Είναι μια λογική ερώτηση για τη Μέση Ανατολή που απασχολεί κάθε νουνεχή πολίτη. Το θέμα είναι ποιος πρέπει να έχει το σχέδιο. Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ ή μήπως το Ιράν; Διότι, ως γνωστόν, η αφετηρία των γεγονότων βρίσκεται στη βούληση των αγιατολάδων να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα ώστε να εξαφανίσουν το «σιωνιστικό» κράτος μέχρι το 2040, όπως οι ίδιοι διακηρύσσουν.
Συνεπώς η σωστή ερώτηση είναι: Εχουν οι αγιατολάδες σχέδιο για την επόμενη μέρα; Και αναλόγως του περιεχομένου του σχεδίου τους θα καθορίσουν τη στάση τους και το Ισραήλ και οι ΗΠΑ. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως το Ισραήλ ουδέποτε απείλησε με αφανισμό το θεοκρατικό Ιράν. Αντιθέτως, το Ιράν ενθάρρυνε τη δημιουργία της Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, τους στρατιωτικούς του βραχίονες, για να προκαλούν προβλήματα πάσης φύσεως στο Ισραήλ.
Αρα το ποια θα είναι η επόμενη μέρα στην περιοχή, θα το καθορίσει η ιρανική ηγεσία. Αν συνεχίσει την πολυδάπανη προσπάθειά της να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, ύστερα από λίγο καιρό θα ξαναγίνουμε στο ίδιο έργο θεατές.
Το Ισραήλ έχει αποδείξει πλειστάκις ότι δεν ορρωδεί μπροστά σε τίποτα εάν κρίνει πως απειλείται η ύπαρξή του και καλά κάνει. Από την άλλη πλευρά οι αγιατολάδες πήραν το μήνυμά τους. Στο χέρι τους είναι η συνέχεια.
Το Ιράν, μια χώρα με 90 εκατομμύρια κατοίκους και με απίστευτο ορυκτό πλούτο, έχει ΑΕΠ μόλις 400 δισεκατομμύρια. Θα μου πείτε πως βρίσκεται υπό καθεστώς κυρώσεων διαρκώς. Σωστά, αλλά το Ιράν τις προκάλεσε.
Το Ιράν έχει μία και μοναδική επιλογή, αν θέλει να προοδεύσει. Να παραιτηθεί από το στρατιωτικό πυρηνικό του πρόγραμμα και να ενταχθεί στο διεθνές οικονομικό σύστημα. Ο άλλος δρόμος είναι αυτός της απώλειας.
Αντί να δαπανήσει τα πολλά δισεκατομμύρια δολάρια στην ανάπτυξη της οικονομίας του, προτίμησε να τα ρίξει στο πρόγραμμα για την απόκτηση πυρηνικών όπλων, κάτι που έφερε και τις κυρώσεις. Διπλή η ζημία.
Κάτι ανάλογο είχε κάνει και η Χαμάς στη Γάζα. Αντί να επενδύσει τα δισεκατομμύρια δολάρια της διεθνούς βοήθειας στη βελτίωση της ζωής των κατοίκων της, έσκαψε εκατοντάδες χιλιόμετρα τούνελ και συντηρούσε ένα στρατό 30.000 τρομοκρατών. Η λογική της εξόντωσης του αντιπάλου οδήγησε Ιράν και Χαμάς στην τραγική θέση που βρίσκονται σήμερα.
Το Ιράν έχει μία και μοναδική επιλογή, αν θέλει να προοδεύσει. Να παραιτηθεί από το στρατιωτικό πυρηνικό του πρόγραμμα και να ενταχθεί στο διεθνές οικονομικό σύστημα.
Ο άλλος δρόμος, ο δρόμος της προετοιμασίας για την επόμενη σύγκρουση, είναι αυτός της απώλειας. Χωρίς τους συμμάχους του, τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ και με μια Ρωσία ευρισκόμενη σε προφανή αδυναμία να βοηθήσει, το καθεστώς για να διασωθεί ένα δρόμο έχει μπροστά του, με δεδομένο τον συσχετισμό των δυνάμεων: την ειρηνική συνύπαρξη με το Ισραήλ. Οπως ακριβώς έκαναν η Ιορδανία και η Αίγυπτος πριν από πολλά χρόνια.
Σήμερα όσοι αναρωτιούνται αν υπάρχει σχέδιο για την περιοχή, να θέσουν αυτό το ερώτημα στην ηγεσία του Ιράν.
