Προχθές έγραφα για την εισβολή φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο της λεωφόρου Αλεξάνδρας γιατί θεωρούσαν πως ο ημιτελικός κυπέλλου μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού ήταν στημένος. Ηταν Τετάρτη 17 Ιουνίου 1964 και το σύνθημα που φώναζαν οι εξαγριωμένοι οπαδοί ήταν «θα το κάνουμε Περού». Τι είχε συμβεί στο Περού; Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 24 Μαΐου, στη μακρινή Λίμα, διεξήχθη η κρίσιμη αναμέτρηση μεταξύ των εθνικών ομάδων του Περού και της Αργεντινής για τα προκριματικά των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο. Η Αργεντινή προηγείτο με 1-0, όταν δύο λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα ο διαιτητής ακύρωσε γκολ των γηπεδούχων. Το πλήθος μπήκε στον αγωνιστικό χώρο για να επιτεθεί στον διαιτητή, επενέβη η αστυνομία, επικράτησε πανικός, αλλά οι πόρτες του σταδίου παρέμειναν κλειστές. Πάνω από 300 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από ασφυξία, ποδοπατημένοι μέχρι θανάτου. Τα επεισόδια γενικεύτηκαν στους δρόμους της Λίμα με καταστροφές αυτοκινήτων, πυρπολήσεις κτιρίων, λεηλασίες κ.λπ. Ηταν και παραμένει μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Στη Λατινική Αμερική το ποδόσφαιρο συγκροτεί την ταυτότητα εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών.
Μια και μιλάμε για τη δυσάρεστη όψη αυτού του λαοφιλούς αθλήματος, ας πάμε λίγα χρόνια μετά, στο 1969, τότε που ξέσπασε ο λεγόμενος «πόλεμος του ποδοσφαίρου». Η Ονδούρα και το Σαλβαδόρ είχαν διαφορές που αφορούσαν τις μεταναστευτικές ροές από το Σαλβαδόρ προς την Ονδούρα. Το ήδη τεταμένο κλίμα οξύνθηκε κι άλλο όταν, μετά τρεις ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 1970, το Σαλβαδόρ κέρδισε στην παράταση με 3-2 στο καθοριστικό τρίτο παιχνίδι που πραγματοποιήθηκε, στις 26 Ιουνίου 1969, στο ουδέτερο γήπεδο της Πόλης του Μεξικού. Τα παιχνίδια που προηγήθηκαν στις έδρες των δύο ομάδων σημαδεύτηκαν από βίαια επεισόδια. Την ημέρα της μεγάλης νίκης του το Σαλβαδόρ επιτέθηκε στην Ονδούρα, οι εχθροπραξίες διήρκεσαν τέσσερις μέρες και τελικά με την επέμβαση του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών επιτεύχθηκε η εκεχειρία.
Στη Λατινική Αμερική το ποδόσφαιρο συγκροτεί την ταυτότητα εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών. Αρκεί να υπενθυμίσω τις αυτοκτονίες Βραζιλιάνων φιλάθλων όταν η εθνική ομάδα τους, μέσα στο νεόδμητο Μαρακανά, μπροστά σε 174.000 θεατές, ηττήθηκε στον τελικό του Μουντιάλ 1950 από την Ουρουγουάη.
