Η υπόθεση του πολυπλόκαμου κυκλώματος εντός κι εκτός ΟΠΕΚΕΠΕ θα ξεδιαλύνει. Το κουβάρι των αθέμιτων συναλλαγών που απέβαλε όσους πάσχιζαν να το φανερώσουν ξεσκεπάστηκε, θα ξετυλιχθεί, και το βάρος των σπασμένων θα κατανεμηθεί… δημοκρατικά, συμπαρασύροντας ίσως ορμητικότερα τους νόμιμους αγροτοκτηνοτρόφους που ορθοποδούν με τις επιδοτήσεις. Το ζήτημα είναι πώς οι κρατικές λειτουργίες θα πάψουν να είναι τόσο ευάλωτες στη διαφθορά, πώς θα κλείσουν οι δρόμοι προς την αυθαιρεσία, πώς θα αποφευχθεί η δημιουργία ενός άλλου «αποστήματος».
Διότι, παρά τις κατά καιρούς θεσμικές θωρακίσεις και τον σημερινό ψηφιακό υπερεπόπτη, εξακολουθούν να στήνονται παραμάγαζα κάτω από τη μύτη των ιθυνόντων. Παρά τις αποκαλύψεις νησίδων ντροπιαστικής οπισθοδρόμησης σε εποχές βεβαιωμένης προόδου, το σοκ δεν εξυγιαίνει· αθόρυβα αποκαθίστανται οι παραδοσιακές παρασκηνιακές ισορροπίες.
Από την άλλη, στους απαιτητικούς, ραγδαία μεταλλασσόμενους καιρούς μας, ούτε ως απολυμαντικό των οικείων κριμάτων λειτουργεί πια η διαχρονικότητα των αξερίζωτων νοσηρών συνηθειών, των εδραιωμένων από συστάσεως ελληνικού κράτους. Δεν ανακουφίζει η παρουσία και άλλων κρατών-μελών στα μαύρα ευρωκατάστιχα. Δεν αθωώνει το κοινό στίγμα. Οι παλαιοκομματικές πρακτικές εξυφαίνουν δεσμά, πτώσεις, όχι τα φτερά της πολυαναμενόμενης πτήσης.
Αναδυθήκαμε από τις κρίσεις κουβαλώντας κατάλοιπα του κομματισμού ως μέσο για τη στερέωση της εξουσίας. Και τώρα; Μετά τον ΟΠΕΚΕΠΕ τι; Είναι προφανείς οι τρόποι να κοπούν οι ρίζες του κακού, μία μία. Στη θεωρία: αν δεν ανοίξεις μαγαζί δεν υπάρχει πελατεία, αν δεν ταΐσεις την υπεραιωνόβια φάμπρικα παράνομων αμοιβαίων εκδουλεύσεων δεν θα προκύψουν καταχρήσεις. Στην πράξη, έως τώρα η βούληση ήταν άβολη και ασύμφορη και λίγη, και στέρεη η βεβαιότη-τα της κοντής μνήμης.
Και όμως. Αν όλοι, υψηλά ιστάμενοι, δημόσιοι λειτουργοί, μεσάζοντες, ψηφοφόροι, δικαιούχοι επιδοτήσεων και μη, εργαζόμασταν για να υπάρξει ελάχιστα περισσότερη διαφάνεια, λίγο λιγότερη ιδιοτέλεια, λίγο περισσότερη νομιμοφροσύνη, θα συντελούνταν οφθαλμοφανής αλλαγή. Το πρώτο μικρό βήμα έξω από τη γραμμή του αδιάκοπου κυκλικού ξαναρχινίσματος και της συνεχούς επιστροφής στην έκνομη βολή. Και η εικόνα της νέας πραγματικότητας ίσως λειτουργούσε ως ξυπνητήρι. Ανάμεσα στις σκιές του παρελθόντος και στο ακατοίκητο μέλλον, το παρόν είναι η ευκαιρία. Για υπέρβαση. Αμεσα επώδυνη, όμως στη συνέχεια επωφελής.
