Δεν λέει να τελειώσει η ομφαλοσκόπηση για το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών του 2015. Μόνο οι γάτες του Προεδρικού Μεγάρου δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμη, και αυτό επειδή ο Παυλόπουλος, σε αντίθεση με τη Σακελλαροπούλου τις κρατούσε περιορισμένες στον κήπο.
Αυτά τα δέκα χρόνια δεν μας απασχόλησε το συμβούλιο, αφού το αποτέλεσμα ήταν σαφές. Οι πολιτικοί αρχηγοί στήριξαν τον Τσίπρα για να αποφύγει να γραφτεί το όνομά του στην Ιστορία με χρυσά γράμματα. Φανταστείτε να είχαν τσακωθεί, πόση ατελέσφορη κουβέντα θα γινόταν για δεκαετίες για τα σου ‘πα – μου ‘πες.
Ενώ λοιπόν ομονόησαν, τώρα διαφωνούν για το πλαίσιο της τότε συμφωνίας τους. Κάτι που δείχνει ότι στην πατρίδα μας ακόμη και μια αναλαμπή συναίνεσης θα «διορθωθεί» αναδρομικά (όπως μάλλον διορθώθηκαν και τα σκόρπια Πρακτικά…) για να ταιριάζει με τη διαχρονικότητα της ασυνεννοησίας.
Υπάρχει όμως και μια θετική επέτειος, που πέρασε απαρατήρητη. Πρόκειται για τα 25 χρόνια από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Φέιρα της Πορτογαλίας, στις 19 και 20 Ιουνίου 2000, οπότε η Ελλάδα έγινε δεκτή στην ΟΝΕ. Στη δεξίωση που παρέθεσε η πορτογαλική προεδρία άνοιξαν ένα Πόρτο του ’81 για να συμβολίσουν το έτος ένταξης της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ. Ο Κώστας Σημίτης και ο Γιάννος Παπαντωνίου σήκωσαν τα ποτήρια.
Πολλοί μίλησαν για το τι θα είχε συμβεί εάν βγαίναμε από το ευρώ το 2015, αλλά λίγοι έχουν σκεφτεί πού θα βρισκόμασταν σήμερα εάν δεν είχαμε μπει ποτέ.
Πολλοί μίλησαν για το τι θα είχε συμβεί εάν βγαίναμε από το ευρώ το 2015, αλλά λίγοι έχουν σκεφτεί πού θα βρισκόμασταν σήμερα εάν δεν είχαμε μπει ποτέ. Η σύντομη απάντηση είναι ότι με το ευρώ γλιτώσαμε μια πτώχευση. Η Ελλάδα έζησε έξι πτωχεύσεις από το 1821. Η έβδομη μπορεί να είχε γίνει πολύ νωρίτερα λόγω των κάθε λογής ελλειμμάτων. Αλλά όταν τελικά ήρθε (2010), ήταν μια «μη πτώχευση».
Σκληρή λιτότητα ναι, αλλά η συμμετοχή στην Ευρωζώνη έφερε τα πακέτα στήριξης, χωρίς τα οποία θα είχαμε στάση πληρωμών, «κούρεμα» καταθέσεων και φαύλους κύκλους ανάμεσα στο τύπωμα δραχμών και στις υποτιμήσεις για να τιθασευτεί ο πληθωρισμός. Με άλλα λόγια, χωρίς το ευρώ θα ήμασταν τώρα πανί με πανί.
Ο Παπαντωνίου, μάλλον για να μαρκάρει αυτά τα 25 χρόνια και παρά τις δικαστικές δοκιμασίες και τις περιπέτειες της υγείας του, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Ελλάδα 2035». Ξεκινάει το 1994-95 και φτάνει έως το 2035, υποστηρίζοντας ότι το στοίχημα των μεταρρυθμίσεων είναι διαρκές. Σωστά, αλλά ας μεταρρυθμίσουν οι πολιτικοί πρώτα το χούι των συγκρούσεων για το παρελθόν και μετά ίσως βρουν λίγο χρόνο για να μεταρρυθμίσουν και το μέλλον.
