Απίστευτο κι όμως αληθινό. Στην παράγραφο 7 του άρθρου 16 του νέου ΚΟΚ αναφέρεται ότι «οι οδηγοί οχημάτων οφείλουν να συμπεριφέρονται με ευγένεια στους πεζούς και στους άλλους οδηγούς». Αλλιώς κινδυνεύουν με διάφορα πρόστιμα και ποινές. Oταν το διάβασα δεν πίστευα στα μάτια μου. Πώς είναι δυνατόν να προβλέπεται κάτι τόσο κοινό και τόσο προφανές; Πώς είναι δυνατόν κάποιος να σκέφτηκε ότι ενδέχεται Eλληνας οδηγός να μη συμπεριφέρεται με την έμφυτη ευγένεια που μας διακρίνει όλους; Στην αρχή προσβλήθηκα. Μετά όμως σκέφτηκα ότι ένας νόμος πρέπει να τα προβλέπει όλα, ακόμη και το σπάνιο ή το τυχαίο. Διότι μόνον τυχαία μπορεί να είναι η απρέπεια στον δημόσιο χώρο. Εννοώ τις σπάνιες αυτές περιπτώσεις που κάποιος συμπολίτης σου εκφράζει την επιθυμία του να κάνει έρωτα σε σένα ή στη μάνα σου επειδή τον εμπόδισες να περάσει με κόκκινο. Από την άλλη, σκέφτηκα ότι το άρθρο αυτό του νέου ΚΟΚ, αν ο μη γένοιτο χρειαστεί να εφαρμοστεί, σου δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσεις τη διαπραγμάτευση του αστυνομικού με τον παραβάτη, την ανταλλαγή των απόψεών τους για την ευπρέπεια και τους καλούς τρόπους. Ας πούμε, η κατάργηση της προτεραιότητας του πεζού στη διάβαση υπάγεται σ’ αυτό το άρθρο; Θα μου πείτε, εξαρτάται αν συνοδεύεται από το κατάλληλο βρισίδι. Επίσης, θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε πώς αντιλαμβάνονται οι αστυνομικοί την ευγένεια και πώς καταλογίζουν την αγένεια στους παραβάτες. Εξίσου ενδιαφέρον, θα μου πείτε, έχει και η αντίληψη των διαβάσεων πεζών. Αυτές που υπονοούνται από κάτι μισοσβησμένες άσπρες γραμμές τις οποίες μόνον οι όντως ευγενείς οδηγοί μπορούν να διακρίνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις αναγνωρίζουν κιόλας.
Λεπτομέρειες, θα μου πείτε. Oμως, αν συγκεντρώσουμε πολλές τέτοιες λεπτομέρειες, τις προσθέσουμε και τις συνδυάσουμε όλες μαζί, τότε θα δούμε πραγματικά τη ζωή μας να βελτιώνεται. Αν και δεν χρειάζονται πολλά να γίνουν. Η έμφυτη ευγένειά μας σε συνδυασμό με τον σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον και τον ήπιο χαρακτήρα μας νομίζω πως θα διευκολύνουν την εφαρμογή του νέου ΚΟΚ. Δεν ξέρω πότε θα εξομαλυνθεί η καθημερινότητά της, πάντα αποφεύγοντας τον κίνδυνο να γίνει ανιαρή, όμως εγώ ήδη έχω αρχίσει να αισθάνομαι κάποια αλλαγή στην ατμόσφαιρα. Τα μηχανάκια εξακολουθούν να καβαλάνε πεζοδρόμια, όμως δεν σε βρίζουν πάντα. Φαντασθείτε τι έχει να γίνει αν εφαρμοσθεί και ο νόμος περί ευγενούς συμπεριφοράς. Θα μου πείτε, αυτήν την έχουμε μέσα μας και επειδή, εκτός των άλλων, είμαστε και σεμνοί, δεν χρειάζεται να την επιδεικνύουμε κιόλας.
