Διαβάζω σε σοβαρή εφημερίδα: «Η “δεύτερη πράξη” των πρώην». Ο υπότιτλος είναι χαρακτηριστικός: «Μεγάλη κινητικότητα επιδεικνύουν και οι τέσσερις πρώην πρωθυπουργοί που είχαν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας από το 2004 έως το 2019 – Το rebranding Τσίπρα, οι ετοιμασίες για κόμμα Σαμαρά και οι παρεμβάσεις Καραμανλή και Παπανδρέου».
Στην ίδια εφημερίδα πάλι: «Πού το πάει ο Προκόπης;» με υπότιτλο: «Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας αυξάνει τις παρεμβάσεις με στόχο την κυβέρνηση – “Θέλει να πάρει το αίμα του πίσω;” διερωτώνται όσοι τον γνωρίζουν».
Κοινός στόχος και των πέντε; Η κυβέρνηση και ειδικά ο Μητσοτάκης. Γιατί; Μόνο αυτοί ξέρουν αλλά δεν μας λένε προς το παρόν. Ελάτε να αναλύσουμε την κατάσταση.
Ξεκινάμε με τον Προκόπη, λόγω προηγούμενου αξιώματος. Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Τα έχει με τον Μητσοτάκη γιατί δεν τον πρότεινε για δεύτερη θητεία. Μα αν περίμενε κάτι τέτοιο, τότε είναι εκτός πραγματικότητας, με μειωμένο πολιτικό αισθητήριο. Ο Μητσοτάκης δεν τον ψήφισε όταν προτάθηκε από τον Σύριζα το 2015. Μάλιστα ήταν ο μόνος από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. που τον καταψήφισε. Και ξέρετε, θέλει πραγματικά κότσια για να πας κόντρα στο ρεύμα. Πάντα είχα την απορία: Αν αυτή η πράξη του Μητσοτάκη εκτιμήθηκε από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. και τον ανέδειξαν αρχηγό της το 2016.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Προκόπης «θέλει να πάρει το αίμα του πίσω». Ποιο αίμα; Για τη θητεία τα είπαμε. Με τις παρεμβάσεις του όμως μας θυμίζει αυτά που θα ήθελε να ξεχάσουμε: Την ακινησία στο χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλλη. Τη μονιμοποίηση 300.000 συμβασιούχων. Και κυριότερα το κάψιμο της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων για μέρες ολόκληρες το 2008. Ομολογώ ότι με ξεπερνάει η στάση του. Εγινε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, τι θέλει τώρα και ανακατεύεται με την πολιτική;
Πάμε τώρα στα τέσσερα κουρασμένα παλληκάρια. Ας δούμε τα κοινά χαρακτηριστικά τους και μετά να τους δούμε έναν-έναν. Και οι τέσσερις εξελέγησαν αρχηγοί του κόμματός τους. Και οι τέσσερις διετέλεσαν πρωθυπουργοί της χώρας, άλλοι για λίγο και άλλοι για πολύ. Και οι τέσσερις ηττήθηκαν σε εκλογές. Οι τρεις μετά την ήττα παραιτήθηκαν. Ο τέταρτος έχασε έξι εκλογικές μάχες και μόνο τότε παραιτήθηκε. Τους καταψήφισε ο ελληνικός λαός και μόνοι τους παραιτήθηκαν. Γιατί να πιστεύουν ότι μπορούν να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο σήμερα; Ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν. Τι επιδιώκουν όλοι; Να κάνουν ζημιά στον Μητσοτάκη. Γιατί; Το μόνο κίνητρο που βλέπω είναι ο φθόνος. Δεν μπορούν να το χωνέψουν ότι αυτός που ειρωνικά αποκαλούσαν Κούλη, έχει στείλει όλη την αντιπολίτευση στο καναβάτσο και απολαμβάνει πρωτοφανή δημοσκοπική αποδοχή ύστερα από 6 χρόνια στην εξουσία.
Ελάτε τώρα να τους αναλύσουμε έναν-έναν, χρονολογικά, πηγαίνοντας προς τα πίσω.
– Αλέξης Τσίπρας
Είναι άνθρωπος που υποστήριζε το 2019, ότι «ο Μητσοτάκης δεν έχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να τον κερδίσει στις εκλογές». Εντάξει, είπαμε πριν από τις εκλογές δεν μπορείς να κάνεις ηττοπαθείς δηλώσεις, αλλά τέτοια αλαζονεία δεν περίμενε κανένας. Είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής οξυδέρκειας του ανδρός. Μετά την ήττα στις ευρωεκλογές το 2019, μας δήλωσαν ότι «Οι ψηφοφόροι δεν έχουν αντιληφθεί τι έκαναν – Δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν» (Φλαμπουράρης). Πάλι, αλαζονεία. Βλέπετε, παθαίνουν αλλά δεν μαθαίνουν.
Δεν μπορώ όμως να μη σχολιάσω μια πρόσφατη δήλωση που έκανε στο περίφημο ινστιτούτο του: «Ενας νέος πατριωτισμός απέναντι στην ολιγαρχία και την κλεπτοκρατία… ένας νέος πατριωτισμός στην Ελλάδα, που θα συναντηθεί όμως με αντίστοιχα κινήματα στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και στον κόσμο». Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ομιλία ανέφερε τη λέξη «πατριωτισμός» 8 (οκτώ) φορές. Αυτή η μανία με τον πατριωτισμό, μου θύμισε ένα καταπληκτικό απόφθεγμα που είπε κάποτε η Margaret Thatcher: «Being in power is like being a lady. If you have to say you are, you aren’t». «Το να είσαι στην εξουσία είναι σαν να είσαι Κυρία. Αν πρέπει να πεις ότι είσαι, δεν είσαι». Το ίδιο ισχύει και για τον πατριωτισμό. Αν χρειάζεται να το επαναλαμβάνεις 8 φορές, μάλλον δεν είσαι πατριώτης. Αυτός, λοιπόν, ο άχαστος που έχασε έξι εκλογικές αναμετρήσεις, φαίνεται ότι αναζητά μια δεύτερη ευκαιρία για να επανέλθει. Κακό του κεφαλιού του! Οσο για rebranding μόνο στις οδοντόκρεμες και σε άλλα καταναλωτικά προϊόντα το ξέρω.
– Αντωνάκης Σαμαράς
Το υποκοριστικό του ονόματός του καθιερώθηκε με τις παιδαριώδεις αντιδράσεις του να μην πάει πέρυσι στη ΔΕΘ και να μην πάει στη γιορτή της Ν.Δ. Αυτός ο μοιραίος άνθρωπος είχε τη μοναδική τύχη στη ζωή του να του δοθεί μια πραγματικά δεύτερη ευκαιρία, την απεμπόλησε και τώρα πάει για… τρίτη ευκαιρία. Εξηγούμαι. Το 1993 έριξε την κυβέρνηση που τον ανέδειξε, δημιούργησε την Πολιτική Ανοιξη και αφού περιπλανήθηκε για δέκα χρόνια στην πολιτική έρημο, τον έβαλε από το παράθυρο ο φίλος του ο Κωστάκης. Βρέθηκε αρχηγός της παράταξης που πρόδωσε και έγινε πρωθυπουργός της χώρας. Ούτε στο όνειρό του δεν μπορούσε να τα φανταστεί αυτά όταν περιπλανιόταν στην έρημο και όπως ομολόγησε ο ίδιος, «κοιτούσε το ταβάνι».
Και αυτός με τη σειρά του έχασε και παραιτήθηκε, αφού προηγουμένως δημιούργησε ένα αρνητικό ρεκόρ για τη Ν.Δ.: Μάιος 2012 – 18,85%. Από τότε υπονομεύει συνεχώς τον Μητσοτάκη μέχρι τη διαγραφή του. Τώρα αφήνει να εννοηθεί ότι θα κάνει νέο κόμμα για άλλη μια φορά. Είναι ολοφάνερο το τι θα επιδιώξει αν κάνει κόμμα. Να βγει πρώτος αποκλείεται. Το ξέρει και ο ίδιος και ας μην καταλαβαίνει πολλά από τα εκλογικά συστήματα. Αρα το μόνο που μπορεί να επιδιώκει, είναι να κόψει την αυτοδυναμία του Μητσοτάκη. Είναι θεμιτός στόχος αυτός; Οχι.
Εδώ θέλω να κάνω μια παρένθεση για να δείτε πώς συμπεριφέρονται οι πραγματικοί πατριώτες. Στις εκλογές του Ιουνίου 1989, ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε κατέβει σαν αρχηγός της ΔΗ.ΑΝΑ. Οταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν μπόρεσε να σχηματίσει κυβέρνηση, ο Γ.Γ. της ΔΗ.ΑΝΑ. Κώστας Κανελλόπουλος, μου έστειλε την ακόλουθη επιστολή: «εάν είναι δυνατόν, παρακαλούμε να μας γνωρίσετε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών, εάν το ποσοστό της ΔΗ.ΑΝΑ. εδίδετο υπέρ της Ν.Δ.». Ετσι αντιδρούν όσοι αγαπούν την παράταξή τους.
Και οι τέσσερις διετέλεσαν πρωθυπουργοί. Και οι τέσσερις ηττήθηκαν σε εκλογές. Οι τρεις μετά την ήττα παραιτήθηκαν. Ο τέταρτος έχασε έξι εκλογικές μάχες και μόνο τότε παραιτήθηκε.
Ο Αντωνάκης δεν είναι πατριώτης, αλλά καπηλεύεται τον πατριωτισμό για ίδιον όφελος!
– Γιώργος Παπανδρέου
Ο ΓΑΠ θα μπορούσε να είναι το παράδειγμα προς αποφυγήν για όλους τους άλλους. Τα δοκίμασε όλα και απέτυχε σε όλα. Εγινε πρωθυπουργός και παραιτήθηκε μετά τη διαστημική γκάφα του δημοψηφίσματος. Εφτιαξε δικό του κόμμα και πήγε κουβά. Εβαλε ξανά υποψηφιότητα για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και καταψηφίστηκε. Αυτό το τελευταίο είναι η επιτομή της λαϊκής ρήσης: «Από δήμαρχος κλητήρας».
Ευτυχώς, τώρα ασχολείται μόνο με τα διεθνή θέματα και δεν νομίζω ότι μπορεί να επηρεάσει την ελληνική πολιτική σκηνή.
– Κωστάκης Καραμανλής
Ο επονομαζόμενος και ακάματος, ο οποίος έριξε τη χώρα στα βράχια, για αρκετά χρόνια ήταν σιωπηλός. Ολοι λέγαμε ότι η στάση του δεν προκαλεί. Δυστυχώς γελαστήκαμε. Τον τελευταίο καιρό παίζει δεύτερο βιολί στον Αντωνάκη, στην κριτική του για τον Μητσοτάκη. Αυτός τουλάχιστον έχει περισσότερο πολιτικό μυαλό από τους υπόλοιπους και δεν πρόκειται να κάνει δικό του κόμμα. Η εκτίμησή μου είναι ότι θα σιγοντάρει τον Αντωνάκη και τίποτα παραπάνω.
– Κάτι κουρασμένα παλληκάρια
Οι τέσσερις δοξάστηκαν από τον ελληνικό λαό, έγιναν πρωθυπουργοί, καταψηφίστηκαν και παραιτήθηκαν. Μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν πλέον στις παρατάξεις που τους ανέδειξαν. Καιρός είναι να το καταλάβουν και να περιοριστούν στην υστεροφημία τους. Οπως λέει ο σοφός λαός: «Το γινάτι βγάζει μάτι» και ο φθόνος είναι κακός σύμβουλος. Οι τέσσερις θα έπρεπε να έχουν για υπόδειγμα τη στάση του Κώστα Σημίτη, ο οποίος ποτέ δεν έβλαψε την παράταξη που τον ανέδειξε, παρά το γεγονός ότι ο ΓΑΠ τον διέγραψε το 2008.
ΥΓ. 1: Οσο για τις παρεμβάσεις του Αντωνάκη και του Κωστάκη στην παρουσίαση βιβλίου στις 17/6, αυτοί μου θυμίζουν τους γέρους του Mappet Show που πάνε σε παρουσιάσεις βιβλίων για να τα χώσουν στον Μητσοτάκη. Το γεγονός ότι τους χειροκροτούσε η Θάνου και ο Μαντζουράνης πρέπει να τους προβληματίσει πολύ.
ΥΓ. 2: Για να καταλάβετε πού κατάντησαν οι δύο πρώην, μετά τις ομιλίες τους ο γνωστός Βελόπουλος δήλωσε: «Τους καλωσορίζουμε, έστω και αργά, στις θέσεις της Ελληνικής Λύσης». Αυτό μάλιστα είναι «τρικυμία εν κρανίω» για τους δύο.
*Ο κ. Ανδρέας Γ. Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
