Μου έκανε εντύπωση η σιωπή πολλών φωνακλάδων στελεχών της αντιπολίτευσης για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Συνήθως διακρίνονταν για δηλώσεις γεμάτες οργή εναντίον της κυβέρνησης, με γλώσσα μάλλον αγοραία. Τώρα υπέθετα ότι πρώτοι αυτοί θα σήκωναν το λάβαρο της κάθαρσης, ζητώντας την παραίτηση του πρωθυπουργού. Ομως, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Τι συμβαίνει; Μήπως άλλαξαν συμπεριφορά; Μήπως αίφνης έγιναν μετριοπαθείς και συναινετικοί; Τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Απλώς, όταν κυβερνούσαν συμμετείχαν κι αυτοί στο παιχνίδι των παράνομων αγροτικών επιδοτήσεων. Γνωρίζουν πως αυτές οι διευθετήσεις αποτελούν μέρος του πολιτικού παιχνιδιού. Συνεπώς, σήμερα τι να πουν; Και ποιος ξέρει; Μπορεί κάπου, κάποιος να προφέρει και το δικό τους όνομα για την περίοδο της παντοδυναμίας τους. Σε αποκαλύψεις που ακόμη τρέχουν, επιβάλλεται να είσαι προσεκτικός αν κάποτε στο παρελθόν κάτι είχες κάνει κι εσύ. Σε αυτές τις περιπτώσεις η σιωπή είναι χρυσός.
Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, με την κυβερνητική τους πείρα, αντιλαμβάνονται ότι απλώς «έκατσε η στραβή στη βάρδια» αυτής της κυβέρνησης. Θα μπορούσε κάλλιστα να σκάσει στη δική τους κυβερνητική βάρδια. Στο κάτω κάτω, με αυτές τις πρακτικές δεν ζημίωσαν κανέναν αγρότη. Απλώς δεν χάθηκαν ευρωπαϊκά κονδύλια… Οτι κάποιοι αγρότες, φίλα προσκείμενοι προς το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, πλούτισαν ενώ δεν θα έπρεπε, αυτό δεν έγινε εις βάρος άλλων αγροτών. Ετσι, έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Αυτό που οι περισσότεροι εξ ημών το αποκαλούμε χρόνια παθογένεια, στρεβλό παράδειγμα, το πολιτικό μας σύστημα το έχει ενσωματώσει στην τρέχουσα πρακτική του. Εχει αναγάγει την παθογένεια σε κανονικότητα και αυτή η κατάσταση διαπερνά οριζοντίως το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Ο ορισμός του κοινωνικού μιθριδατισμού.
Σε αποκαλύψεις που ακόμη τρέχουν, επιβάλλεται να είσαι προσεκτικός αν κάποτε στο παρελθόν κάτι είχες κάνει κι εσύ. Σε αυτές τις περιπτώσεις η σιωπή είναι χρυσός…
Συνεπώς, αυτή η σιωπή προβεβλημένων φωνακλάδων της αντιπολίτευσης έχει βαθύτερες ρίζες. Δεν είναι μόνον πως κι αυτοί κάποτε, την εποχή της παντοδυναμίας τους, ενεπλάκησαν στις παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις. Είναι κυρίως το γεγονός ότι δεν θέλουν να σταθούν πολιτικά απέναντι σε ψηφοφόρους τους που πλούτισαν για… το καλό της πατρίδας. Για να μη χαθούν ευρωπαϊκά κονδύλια. Εννοείται ότι κάποιοι εισαγγελείς της Ευρωπαϊκής Ενωσης προσεγγίζουν με άλλον τρόπο όλη αυτή την κατάσταση, διαπιστώνοντας πράξεις ενδεχομένως ποινικά κολάσιμες. Και κάπως έτσι αρχίζουν τα προβλήματα.
Το κρίσιμο ζήτημα για την παρούσα κυβέρνηση είναι ότι υπερέβη τα όρια και προκάλεσε. Οπως φέρεται ειπών στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο αείμνηστος Ανδρέας, «εντάξει, είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!». Το παν σε αυτή τη ζωή είναι το μέτρο. Ακόμη και στην παρανομία. Αν δεν προκαλείς, δεν σε πιάνει κανένα ραντάρ. Αλλά αυτό απαιτεί μαεστρία, διότι πολύ δύσκολα ο κατέχων την εξουσία αυτοπεριορίζεται. Ομως, μαεστρία απαιτεί και η σιωπή ενώ ο κόσμος καίγεται. Και οι άλλοτε φωνασκούντες αποδεικνύεται πως τη διαθέτουν.
