Μέχρι πριν από 15 χρόνια, μια πρόσκληση στη δεξίωση για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας ήταν το απόλυτο πρεστίζ. Στη συνέχεια όμως, λόγω των μνημονίων, η εικόνα παραγόντων της δημόσιας ζωής να λάμπουν στον Κήπο του Παλατιού άρχισε να προκαλεί το αγανακτισμένο προλεταριάτο. Ιδίως το πηγαδάκι των πολιτικών αρχηγών στο κιόσκι με τα λευκά μεταλλικά έπιπλα που μοιάζουν σαν να βγήκαν από ταινία της Ρένας Βλαχοπούλου. Για να μην πούμε ότι αν είσαι Πρόεδρος είναι άλλο να υποδέχεσαι τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη κι άλλο κάτι «Κολοκοτρωναίους» που προέκυψαν αργότερα.
Παρ’ όλα αυτά, η δεξίωση έχει τη σημασία της. Οι ηγεσίες ενός τόπου πρέπει να έχουν σεμνότητα, αλλά και υπερηφάνεια, και δεν χρειάζεται να υποκύπτουν φοβικά σε υποτιμητικές αφηγήσεις που αναπαράγουν για ιδιοτελείς σκοπούς διάφοροι κακοποιοί του δημοσίου λόγου. Η δεξίωση τιμά την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση, χωρίς να ξεχνάει κανείς το ανεπούλωτο τραύμα της Κύπρου. Τιμά και τον διαρκή αγώνα για μια καλύτερη Δημοκρατία. Είναι επίσης μια ευκαιρία για μια ελάχιστη συναίνεση, έστω στο επίπεδο των καλών τρόπων.
Ο Κώστας Τασούλας πιστεύει ότι ως Πρόεδρος δεν πρέπει να απασχολεί συχνά, έτσι ώστε όταν πρέπει να μιλήσει η παρέμβασή του να γίνει σεβαστή και να μετρήσει.
Ο Κώστας Τασούλας δεν ευτύχησε να αρχίσει καλά τη θητεία του, αφού πολιτικές δυνάμεις ενέπλεξαν άδικα το όνομά του στην υπόθεση των Τεμπών. Το γεγονός όμως ότι δεν αντέδρασε, η ψυχραιμία, η αυτοσυγκράτηση και η αποχή από παιχνίδια διαρροών δείχνει ότι πέρασε την πρώτη δοκιμασία. Ενας Πρόεδρος δεν κυκλοφορεί με λυμένο το ζωνάρι, ακόμα κι όταν οι καβγάδες τον αφορούν. Παράλληλα, η μηνιαία ενημέρωση από τον πρωθυπουργό μπορεί να δίνει την εικόνα μιας ενδοοικογενειακής υπόθεσης, αλλά σταδιακά, μέσα από τη λιτότητα και το μέτρο των προεδρικών δηλώσεων, αρχίζει να διαφαίνεται η σοβαρότητα και η αυτονομία του νέου Προέδρου.
Ο Τασούλας είναι στωικός. Ποτέ δεν είχε άγχος συμμετοχής στην οπερέτα της επικαιρότητας. Ως Πρόεδρος πιστεύει ότι δεν πρέπει να απασχολεί συχνά, έτσι ώστε όταν πρέπει να μιλήσει η παρέμβασή του να γίνει σεβαστή και να μετρήσει. Συνδυάζει τη σεμνότητα, το καθήκον, αλλά και την απόσταση. Η απόσταση δυναμώνει τον θεσμό σε μια εποχή που πολλοί επιφανείς παριστάνουν τους κολλητούς με τον πολίτη χωρίς να είναι. Οταν δεν κάνεις «επικοινωνία», τότε επικοινωνείς καλύτερα τον σεβασμό, το κυριότερο αγαθό που κάθε πολίτης περιμένει από την Προεδρία της Δημοκρατίας. Λείπει βέβαια αυτό τον καιρό το χιούμορ, που έκανε τον Πρόεδρο περισσότερο αγαπητό, αλλά οι φίλοι του ελπίζουν ότι το κλίμα στη δεξίωση της 24ης Ιουλίου θα ευνοήσει την επανεμφάνισή του.
