Δεν είναι οι διάλογοι για τον ΟΠΕΚΕΠΕ που «σοκάρουν» – όπως λέγεται. Κατά καιρούς έρχονται στην επιφάνεια υπόγειες διαδρομές (βλέπε συναλλαγές/πελατειακές σχέσεις), που αποτελούν «πυλώνες» στη λειτουργία του κράτους. Oταν είναι αθέατοι, όλα καλά. Μόλις γίνει η στραβή και εμφανιστούν, όλοι μένουν ενεοί.
Τι δεν γνώριζε το πολιτικό προσωπικό; Το «δαιδαλώδες δίκτυο πιέσεων και ρουσφετιών προκειμένου να λάβουν ενισχύσεις φίλοι και γνωστοί, και ταυτόχρονα να αποφευχθούν τυχόν έλεγχοι»; («Κ», 3/7). Τους εκβιασμούς, τις ψευδείς δηλώσεις, τις πλαστογραφήσεις; Τα «μίλησα με το “παιδί” και θα φτιάξει όλα τα χαρτιά, να είναι έτοιμος για τον έλεγχο» ή το διαχρονικό ρεφρέν «το παιδί είναι δικό μας»;
Η Κρήτη εμφανίζεται στην έρευνα να συγκεντρώνει τις περισσότερες επιδοτήσεις. Μα, χρόνια τώρα, έβλεπαν από τη μια μέρα στην άλλη να αλλάζουν τα οικονομικά δεδομένα αγροτών/κτηνοτρόφων και να επιδεικνύονται στους δρόμους με ακριβά μοντέλα αυτοκινήτων. Ηξεραν. Και στην Κρήτη, και στην Αθήνα, και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Oπως αναφέρουν στελέχη του αγροτικού χώρου, «όποιος ασχολείται με τα αγροτικά, ακόμη και λίγο, είχε εικόνα για την κακή λειτουργία του ΟΠΕΚΕΠΕ που έφερνε μεγάλα πρόστιμα» («Κ», 3/7).
Τώρα, λοιπόν, μαζί με τον «λογαριασμό» και τα χρέη προς την Ε.Ε., εκατοντάδων εκατομμυρίων, ξεσπούν και οι εμφύλιοι. Η κατάσταση στην Κρήτη, λέει, δεν είναι καλή. Υπάρχει «νευρικότητα» στο νησί, η ομερτά της αλληλοκάλυψης, διά της σιωπής –ενίοτε με το αζημίωτο– ετοιμάζεται να δώσει τη θέση της σε βεντέτες όσο η έρευνα προχωράει. Και, επιπλέον, η μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά στην Ιεράπετρα έφερε και τις γνωστές διαδικτυακές κατάρες. «Να καείτε», ως η «τιμωρία» που σας αναλογεί.
Αραγε, το πολιτικό προσωπικό, στην προσήλωσή του να αλλάζει χρώματα στον εκλογικό χάρτη της Μεγαλονήσου (από πράσινο, με κόκκινες πινελιές, σε μπλε και τούμπαλιν), αντιλαμβάνεται το κόστος των τυφλών παροχών, των πάσης φύσεως κανακεμάτων; Την κοινωνική ασθένεια που υποθάλπει; Τα «Ζωνιανά» που αναπαράγει;
Ο πανδαμάτωρ χρόνος θα φροντίσει να δώσει τη λύση. Η λήθη, όμως, είναι πράγματι λύση; Αυτή η «συναλλαγή» με τον χρόνο έχει κακά ξεμπερδέματα.
Η «επιστροφή των κλεμμένων», που διατυμπανίζει το κυβερνητικό επιτελείο, θα αποδειχθεί επικοινωνιακό τρικ, προς κατευνασμό – αλήθεια, πώς θα επιστραφούν τα χρήματα των μεσαζόντων; Τα χειρότερα είναι, διαρκώς, καθ’ οδόν.
