Στην Ελλάδα όπου μεγάλωσα, δεκαετία του ’80 και του ’90, το όνομα του Τζακ Κεβορκιάν ήταν λιγότερο γνωστό από το παρατσούκλι που του έδωσαν πρώτα οι συνάδελφοί του γιατροί και ύστερα ο Τύπος: «Δόκτωρ Θάνατος».
Μου είχε κάνει εντύπωση το οστεώδες πρόσωπο, το «εξωτικό» επώνυμο – ξέρω τώρα πως ήταν αρμενικής καταγωγής, σαν τις Καρντάσιαν, αλλά τότε εκείνες ήταν βρέφη. Η τρομακτική άποψη του Κεβορκιάν ότι πρέπει να αποφασίζουμε τους όρους του θανάτου μας και η αμφιλεγόμενη προσωπικότητά του, τον έστειλαν στη φυλακή, του στέρησαν την ιατρική άδεια και τροφοδότησαν την άγουρη, ακόμη, κοινωνική συνείδηση με ερωτήματα που δεν μπορούσε να χωνέψει. Ο θάνατος ήταν ακόμη υπόθεση ιδιωτική και αθόρυβη. Οι πενθούντες κρατούσαν σκεπασμένους τους καθρέφτες και τα έπιπλα, κλειστά τα παντζούρια και τα ρούχα κατάμαυρα.
Την προηγούμενη Τετάρτη αναρτήθηκε στο TikTok το βίντεο του Τάνερ Μάρτιν από το Σολτ Λέικ Σίτι, που επιβεβαίωσε τον θάνατό του σε ηλικία 30 ετών. Την πολύ συγκινητική ανάρτηση έκανε η σύζυγός του, Σάι. Ο Μάρτιν μοιράστηκε ανοιχτά την ιστορία της μάχης του με τον καρκίνο του παχέος εντέρου μετά τη διάγνωσή του πριν από πέντε χρόνια. Μέσω των σόσιαλ μίντια αυτή η ιστορία συνέδεσε εκατομμύρια ανθρώπους, «μετατρέποντάς» τον σε ινφλουένσερ.
Ο Μάρτιν έζησε για να δει τη γέννηση της κόρης του, αλλά πέθανε λιγότερο από έξι εβδομάδες μετά. Στο βίντεο ευχήθηκε οι ακόλουθοί του να συνεχίσουν να υποστηρίζουν την οικογένειά του μέσω μιας σελίδας GoFundMe. Πολύ σύντομα το βίντεο είχε περισσότερες από οκτώ εκατομμύρια προβολές.
Σχεδόν παράλληλα με τα παραπάνω, το περιοδικό των New York Times κυκλοφόρησε αφιερώνοντας το εξώφυλλό του, το cover story του, στη δημόσια καταγραφή μιας αυτοκτονίας. Το σχετικό άρθρο περιγράφει την πορεία μιας γυναίκας με πολλαπλές ασθένειες και χρόνιους πόνους, μέρα τη μέρα έως τον εθελούσιο θάνατό της.
Ο Μάρτιν υποστήριζε ότι η συνεχής επικοινωνία με το κοινό του Διαδικτύου έδωσε «χώρο» στη σύζυγό του να πενθήσει τον πρόωρο θάνατό του. Δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι λάθος όταν ένας άνθρωπος υποφέρει. Αναρωτιέμαι μόνον αν αυτή η προσπάθεια να ενορχηστρωθεί το τέλος της ζωής, μας κάνει να νιώθουμε λίγο σαν φύλακες άγγελοι του εαυτού μας, ελπίζοντας σε έναν πιο ελεήμονα θάνατο από αυτόν που φέρνει ο «Θεριστής» όλων.
