Η ακτιβιστική ομάδα «No Space For Bezos» (Δεν υπάρχει χώρος Για Τον Μπέζος) διαμαρτύρεται σε κομβικά σημεία της Βενετίας. Η βασική τους επιδίωξη είναι το κέντρο της πόλης να μην αλωθεί από τους προσκεκλημένους στον γάμο του τεχνο-ολιγάρχη. Ένα πανό γράφει «εάν έχεις αρκετά για να νοικιάσεις ολόκληρη την Βενετία, σίγουρα θα μπορούσες να πληρώνεις περισσότερους φόρους». Οι στοχεύσεις όσων διαμαρτύρονται αφορούν μία γκάμα θεμάτων.
Αρχικά, ο υπερτουρισμός. Η Ιταλία έχει τεράστιο πρόβλημα υπερτουρισμού. Ο βαθμός της άλωσης από τους επισκέπτες είναι τέτοιος που μέρος της λάμψης της χώρας έχει χαθεί οριστικά, ενώ πόλεις όπως η Φλωρεντία είναι απλησίαστες από άποψη ενοικίων. Οι νέοι Ιταλοί που δεν θέλουν να απασχοληθούν στον τουρισμό, συχνά εγκαταλείπουν τη χώρα προκειμένου να μην εργαστούν στη γαστρονομία, την εστίαση ή τις ξενοδοχειακές μονάδες. Οπότε η κατάληψη του λιμανιού της πόλης από προνομιούχους Αμερικανούς, η απόβαση σεκιούριτι και προσωπικού στρατού, καθώς και ο συνωστισμός ιδιωτικών τζετ στο λιμάνι είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για διαμαρτυρία.
Ένα άλλο ζήτημα είναι το περιβάλλον. Η Ιταλία κινδυνεύει από τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές όπως κι εμείς, ενώ ήδη, λόγω θερμοκρασίας, δεν είναι ελκυστική αρκετούς μήνες τον χρόνο. Την κατανομή των αρνητικών συνεπειών της κλιματικής κρίσης διέπει η αρχή της ανισότητας. Είναι βέβαιο, τα οικονομικά είναι σαφή: οι φτωχότεροι πλήττονται από την καταστροφή του περιβάλλοντος δυσανάλογα. Πληρώνουν με την υγεία τους, την εξαφάνιση των περιοχών τους κλπ. Είναι, επίσης, βέβαιο ότι η συμβολή ενός ανθρώπου μέσων εισοδημάτων στην κλιματική κρίση δεν μπορεί να συγκριθεί με τις ευθύνες των υπερπλουσίων που κάνουν συχνή χρήση ιδιωτικών τζετ ή υπεργιότ.
Υπολογισμοί δείχνουν πως ο μέσος Βρετανός πολίτης, για παράδειγμα, θα χρειαζόταν μερικά χρόνια προκειμένου να μολύνει το περιβάλλον όσο κάποιος υπερπλούσιος Αμερικανός που επιλέγει να πετάξει Νέα Υόρκη-Λονδίνο με ιδιωτικό τζετ μετ’ επιστροφής. Πίσω από την λάμψη της σιλικόνης κατά την άφιξη των υψηλών προσκεκλημένων του γάμου, βρίσκεται η παταγώδης αποτυχία του φορολογικού συστήματος να κατανείμει βάρη και ευθύνες με στοιχειωδώς δίκαιο τρόπο. Ουσιαστικά οι τεχνοολιγάρχες της Αμερικής δεν πληρώνουν. Το οικονομικό σύστημα δεν δημιουργεί κάποιου είδους αντικίνητρα σ’ αυτές τις συμπεριφορές.
Οι συμμετέχοντες στις διαμαρτυρίες εξηγούν πως δεν τους αφορά ο γάμος καθ αυτός, ούτε οι εορτασμοί ενός ζευγαριού, αλλά ο επιδεικτικός πλούτος, η σπατάλη και η περιβαλλοντική καταστροφή. Ο πλούτος του Τζεφ Μπέζος κινείται μεταξύ 220 με 263,8 δισεκατομμύρια δολάρια περίπου. Ο μέσος μισθός στην Ιταλία κινείται γύρω στις 2.700 ευρώ τον μήνα. Η στεγαστική κρίση θερίζει, όπως και εδώ.
Η Ιταλία, όπως και η Ελλάδα, έχει υψηλό ποσοστό ανθρώπων που εργάζονται μεν, αλλά τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα (“working poor”). Δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, αλλά είναι προσωρινές (Italy Seeks Way Out Of Low Wage Economy Trap, Reuters). Το μοντέλο μιας οικονομίας γύρω από τον τουρισμό και το φαγητό δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για μορφωμένους και ταλαντούχους νέους ανθρώπους. Παράλληλα, πόλεις όπως το Μιλάνο υποφέρουν από τον χαμηλής ποιότητας αέρα, ενώ για αρκετούς Ιταλούς του Νότου οι διακοπές στη Βενετία είναι όνειρο απατηλό.
Φυσικά, για όλ’ αυτά δεν φταίει ο Μπέζος, όμως υπονοούν με σαφήνεια ότι οι διαμαρτυρίες δεν σχετίζονται με τον γάμο, αλλά με κάτι άλλο πολύ μεγαλύτερο. Από την άλλη, οι δημοτικές αρχές δήλωσαν πως οι διαδηλωτές δεν μπορούν να συμπεριφέρονται λες και η πόλη τους ανήκει, εκπροσωπούν μία μικρή μειοψηφία. Ο Simone Venturini, δημοτικός σύμβουλος, είπε στο BBC πως «δεν θ’ αποφασίσουν (εννοεί: οι διαδηλωτές) ποιος θα παντρευτεί εδώ», ενώ προβάλλει το ρηχό επιχείρημα ότι οι εορτασμοί θα συμβούν σε ιδιωτικούς χώρους.
Γιατί μάς ενδιαφέρει, τελικά, αυτός ο γάμος; Γιατί είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναρωτηθούμε σε ποιόν ανήκουν οι ιστορικές Ευρωπαϊκές πόλεις. Είναι άλλο ένα επεισόδιο σε μία σάγκα που ξεκινάει από τα πανάκριβα διαμερίσματα της Λισαβόνας, όπου ακούς αμερικάνικα αγγλικά πια, για να καταλήξει στο κόστος ζωής της Αθήνας που δεν θυμίζει σε τίποτα τον παλιό της εαυτό.
