Η αλήθεια είναι ότι δεν είδαμε τον κ. Λευτέρη Αυγενάκη να βγάζει ένα μασούρι πεντακοσάρικα και να αρχίζει να μετράει στα καφενεία της Κρήτης «φτου! Ενα, δύο, τρία…». Ούτε πήρε το μάτι μας τον κ. Μάκη Βορίδη να δίνει κάτω από το τραπέζι σακούλες με μετρητά στον «Φραπέ» και στον «Χασάπη».
Ισως αυτά να ήταν τα μόνα στοιχεία που θα έπειθαν την κυβέρνηση ότι, επί των ημερών της, παίχτηκε στον ΟΠΕΚΕΠΕ κάτι πολύ πιο χοντρό από το σύνηθες αλισβερίσι· τόσο που να ασχοληθεί ιδιαιτέρως με εκείνη την περίοδο η φύσει και θέσει ανεξάρτητη Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Τα υπόλοιπα στοιχεία –οι υπογραφές των υπουργών, ο ανά τριετία τετραπλασιασμός των γιδοπροβάτων στην Κρήτη, οι «κόκκινοι ΑΦΜ» που μυστηριωδώς ξεμπλόκαραν, οι συνομιλίες στελεχών του κόμματος, φίλων και κουμπάρων (στη Ν.Δ., αυτές οι ιδιότητες πολλάκις συνυπάρχουν) που ιστορούσαν τις παρεμβάσεις των υπουργών– δεν μετρούν. Προσοχή: Επί του παρόντος η συζήτηση για τα «στοιχεία» δεν έχει να κάνει με το αν θα καταδικαστούν οι υπουργοί, ούτε καν για να κατηγορηθούν για κάποιο αδίκημα. Κατά την κυβέρνηση, τα παραπάνω στοιχεία «δεν είναι επαρκή» ούτε καν για να ερωτηθούν οι υπουργοί: «Πώς έγιναν όλα αυτά στη βάρδιά σας;».
Για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση ακολουθεί την τακτική του Χάρι Τρούμαν: «Αν δεν μπορείς να τους πείσεις, μπέρδεψέ τους». Ζητεί αγνώστου φύσεως «στοιχεία» για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, όταν δουλειά της εν λόγω επιτροπής είναι να σταθμίσει τα υπάρχοντα στοιχεία. Να δεήσει, με άλλα λόγια, να επιτρέψει στις ελεγκτικές αρχές να κάνουν ό,τι θα έκανε κάθε ανακριτής με κάθε πολίτη, να απαντηθούν κάποιες εύλογες ερωτήσεις προς τους υπουργούς: «Γνωρίζετε τον επονομαζόμενο “Φραπέ”;», «Τι σχέση είχατε μαζί του;», «Γιατί λέει στο τηλέφωνο ότι θα διευθετήσετε την υπόθεσή του;» κ.λπ. Τώρα, συμφώνως με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, για να γίνουν αυτές οι ερωτήσεις, πρέπει να υπάρχουν «στοιχεία». Τι στοιχεία θέλει; Του περιοδικού πίνακα; Κανείς δεν λέει…
Να δώσουμε ένα δίκιο στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι και αυτή η παθογένεια –δηλαδή το ανέλεγκτο των υπουργών– είναι παλιά· απλώς οι τωρινοί την εκτόξευσαν. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών εξασφαλίζει το ακαταδίωκτό τους, ό,τι κι αν κάνουν, κάτι που αποτελεί κίνητρο να κάνουν πολλά. Γνωρίζουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την πολιτική συγκυρία, να κολακέψουν τους συναδέλφους (και αμερόληπτους υποτίθεται ανακριτές) τους ή να εκβιάσουν. Να θυμηθούμε ότι υπήρξε υπουργός το 2009 που κουνούσε το δάχτυλο στο βήμα της Βουλής, προς την πλευρά της ισχνής τότε κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Κατά τον υπάρχοντα νόμο πρέπει: 1) Να δεήσει η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία να συσταθεί η προανακριτική επιτροπή, 2) να αποφασίσει η ίδια πλειοψηφία να κάνει την ανάκριση, έστω τις απλές ερωτήσεις που προείπαμε, 3) να γίνει η ανάκριση από τη Βουλή, 4) να αποφασίσει η πλειοψηφία ότι πρέπει να διωχθεί και 5) να γίνει η δίκη.
Επομένως, δεν είναι αληθές αυτό που λέει ο κ. Βορίδης ότι «κατηγορείται». Νομικώς δεν κατηγορείται για το παραμικρό. Ούτε καν ύποπτος δεν είναι. Αυτό που συζητείται τώρα στη Βουλή είναι αν θα επιτραπεί να ερωτηθεί: 1) Για ποιον λόγο ζήτησε την παραίτηση του πρώην προέδρου του ΟΠΕΚΕΠΕ Γρηγόργη Βάρρα, μετά –σατανική σύμπτωση!– το μπλοκάρισμα κάποιων ύποπτων ΑΦΜ. 2) Γιατί, όπως λέει ο ίδιος, «υπέγραψα συμφωνώντας στην πρόταση της τότε διοίκησης του ΟΠΕΚΕΠΕ –που είχε διοριστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ– για την πρόταση κατανομής των βοσκοτόπων, σε εκτέλεση Υπουργικής Απόφασης, επίσης του ΣΥΡΙΖΑ. Και σήμερα, κατηγορούμαι από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ» (15.7.2025). Ετσι μπορεί να λυθεί και μια δική μας απορία: Μια φορά στη ζωή του υιοθέτησε κάτι από την Αριστερά –και μάλιστα τον ΣΥΡΙΖΑ!– κι αυτό έτυχε να είναι οι «μαϊμού» επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ;
