Πέρα από τον τρόπο με τον οποίο υποδέχθηκαν τον Ντόναλντ Τραμπ στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας και πολλοί από τους ηγέτες, οι συναντήσεις που επέλεξε να έχει ο Αμερικανός πρόεδρος εξέπεμψαν κάποια σαφή μηνύματα.
Ενα εξ αυτών αφορά άμεσα την Ελλάδα. Στο περιθώριο της συνόδου ο Αμερικανός πρόεδρος συναντήθηκε με τον Τούρκο ομόλογό του με τον οποίο συζήτησαν ένα ευρύτατο φάσμα ζητημάτων που απασχολούν τις ΗΠΑ και την Τουρκία, τόσο σε διμερές όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
Αντιθέτως, η επαφή με την Ελλάδα έγινε σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, ανάμεσα στον Μάρκο Ρούμπιο και τον Γιώργο Γεραπετρίτη. Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Η εξέλιξη δεν εκπλήσσει, αντιθέτως επιβεβαιώνει τα δεδομένα που καταγράφονται τους τελευταίους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Τραμπ.
Ο Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί να εμφανιστεί –με σχετική επιτυχία– ως «παίκτης» με ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, από τη Συρία και τη Λιβύη μέχρι τα Βαλκάνια, και ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου δείχνει πρόθυμος να του αναγνωρίσει αυτόν τον ρόλο.
Από την πλευρά της, η Ελλάδα αποτιμάται μεν και από τη σημερινή αμερικανική κυβέρνηση –όπως συνέβαινε και με την προηγούμενη– ως αξιόπιστος παράγοντας σταθερότητας, αλλά η «διαφορετική» αξιολόγηση σε σχέση με την Τουρκία είναι εμφανής.
Φυσικά, όπως έχει επανειλημμένως επισημανθεί, το παζλ είναι σύνθετο. Η Ελλάδα είναι στις πρώτες χώρες σε ό,τι αφορά τις αμυντικές δαπάνες και υπό αυτό το πρίσμα ικανοποιεί τον στόχο που επιμόνως προτάσσει ο Αμερικανός πρόεδρος. Επίσης, τη δική τους προστιθέμενη αξία έχουν για τη χώρα μας η στρατηγική συνεργασία της με το Ισραήλ και ο σταθεροποιητικός ρόλος που διαδραματίζει τόσο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο και αυτό αφορά και τον ενεργειακό τομέα στον οποίο εμπλέκονται μεγάλα αμερικανικά συμφέροντα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ωστόσο ότι το σκηνικό δεν είναι αυτό που ήταν μέχρι πρόσφατα. Οι ισορροπίες στον στρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ για την περιοχή σίγουρα δεν έχουν βελτιωθεί υπέρ της Ελλάδας.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα κατά πόσον η εξέλιξη αυτή θα περιορισθεί στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία ή θα αποκτήσει μακροπρόθεσμα χαρακτηριστικά. Η πορεία των πραγμάτων επιβάλλει τον ανάλογο σχεδιασμό ο οποίος, με δεδομένα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τους υφιστάμενους συσχετισμούς, αλλά και τις προσωπικές συμπεριφορές, ίσως δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει και διμερή συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο. Η σχετική επιδίωξη, που κατά το παρελθόν ήταν κατανοητή και επιβεβλημένη, ίσως σε αυτή τη χρονική στιγμή να μην υπηρετήσει τον εθνικό στόχο.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα συνεχίσει να προβάλλει τον ρόλο της ως αξιόπιστου συμμάχου σε μια γεωγραφική περιοχή όπου διακυβεύονται αμερικανικά συμφέροντα και να αναδεικνύει τη γεωπολιτική υπεραξία της.
