσης παύτηκε – επί Μ. Βορίδη, το 2020. Αλλος ένας, ο Ευ. Σαμανδράκος, που «πάγωσε» 9.309 ΑΦΜ και ζήτησε να ελεγχθούν, επίσης παύτηκε – από τον Λ. Αυγενάκη, το 2023, με την παρότρυνση μάλιστα του Μεγάρου Μαξίμου.
Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία «έδειξε» δύο μόνο πρώην υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης, δεν τους τσουβάλιασε όλους.
Τέσσερις είναι οι άμεσες επιδιώξεις που αποδίδονται στην κυβερνητική ηγεσία: Πρώτη, η συγκάλυψη των ευθυνών μέσω της διάχυσής τους και σε βάθος χρόνου. Η δεύτερη, ότι αποφεύγει τη σκληρή δοκιμασία να θέσει απέναντί της τον Μ. Βορίδη και τον Λ. Αυγενάκη, που της είχαν διαμηνύσει ότι δεν θα δεχτούν να τους απευθυνθεί οποιαδήποτε κατηγορία. Τρίτη, ότι αποτρέπει τη δημιουργία νέων ρηγματώσεων στη συνοχή της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ. Και, τέταρτη, να υπάρξει η ευχέρεια να σκηνοθετηθεί, χωρίς το άγος του σκανδάλου, η παρουσία τού δώρα-φέροντος-πρωθυπουργού στην 89η ΔΕΘ.
Βέβαια, δεν είναι εύκολο να εκπλήξουν οι παροχές που θα εξαγγελθούν. Κάθε κυβέρνηση κάνει αυτό που ‘χει μάθει, και η σημερινή έχει συνηθίσει την κοινή γνώμη σε πελατειακές «παροχές έναντι» – όπως μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών, μετά την τραγωδία των Τεμπών κ.λπ. Δεν αποκλείεται να πετύχει τον φθινοπωρινό στόχο της, αλλ’ αυτό δεν είναι δεδομένο.
Ανεξάρτητα από τις πρόσκαιρες συνέπειες, πάντως, οι σημαντικότερες επιπτώσεις είναι βαθιές και μακροπρόθεσμες. Μία, ότι αμαυρώνεται η εικόνα της χώρας διεθνώς γιατί δείχνει να αποκλίνει από το πρότυπο του ευρωπαϊκού κράτους δικαίου, καθώς φαίνεται ότι ακόμα και σκάνδαλα που αναδεικνύει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία επιχειρείται να συγκαλυφθούν. Η άλλη, και βαρύτερη, είναι το πολύ κακό μήνυμα που στέλνουμε, ειδικά στους νέους: Μακριά από την πολιτική, λερώνει! Αυτό θέλουμε;..
